Αναταραχή προκάλεσε σε πολιτικά και άλλα κλιμάκια η αποκάλυψη από «Το Βήμα», την προηγούμενη Κυριακή, βασικών στοιχείων του προσυμφώνου πώλησης της χαρτοβιομηχανίας Softex σε επιχειρηματική κοινοπραξία «επενδυτικών» εταιρειών του εξωτερικού. Η σχετική τροπολογία για τη νομιμοποίηση της επιχειρούμενης συμφωνίας ψηφίστηκε από τη Βουλή την περασμένη Πέμπτη εν μέσω έντονων αμφιβολιών και επιφυλάξεων, ύστερα από σειρά διαβεβαιώσεων της υφυπουργού Ανάπτυξης κυρίας Αννας Διαμαντοπούλου, εν όψει της σύναψης της τελικής συμφωνίας, ότι θα διασφαλισθούν ορισμένα βασικά ζητήματα. Παραμένουν ωστόσο και μάλιστα πληθαίνουν τα ερωτήματα, κυρίως όσον αφορά τα σχέδια και την πλήρη ταυτότητα των επίδοξων αγοραστών. Η υφυπουργός Ανάπτυξης, η οποία το 1996 διέσωσε τη Softex από την κατάρρευση, απέστειλε σχετική επιστολή που δημοσιεύεται σε διπλανές στήλες. Επίσης επιστολή για πτυχές της υπόθεσης απέστειλε ο κ. Ακράμ Σαγιούν, «συνεργάτης» εταιρείας που είχε εμφανισθεί ως υποψήφιος αγοραστής της Softex.
Μάνατζερ άνεργος επί σειρά ετών και για τον λόγο αυτόν τοποθετημένος στο ευρωπαϊκό συνδικάτο των χαρτοβιομηχάνων με αμερικανική πρόταση, ως πρόεδρος, ο κ. Paolo Forlin έχει από μηνών εγκατασταθεί σε πολυτελές ξενοδοχείο των Αθηνών και εμφανίζεται άλλοτε ως κάτοχος ποσοστού 1% και άλλοτε ως εκπρόσωπος ενός 15% των μετοχών της «ευρω-αμερικανικής» κοινοπραξίας που έχει ιδρυθεί στο Λουξεμβούργο για την αγορά και τον πλήρη έλεγχο της Softex.
Εκπροσωπεί τον λεγόμενο αγοραστή που, όπως εύστοχα ειπώθηκε στη Βουλή, δεν είναι αγοραστής αλλά «αυτός στον οποίο έπεσε ο πρώτος λαχνός του λαχείου».
Ο κ. «PF», όπως αποκαλείται στο προσύμφωνο, φαίνεται να είναι το πρόσωπο-κλειδί για το μέλλον και την τύχη της μεγαλύτερης ελληνικής χαρτοβιομηχανίας, καθώς αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους κκ. Sahyoun και τους άλλους «συνεργάτες» της εταιρείας συμβούλων Lochridge, σε κερδοσκοπικά επενδυτικά κεφάλαια που αναμείχθηκαν διαβλέποντας τεράστια συγκυριακά κέρδη είτε από τη μεταπώληση είτε από τη διάλυση της Softex, σε εμπορικό-διανεμητικό γκρουπ που επιθυμεί να «διαχειρίζονται» μεγάλα εμπορικά σήματα ανά τον κόσμο και παράλληλα το κυριότερο ίσως τον συνδετικό κρίκο με μια εταιρεία η οποία τους τελευταίους μήνες έχει εξελιχθεί στον ισχυρότερο… ανταγωνιστή της Softex!
Δηλώνοντας… «πλήρη άγνοια» και «αδυναμία» να τοποθετηθεί επί του θέματος, στον ιταλό αυτό συνταξιούχο μάνατζερ «παραπέμπει» ακόμη και έλληνας στενός συνεργάτης της ευρωπαϊκής εταιρείας διανομής καταναλωτικών προϊόντων Bolton Group στην Αθήνα. Δηλαδή της εταιρείας που φέρεται να αποτελεί βασικό μέτοχο της κοινοπραξίας μαζί με διάφορα κερδοσκοπικά αμοιβαία κεφάλαια της ισχυρότατης αμερικανικής Τράπεζας Goldman Sachs, οι σχέσεις της οποίας στις Ηνωμένες Πολιτείες με την αμερικανική χαρτοβιομηχανία και ειδικότερα με τη μεγαλύτερη εταιρεία χάρτου του κόσμου, τη διάσημη για τα προϊόντα με το σήμα Kleenex εταιρεία Kimberly Clark που αρχικά εκδήλωσε ενδιαφέρον αλλά τελικά δεν υπέβαλε προσφορά εξαγοράς της Softex, θεωρούνται «πολύ καλές».
