Τα μυστικά που κρύβονται εντός των αμερικανικών οικογενειών, στοιχείο που έχει αξιοποιηθεί λογοτεχνικά από πολλούς συγγραφείς, από τον Φόκνερ και τον Ο’ Νιλ ως τον Χάμετ και τον Τσάντλερ, έδωσε την ιδέα στην Τζίλιαν Φλιν, τηλεκριτικό του περιοδικού Entertainment Weekly, να γράψει το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο Αιχμηρά αντικείμενα. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό, καθώς οι γνώσεις και τα νεανικά διαβάσματά της (ελληνική μυθολογία, παραμύθια των αδελφών Γκριμ), σε συνδυασμό με το αφηγηματικό της ταλέντο, τη βοήθησαν να ξετυλίξει μια ιστορία με φόνους μικρών κοριτσιών σε ρυθμούς θρίλερ. Ηρωίδα της είναι η μοναχική δημοσιογράφος Καμίλ Πρίκερ που επιστρέφει σε μια επαρχιακή κωμόπολη των μεσοδυτικών Πολιτειών, στο Μισούρι, στη γενέτειρά της, με σκοπό να ερευνήσει κάποια φριχτά εγκλήματα για λογαριασμό εφημερίδας του Σικάγου: δύο ανήλικα κορίτσια δολοφονήθηκαν με στραγγαλισμό, ενώ ο δράστης τούς αφαίρεσε τα δόντια. Τα εγκλήματα δεν φαίνονται να είναι σεξουαλικά, αφού δεν βρέθηκαν ίχνη βιασμού, και αυτό μπερδεύει την κοινή γνώμη, τον αστυνόμο Ρίτσαρντ που αναλαμβάνει την υπόθεση και την ηρωίδα.
Η επιστροφή στο σπίτι είναι οδυνηρή για τη νεαρή γυναίκα, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με τα ανομολόγητα μυστικά της οικογένειάς της: τις εμμονές της μητέρας, τον θάνατο της μικρής αδελφής, το θράσος της άλλης, της ετεροθαλούς αδελφής, μα και τη δική της γέννηση (είναι αγνώστου πατρός). Ξαναζεί την πλήξη και τη ρουτίνα της επαρχίας, μπαίνει σε έναν κόσμο γυναικών, μικρών και μεγάλων, όπου οι άνδρες είναι σχεδόν διακοσμητικά πρόσωπα, εκτός από δύο: τον αδελφό τής μιας νεκρής κοπέλας και τον Ρίτσαρντ. Ο πρώτος θεωρείται ύποπτος δολοφονίας και ο δεύτερος είναι πεπεισμένος γι’ αυτό. Αμφότερους η Καμίλ τους χρησιμοποιεί για να εκμαιεύσει πληροφορίες, ενώ εκείνοι τη χρησιμοποιούν για να αντλήσουν ηδονή. Διότι καμία γυναίκα δεν είναι αθώα, καμία δεν κερδίζει τον αναγνώστη, η συγγραφέας τις παρουσιάζει άκρως επικίνδυνες, ακόμη και την κεντρική ηρωίδα.
Ποια είναι άραγε τα κατά Τζίλιαν Φλιν ενδιαφέροντα των νεαρών κοριτσιών της περιοχής; Είναι το σεξ, το αλκοόλ, τα χάπια και η μαριχουάνα, που καταναλώνονται σε σπίτια, φτηνά μπαράκια, μοτέλ. Ολα αυτά οδηγούν σε δράμα, το οποίο προς το τέλος, και ενώ φτάνει στην κορύφωσή του, κάνει τον έλληνα αναγνώστη να νομίζει ότι διαβάζει τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη με ηρωίδα-δολοφόνο μια γυναίκα που μισεί τα θηλυκά. Η συγγραφέας περιγράφει εναργώς μια σύγχρονη επαρχιακή Αμερική, χωρίς μαύρους, χωρίς μετανάστες και ανέργους. Στέκεται στο ασφυκτικό κλίμα της κωμόπολης, στις κουτσομπολίστικες συνήθειες των κατοίκων, εστιάζει το βλέμμα της στη συντηρητική και υποκριτική κοινωνία, όπου η σεξουαλικότητα παίζει έναν από τους πρώτους ρόλους. Η ερωτική αφύπνιση ξεκινάει από το σχολείο, όπου οι μαθήτριες δεν είναι αγγελούδια αλλά σκληρά, αιμοβόρα πλάσματα και οι μαθητές εγωιστές με φαλλοκρατικές τάσεις. Ποίηση, νοσηρότητα και αισθησιασμός χαρακτηρίζουν το μυθιστόρημα. Η Τζίλιαν Φλιν όμως δεν ενδιαφέρεται να αναδείξει την ειδυλλιακή όψη της επαρχιακής κοινωνίας· παρά τις λυρικές αναφορές στο τοπίο, στο φεγγάρι, στα τριζόνια, στους λόφους, στον Μισισιπή με τις μαούνες και τα ρυμουλκά, η διάθεσή της κλίνει προς την εξερεύνηση της σκοτεινής πλευράς των πραγμάτων.
Ο κ. Φίλιππος Φιλίππου είναι συγγραφέας.