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. «PF» ασχολείται με τη Softex. Η πρώτη ήταν, όπως θυμούνται μερικοί στον ΟΑΕ, το 1992, σε μια άλλη απόπειρα πώλησης της ελληνικής χαρτοβιομηχανίας όταν και πάλι είχε προκηρυχθεί διαγωνισμός που «έμεινε στη μέση».
Ηγείτο, τότε, των ευρωπαϊκών υποθέσεων μιας μεγάλης αμερικανικής εταιρείας χάρτου που αποτελεί σήμερα το «βαρύ πυροβολικό» της Kimberly Clark στη Γηραιά Ηπειρο, της Scott Paper. Η γνώμη του ιδίου και της Scott της οποίας ηγείτο ως μάνατζερ τότε, βεβαιώνουν οι γνωρίζοντες, ήταν ότι η Softex λόγω της μεγάλης δημοτικότητας του σήματός της στην ελληνική αγορά και του γεγονότος ότι εξάγοντας προϊόντα της σε δεκάδες χώρες «χαλάει τις τιμές», θα έπρεπε να αγοραστεί μόνο και μόνο για να μην περάσει το σήμα της σε ανταγωνιστική εταιρεία και, τελικά, να εξελιχθεί σιγά σιγά σε εμπορική εταιρεία. Προφανώς έτσι εξηγείται και η επιμονή του για λογαριασμό βεβαίως των αφεντικών του στους όρους της συμφωνίας να θεσμοθετηθούν «οδοί διαφυγής» και στην πραγματικότητα να μην τεθούν σαφείς εγγυήσεις για τη λειτουργία της Softex ούτε για μία ημέρα παραπάνω από… 36 μήνες. Ετσι, μεταξύ άλλων, φαίνεται να εξηγείται για όσους δεν θέλουν να κλείνουν τα μάτια η ανεξήγητη, υποτίθεται, επιμονή του σε τρεις βασικούς όρους της συμφωνίας.
* Ο πρώτος είναι αυτός που προβλέπει ότι με τη συμπλήρωση τριετίας η κοινοπραξία παύει να έχει κάθε υποχρέωση λειτουργίας όχι μόνο του εργοστασίου της Softex στον Βοτανικό, αλλά και εκείνων που η Softex διαθέτει στο Μεγάλο Πεύκο και στη Δράμα.
* Ο δεύτερος είναι αυτός που ορίζει ότι ανά πάσα στιγμή, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο από την υπογραφή της συμφωνίας, με τη δικαιολογία ότι δεν ανατέθηκαν στη Softex τα σχολικά βιβλία η κοινοπραξία δικαιούται να θέσει εκτός λειτουργίας τη μονάδα της Δράμας.
* Ο τρίτος δεν είναι άλλος από τον απίστευτο όρο που προβλέπει ότι η αγοράστρια κοινοπραξία του Λουξεμβούργου υποχρεούται μεν να πραγματοποιήσει επενδύσεις της τάξης των 25 εκατ. δολαρίων εντός τριετίας αλλά τις επενδύσεις αυτές, όπως και άλλες που προτίθεται υποτίθεται να κάνει αργότερα, έχει το δικαίωμα να τις κάνει όχι στη Softex ή μέσω της Softex, αλλά μέσω… «άλλης» παρεμφερούς θυγατρικής εταιρείας και μάλιστα όπως προκύπτει από την αοριστία του σχετικού όρου όχι απαραιτήτως στην Ελλάδα.
Οσοι επιμένουν να εθελοτυφλούν ή και αποδίδουν στην κριτική εξωπραγματικά κίνητρα, όσοι δεν αντιλαμβάνονται ότι η συμφωνία που υπεγράφη ισοδυναμεί με συμφωνία διευκόλυνσης ενός σατανικού σχεδίου απαξίωσης και απο-επένδυσης όχι μόνο της Softex αλλά και ολόκληρης της ελληνικής χαρτοβιομηχανίας που τα τελευταία χρόνια «σήκωσε κεφάλι» και έγινε «ενοχλητική» στην ευρωπαϊκή αγορά, δεν γνωρίζουν ίσως ότι η Νο1 παγκοσμίως εταιρεία χάρτου, η μεγάλη και τρανή αμερικανική Kimberly Clark που υποστηρίζει τον κ. «PF» στη θέση του προέδρου των ευρωπαϊκών χαρτοβιομηχανιών, εδώ και μερικούς μήνες είναι «παρούσα» στην ελληνική αγορά, έχει ιδρύσει «υποκατάστημα αλλοδαπής» αλλά όχι θυγατρική εταιρεία και έχει καταφέρει βαρύτατα οικονομικά και εμπορικά πλήγματα στη Softex. Η «συνάντηση γνωριμίας» του κ. «PF» με τον επικεφαλής του γραφείου της Kimberly Clark έχει γίνει, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον πέραν αυτού, επισήμως, ουδέν.
Η πασίγνωστη αυτή διεθνώς εταιρεία επιχειρεί στην Ελλάδα μια απίστευτα δαπανηρή εκστρατεία προώθησης προϊόντων της που έχουν το σήμα Kleenex, εισάγονται από την πατρίδα του κ. «PF» και διανέμονται μέσω τρίτης, μη θυγατρικής εταιρείας. Ο βασικότερος ανταγωνιστής της Softex στα ελληνικά σουπερμάρκετ τους τελευταίους μήνες δεν είναι άλλος από τον «πνευματικό πατέρα» του κ. «PF», την αμερικανική αυτή εταιρεία που τον διατήρησε στο δυναμικό της όταν αγόρασε τη Scott ως τη συνταξιοδότησή του και την αναρρίχησή του με την υποστήριξή της σε «συνδικαλιστική» θέση. Η Kimberly Clark, εξάλλου, κάθε άλλο παρά άγνωστη είναι και στον στον κ. Ρίτσαρντ Λόκχριτζ, τον αμερικανό ιδιοκτήτη της εταιρείας συμβούλων Lochridge που υπέβαλε την προσφορά εξαγοράς της Softex και «συντόνισε» τον σχηματισμό της κοινοπραξίας. Ολως περιέργως ο κ. Ρ. Λόκχριτζ έχει στο ενεργητικό του πολυετή διοικητική θητεία σε μεγάλη εταιρεία χάρτου που έχει περάσει στον πλήρη έλεγχο της Kimberly Clark.
Η «εισαγωγική επίθεση» της εταιρείας των προϊόντων Kleenex, μετά την απόφασή της να «αποσυρθεί» από τη διαδικασία πώλησης της Softex, ήδη έχει πλήξει καίρια την ελληνική εταιρεία.
Στην αγορά των SM, τα οποία οι στήλες αυτές προ μηνών εισπράττοντας κατηγορίες από τον ανταγωνισμό για επίδειξη εύνοιας προς την κρατική χαρτοβιομηχανία είχαν προτρέψει να τείνουν «χείρα βοηθείας» στη Softex ώστε να αποτραπεί η κατάρρευσή της και η «έξοδός» της από την αγορά, αναρωτιούνται αν ήδη ο κ. Paolo Forlin διοικεί εκ του παρασκηνίου τη Softex και επιχειρεί να εξασφαλίσει, από τώρα, πρόσθετα κέρδη. Ενώ δεν έχει χρήματα ούτε για την πληρωμή καλά καλά του προσωπικού της, από τις 20 Ιανουαρίου η εταιρεία προχωρεί σε «ξεπούλημα» της παραγωγής της σε τιμές πολύ κάτω του κόστους παραγωγής με… εκπτώσεις 25%, που έχουν φέρει τις περίπου 10 άλλες βιομηχανίες του τομέα σε αδιέξοδο και κάνει μερικούς από τους εκπροσώπους τους να αναρωτιούνται αν ο σκοπός της περίφημης κοινοπραξίας είναι η «εξόντωση» της ελληνικής χαρτοβιομηχανίας.
Οι μεσάζοντες της μεγάλης δουλειάς
Αν καλέσετε στο τηλέφωνο την εταιρεία συμβούλων Lochridge στα κεντρικά γραφεία της στη Βοστώνη, την εταιρεία δηλαδή που τον περασμένο Μάρτιο εμφανίστηκε ξαφνικά ως διεκδικητής της χαρτοβιομηχανίας Softex, μάλλον θα κουραστείτε να αναζητάτε τα πρόσωπα τα οποία, σύμφωνα με το συμβόλαιο της αγοραπωλησίας, την εκπροσωπούν ή και εγγυώνται για αυτήν. Σπάνια θα τους «πετύχετε» και το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αφήσετε το μήνυμά σας.
Μετά την επιτυχία τους στην υπόθεση της Softex οι παλαιστίνιοι μεσάζοντες κκ. Akram Sahyoun και Karim Sahyoun, που εκπροσωπούσαν τον κ. Richard Lochridge και τους «διεθνείς επενδυτές» του, είναι πιθανόν να αναζητούν άλλους «πελάτες» και «συνεταίρους» εν ονόματι αραβικών κυρίως κεφαλαίων, όπως είχαν κάνει προ ετών στην Ελλάδα, ανεπιτυχώς, με την περίπτωση πωλήσεως ελληνικών κλωστοϋφαντουργιών.
Φυσικά δεν τα πάνε καλά με τη δημοσιότητα αλλά κάθε άλλο παρά αγνοούν ότι, σύμφωνα με τον άγραφο κανόνα που ισχύει απαράβατα στις διεθνείς μπίζνες, ένας μεσάζοντας που «ανοίγει τους δρόμους» για το κλείσιμο οιουδήποτε επιχειρηματικού συμβολαίου δεν διασφαλίζει το «ποσοστό» του παρά μόνον αν το όνομά του αναγράφεται ρητώς σε κάποια από τις συμφωνίες που συνάπτονται. Ετσι στο φύλλο 26 του περιβόητου προσυμφώνου της πώλησης της μεγαλύτερης ελληνικής χαρτοβιομηχανίας, που εκρατείτο μυστικό εν όψει της τελικής επίσημης συμφωνίας στην οποία δεν υπάρχει λόγος να καταχωρούνται τέτοιες «λεπτομέρειες», η προβαλλόμενη ως εξαιρετικού κύρους εταιρεία συμβούλων Lochridge εκπροσωπείται ρητώς όχι μόνο από έναν φερόμενο ως τακτικό συνεργάτη της αλλά συνολικά από τους… κκ. Akram Sahyoun και Karim Sahyoun, οι οποίοι χάθηκαν από το προσκήνιο μόλις «έδεσε η δουλειά»!
Οι τακτικοί επισκέπτες του υπουργείου Ανάπτυξης κκ. Akram Sahyoun και Karim Sahyoun, που υπόσχονται κατά περίπτωση διαφορετικούς «διεθνείς επενδυτές», δεν κινδύνευαν πλέον μετά την αναφορά του ονόματός τους να χάσουν την αμοιβή τους από την υπόθεση της Softex. Οι «περιπέτειες» του αλησμόνητου κ. Ν. Γεωργιάδη στην υπόθεση της ΑΓΕΤ «Ηρακλής» επί ελληνικού και ιταλικού εδάφους φαίνεται ότι είχαν κάνει πολύ προσεκτικό τον κ. Akram Sahyoun στην υπόθεση διασφάλισης της αμοιβής, παρά τις συμβουλές «φίλων» ότι ήταν επικίνδυνη η αναφορά του ονόματος στο προσύμφωνο.
Αναμφίβολα, οφείλουμε να πούμε, ο κ. Akram Sahyoun έκανε θαυμάσια τη δουλειά την οποία κάνει και αν ποτέ γραφεί κάποιο βιβλίο για τους απίστευτους «άθλους» των μεσαζόντων θα διεκδικήσει επάξια μια περίοπτη θέση με την υπόθεση Softex!
Η αλήθεια για τις θέσεις εργασίας
Το προσύμφωνο με την κοινοπραξία που, όπως ειπώθηκε στη Βουλή, επελέγη κυρίως λόγω «διασφάλισης» που παρείχε για 1.275 θέσεις εργασίας επί τριετία, ορίζει: «Ο αγοραστής θα φροντίσει για περίοδο τριών ετών από την ημερομηνία ολοκλήρωσης της συναλλαγής ώστε ο αριθμός των εργαζομένων να είναι τουλάχιστον 1.275 και ότι από αυτούς τουλάχιστον 430 θα εργάζονται στο εργοστάσιο, στη Δράμα. Καθένα από αυτά τα όρια (δηλαδή 1.275 και 430) θα μειωθεί από τον αριθμό των εργαζομένων που συνταξιοδοτούνται ή με άλλο τρόπο τερματίζουν οικειοθελώς την απασχόλησή τους στην εταιρεία, είτε σύμφωνα με σχέδιο εθελοντικής αποχώρησης από την εταιρεία είτε όχι». Μόνο εθελοτυφλούντες μπορούν να ισχυρίζονται ότι δήθεν διασφαλίζονται 1.275 θέσεις εργασίας.
Ηδη, άλλωστε, οι εργαζόμενοι στην εταιρεία γνωρίζουν ότι ο «αγοραστής» εκτιμά πως δεν χρειάζονται περισσότεροι από 600-650 εργαζόμενοι και έχει έτοιμο… «πρόγραμμα οικειοθελών αποχωρήσεων» με παροχή οικονομικών «κινήτρων».
«Δεν είμαι άγνωστος στην αγορά…»
Κύριε Διευθυντά,
Στις σελίδες Δ1 και Δ18 του ένθετου «Ανάπτυξη» της έγκριτης εφημερίδας σας, στις 24.1.1999, ο συντάκτης κ. Χρήστος Κορφιάτης με τίτλο «Χαρίζουν τη Softex» έχει εκτενές ρεπορτάζ και σχόλια σχετικά με τους όρους της συμφωνίας για τη μεταβίβαση των μετοχών της εταιρείας Αθηναϊκή Χαρτοποιία ΑΕ στην κοινοπραξία New Co.
Κατ’ αρχάς θα ήθελα να τονίσω ότι σέβομαι και εκτιμώ τη διαφορετική άποψη και την κριτική που μπορεί να ασκηθεί σε οποιοδήποτε θέμα ή πρόσωπο, αρκεί να είναι τεκμηριωμένη και να στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Στο κείμενο της εφημερίδας σας, περιέχονται μια σειρά από ανακρίβειες, ενώ σε συγκεκριμένα σημεία συκοφαντείται τόσο η εταιρεία Lochridge, με την οποία από ετών συνεργάζομαι, όσο και εγώ προσωπικά με τον χαρακτηρισμό «Παλαιστίνιος μεσάζων».
Σχετικώς με το παραπάνω δημοσίευμα έχω εν συντομία να παραθέσω τα εξής:
1. Είμαι Αμερικανός πολίτης, μόνιμος κάτοικος Ελλάδος κατά την τελευταία δωδεκαετία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποποιούμαι την παλαιστινιακή μου καταγωγή, για την οποία είμαι υπερήφανος. Στο διάστημα της παραμονής μου στην Ελλάδα έχω εργαστεί σε διευθυντικές θέσεις τράπεζας και μεγάλων επιχειρήσεων.
2. Η εταιρεία Lochridge & Co με την οποία συνεργάζομαι είναι μία από τις πλέον αξιόπιστες και γνωστές στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη εταιρείες συμβούλων, έχοντας στο πελατολόγιό της μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, όπως θα διαπίστωνε και ο συντάκτης σας, αν είχε τον χρόνο και τη διάθεση να μελετήσει καλύτερα το προφίλ της.
3. Η υπόθεση της αγοράς της Αθηναϊκής Χαρτοποιίας από την κοινοπραξία New Co υπήρξε απόλυτα διαφανής σε όλα της τα στάδια και εξαιρετικά συμφέρουσα για το Ελληνικό Δημόσιο, όπως αποδεικνύεται, αν κανείς συγκρίνει τις προσφορές που υποβλήθηκαν στον διαγωνισμό που διενήργησε η Γενική Γραμματεία Αποκρατικοποιήσεων του υπουργείου Ανάπτυξης με σύμβουλο για τη συγκεκριμένη υπόθεση τη διεθνή τράπεζα επενδύσεων ΝΙΚΚΟ securities.
Στο σημείο αυτό σας υπενθυμίζω ότι η προσφορά της κοινοπραξίας New Co ήταν η μόνη που εγγυήθηκε τη διατήρηση 1.275 θέσεων εργασίας τουλάχιστον για τρία χρόνια, καθώς και τη λειτουργία του εργοστασίου στη Δράμα, δεσμευόμενη για σημαντικές επενδύσεις που θα συμβάλουν όχι μόνο στην αναζωογόνηση μιας εταιρείας, που σήμερα ζημιώνει το Ελληνικό Δημόσιο με περισσότερα από 10 δισ. δρχ. ετησίως, αλλά και γενικότερα στην εγχώρια οικονομική ανάπτυξη.
4. Προς αποκατάσταση της αλήθειας, επισημαίνω ότι ο ρόλος της Lochridge Co στην υπόθεση της μεταβίβασης των μετοχών της Αθηναϊκής Χαρτοποιίας ΑΕ στη New Co, υπήρξε καθαρά συντονιστικός.
Μετά την πρόσκληση ενδιαφέροντος του υπουργείου Ανάπτυξης τον Νοέμβριο του 1997, η Lochridge, ως εταιρεία συμβούλων, λειτούργησε συντονιστικά για τη συγκρότηση μίας ισχυρής κοινοπραξίας που θα μπορούσε να ανταποκριθεί με επιτυχία στους όρους του διαγωνισμού αλλά και στη βιωσιμότητά της επένδυσης.
5. Ετσι συγκροτήθηκε η κοινοπραξία New Co, στην οποία συμπεριλαμβάνονται η Bolton Group (μεγάλη βιομηχανία παραγωγής και διανομής προϊόντων χάρτου, απορρυπαντικών και καταναλωτικών ειδών στην Ευρώπη), η εταιρεία Bain Capital (η μεγαλύτερη εταιρεία venture capital των ΗΠΑ), η τράπεζα Goldman Sachs (η μεγαλύτερη επενδυτική τράπεζα παγκοσμίως) και ο κ. Paolo Forlin (επί σειρά ετών πρόεδρος της αμερικανικής χαρτοποιίας Scott Paper για όλη την Ευρώπη που σήμερα παράλληλα κατέχει τη θέση του προέδρου της Ενωσης Ευρωπαϊκών Εταιρειών παραγωγής χάρτου).
Οπως καθίσταται σαφές από τα παραπάνω, η κοινοπραξία New Co αποτελούσε και αποτελεί ένα ισχυρό group που εγγυάται το μέλλον, τη βιωσιμότητα και τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας των εργαζομένων της Αθηναϊκής Χαρτοποιίας.
6. Οσον αφορά την ανάμειξη του ονόματος του κ. Karl Okamoto «μετά την εμφάνιση του οποίου περιέργως οι Παλαιστίνιοι απεσύρθησαν», ο συντάκτης του δημοσιεύματος δεν γνωρίζει ότι ο κ. Okamoto είναι senior partner του πασίγνωστου αμερικανικού δικηγορικού οίκου Kirkland and Ellis, με τον οποίο τα στελέχη-συνεργάτες της Lochrigde είχαμε από την αρχή μέχρι το τέλος τακτική συνεργασία. Με τη σύσταση της New Co και την υπογραφή του προσυμφώνου μεταβίβασης της Αθηναϊκής Χαρτοποιίας σε αυτήν, ο ρόλος της Lochridge ολοκληρώθηκε και πλέον η New Co αναλαμβάνει το έργο της ανασυγκρότησης της Softex. Οσοι διαθέτουν εμπειρία από τέτοιου είδους υποθέσεις γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτά αποτελούν τη συνήθη και πάγια διαδικασία διεθνώς.
7. Ο κ. Καρίμ Σαγιούν, που επίσης αναφέρεται στο δημοσίευμα, δεν είναι φυσικά μεσάζων, αλλά επί δεκαετία εταίρος (partner) της Lochridge και είχε έγγραφη εξουσιοδότηση από όλα τα μέλη της κοινοπραξίας για όσο διάστημα διαρκούσαν οι διαπραγματεύσεις της με τη Γενική Γραμματεία Αποκρατικοποιήσεων του υπουργείου Ανάπτυξης.
Τέλος, όσον αφορά το σημείο του ρεπορτάζ στο οποίο αναφέρεται ότι ο κ. Καρίμ Σαγιούν και εγώ είμαστε παλαιοί γνώριμοι της Γενικής Γραμματείας Αποκρατικοποιήσεων από την υπόθεση της Πειραϊκής-Πατραϊκής, υπενθυμίζω στον συντάκτη σας ότι η τότε πρότασή μας για την Πειραϊκή-Πατραϊκή προέβλεπε την καταβολή του υψηλοτέρου τιμήματος από οποιαδήποτε άλλη προσφορά, τη διατήρηση 1.500 θέσεων εργασίας και την πλήρη λειτουργία των εργοστασίων της εν λόγω εταιρείας στη Χαλκίδα, στην Πάτρα και στη Βαρυμπόμπη.
Ειλικρινά προκαλούν κατάπληξη τα στοιχεία και κυρίως οι κρίσεις που περιέχονται στο ρεπορτάζ του κ. Κορφιάτη, από τον οποίο, λόγω της εμπειρίας του, θα περίμενε κανείς να έχει προηγουμένως ερευνήσει προσεκτικότερα την υπόθεση αυτή και να αναζητήσει στοιχεία και πληροφορίες από όλους τους εμπλεκόμενους, πολύ δε περισσότερο που τα σχόλιά του θίγουν αβίαστα υπολήψεις ανθρώπων που δραστηριοποιούνται επί χρόνια στην ελληνική αγορά και συμβάλλουν, με τον δικό τους τρόπο, στην προσέλκυση επενδύσεων και την έλευση μεγάλων επενδυτικών οργανισμών στην Ελλάδα.
Με τιμή,
Ακραμ Σαγιούν
«Κάναμε το καλύτερο»
Κύριε Διευθυντά,
Στο φύλλο της εφημερίδας σας της Κυριακής 24 Ιανουαρίου και στη σελίδα Δ18 δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «Το χάρισμα της Σόφτεξ. Οι όροι που ανατρέπουν την «ευφορία» και δημιουργούν πληθώρα ερωτημάτων».
Το δημοσίευμα αυτό, ανεξάρτητα από την ακρίβεια ή μη και την πληρότητα ή μη των στοιχείων που παραθέτει και την ευστοχία ή μη των σχολιασμών του, αναδεικνύει την ανάγκη σφαιρικής θεώρησης του όλου εγχειρήματος της αποκρατικοποίησης της Αθηναϊκής Χαρτοποιίας και συγκρότησης για τους αναγνώστες σας μιας συνολικής εικόνας που θα ανταποκρίνεται στην ουσιαστική ενημέρωσή τους.
Τρία είναι τα πεδία για τη συγκρότηση της εικόνας αυτής:
Η προηγούμενη κατάσταση της εταιρείας.
Η διαδικασία που ακολουθήθηκε για την αποκρατικοποίησή της και
Το αποτέλεσμα που επιτεύχθηκε.
* Η προηγούμενη κατάσταση της εταιρείας
Στο τέλος του 1996, όταν η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποίησης αποφάσισε τη μεταφορά της επιχείρησης στον ιδιωτικό τομέα, η εταιρεία βρισκόταν στα πρόθυρα της πτώχευσης: τα χρέη της έφθαναν σε 47 δισ. δρχ., το προσωπικό της ήταν επί μήνες απλήρωτο, τα κεφάλαια κίνησης είχαν πλήρως εξαντληθεί. Οι τράπεζες αρνούνταν να χρηματοδοτήσουν οποιεσδήποτε περαιτέρω δραστηριότητες και οι διαδικασίες εκτέλεσης είχαν ήδη δρομολογηθεί. Η παραμικρή καθυστέρηση στην εξυγιαντική προσπάθεια αποκρατικοποίησης θα οδηγούσε αναπόφευκτα στη διακοπή της λειτουργίας της, στην πλήρη παραγωγική εξαφάνισή της, στον κατακερματισμό της περιουσίας της και στην ανεργία για χιλιάδες εργαζομένους. Το ζοφερό αυτό τοπίο καθιστούσε την επέμβαση αναγκαία αλλά ταυτόχρονα προδιέγραφε τις προοπτικές της εξαιρετικά αβέβαιες. Για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής οργανώθηκε, σε συνθήκες κυριολεκτικού συναγερμού, μια τολμηρή και επίπονη προσπάθεια διασώσεως από όλους εκείνους που ενδιαφέρονταν ή σωστότερα αγωνιούσαν για την αποτροπή του φάσματος της διάλυσης της ιστορικής αυτής βιομηχανίας. Το Δημόσιο, μέσω των θεσπισμένων οργάνων του (Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποίησης, Ειδική Γραμματεία Αποκρατικοποίησης), οι μέτοχοι (ΟΑΕ και όμιλος της Εθνικής Τράπεζας), οι πιστωτές (κυρίως τράπεζες), το νέο διοικητικό σχήμα της εταιρείας και τα σωματεία των εργαζομένων απεδύθησαν σε μια συνεχή προσπάθεια διαλόγου, ανταλλαγής απόψεων, κατάθεσης θέσεων κτλ. στον βωμό της διάσωσης της επιχείρησης.
* Η οργάνωση και εκτέλεση της αποκρατικοποίησης
Μέριμνα όλων των αρμοδίων παραγόντων υπήρξε η οργάνωση και υλοποίηση μιας τεχνοκρατικά άρτιας διαδικασίας για την αποκρατικοποίηση της εταιρείας που θα έδινε λύση στο πρόβλημα επιβίωσής της. Η μέριμνα αυτή εκφράστηκε με την επιλογή και πρόσληψη από τον ΟΑΕ κορυφαίων συμβούλων ανεγνωρισμένου κύρους και διεθνούς εμπειρίας: ο πολυεθνικός χρηματοοικονομικός οίκος Nikko Securities ανέλαβε την οργάνωση και υποστήριξη της όλης διαδικασίας ενώ για την αναγκαία νομική κάλυψη προσελήφθησαν μεγάλα και έμπειρα δικηγορικά γραφεία των Αθηνών και του Λονδίνου. Οι σύμβουλοι αυτοί, μέσα σε ένα πλήθος αντιξοοτήτων και ενώ η εταιρεία αγωνιζόταν για τη μείωση του προσωπικού της μέσω κοινωνικών μέτρων της κυβέρνησης και οικειοθελών αποχωρήσεων των εργαζομένων, την αποκατάσταση της λειτουργίας και της χρηματοδοτικής στήριξής της και τη μείωση των χρεών της, οργάνωσαν και εκτέλεσαν τη σχετική διαδικασία. Διεξήχθη διεθνής διαγωνισμός με προσέγγιση άνω των 140 επενδυτών σε όλο τον κόσμο και υποβολή, τελικώς, λόγω των εξαιρετικών ιδιαιτεροτήτων, τριών δεσμευτικών προσφορών. Η ανάλυση και αξιολόγηση των προσφορών αυτών, τόσο κατά το οικονομικό και παραγωγικό περιεχόμενό τους όσο και κατά την αξιοπιστία και φερεγγυότητα των υποψηφίων, υπήρξε έργο των συμβούλων αυτών. Η τεχνοκρατική προσέγγισή τους συνδυάστηκε με τις κοινωνικού και παραγωγικού προσανατολισμού επιδιώξεις των ανωτέρω παραγόντων (Δημοσίου, εργαζομένων, μετόχων κτλ.) και απέφερε τελικώς την επιλογή της συμφορότερης προσφοράς και την εν συνεχεία σημαντική βελτίωσή της. Το αποτέλεσμα, ύστερα από σκληρές και πολύμηνες διαπραγματεύσεις, αποτυπώθηκε στη συμφωνία για την οποία υπήρξαν σχετικές αποφάσεις του ΔΣ του ΟΑΕ, της ΓΣ του και της ΔΕΑ και ορίζεται από το τετράπτυχο: Εθνική Οικονομία, Ενιαία λειτουργικώς Επιχείρηση, Εργαζόμενοι και Τίμημα.
* Το αποτέλεσμα
Το τετράπτυχο αυτό που ορίζει το αποτέλεσμα αναλύεται ως εξής:
Τα συμφέροντα της εθνικής οικονομίας εξυπηρετούνται, δεδομένου ότι παραμένει στο παραγωγικό δυναμικό της χώρας η σημαντικότερη βιομηχανία του κλάδου (28% της αγοράς χάρτου) και αποφεύγονται ο διαμοιρασμός του μεριδίου της και η δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων.
Το λειτουργικώς ενιαίο της επιχείρησης διασφαλίζεται, δεδομένου ότι, υπό όρους εύλογους και ανταποκρινόμενους σε συνθήκες αγοράς, διατηρείται η λειτουργία των τριών εργοστασίων της (Αθήνα, Μεγ. Πεύκο και Δράμα).
Τα συμφέροντα των εργαζομένων οχυρώνονται, δεδομένου ότι διατηρούνται 1.275 θέσεις εργασίας, με όρους δεσμευτικούς (ποινικές ρήτρες και εγγυητική επιστολή), αποτέλεσμα που έχει εκτιμηθεί θετικά από τα σωματεία εργαζομένων και τη ΓΣΕΕ.
Το τίμημα είναι το καλύτερο δυνατόν συγκριτικά, δεδομένου ότι είναι πολλαπλάσιο του τιμήματος της μιας εκ των δύο λοιπών δεσμευτικών προσφορών, ενώ το τίμημα της άλλης δεν είναι συγκρίσιμο, λόγω απαράδεκτων όρων (κλείσιμο εργοστασίου Δράμας και Αθήνας, καταβολή μετά την πώληση των ακινήτων κτλ.).
Το τετράπτυχο αυτό αναδεικνύεται ξεκάθαρα από τα έγγραφα της συμφωνίας και των παραρτημάτων της που έχουν κατατεθεί μαζί με λοιπά κρίσιμα έγγραφα (διακήρυξη διαγωνισμού, δεσμευτικές προσφορές) στη Βουλή, με αφορμή την κατάθεση τροπολογιών για την υλοποίηση σχετικών όρων της συμφωνίας. Σημειώνεται ότι οι τροπολογίες αυτές υπερψηφίστηκαν από το Κοινοβούλιο με θετική ψήφο των βουλευτών του ΠαΣοΚ, της ΝΔ και του Συνασπισμού.
Για τους σκοπούς του σημειώματος αυτού, όπως καθορίστηκαν στην αρχή του, δεν θα είχα τίποτε άλλο να προσθέσω εκτός από το ότι ο αρμόδιος συντάκτης του δημοσιεύματος της εφημερίδας σας ενημερώθηκε πλήρως από συνεργάτες μου για όλα τα σημεία που θίγει και ετέθησαν στη διάθεσή του όλα τα στοιχεία που ζήτησε.
Με τιμή,
Αννα Διαμαντοπούλου, υφυπουργός Ανάπτυξης
