Τα παρασκήνια του αλευροπόλεμου

Παρασκευή, 12 Μαρτίου. Ο βιομήχανος κ. Κ. Λούλης, ένα από τα πιο σεβαστά ονόματα στην κοινωνία του Βόλου, περνάει μια ανήσυχη νύχτα. Μια ιδέα η οποία έχει καρφωθεί στο μυαλό του τον απασχολεί και δεν τον αφήνει να κλείσει μάτι. Στις 3 το πρωί του Σαββάτου δεν αντέχει πια να στριφογυρίζει στο κρεβάτι. Σηκώνεται, παίρνει το αυτοκίνητό του και φεύγει μέσα στο σκοτάδι με προορισμό το Αγιον Ορος. Το ξημέρωμα του Σαββάτου τον βρίσκει απομονωμένο με τις σκέψεις του στο αγαπημένο του σημείο, την Αθωνική πολιτεία, το ησυχαστήριό του. Οι ώρες περνούν και ο Κ. Λούλης παίρνει την απόφαση να διαβεί τον προσωπικό του Ρουβίκωνα. Κατεβαίνει στην Αθήνα, συναντά τον έμπειρο χρηματιστή κ. Β. Χατζηλία και τη Δευτέρα 15 Μαρτίου αρχίζει να μαζεύει από την αγορά τις μετοχές του μεγαλύτερου ανταγωνιστή του, της εταιρείας Μύλοι Αγίου Γεωργίου.

Αυτούς που δεν γνωρίζουν τον Κώστα Λούλη μπορεί να τους ξενίσει ο τρόπος με τον οποίο πήρε την απόφασή του. Κάνουν όμως λάθος, γιατί πρόκειται για έναν ιδιαίτερο άνθρωπο με μεγάλες ικανότητες. Ευγενικός και μειλίχιος χαρακτήρας. Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση που αποκτά κάποιος όταν τον συναντά. Το ευθύ όμως και σταθερό του βλέμμα αποκαλύπτει ότι πίσω από τις πρώτες εντυπώσεις κρύβεται ένας ισχυρός χαρακτήρας με μεγάλη θέληση. Αυτό άλλωστε είναι γνωστό και σε όσους γνωρίζουν την ιστορία του.

* Ο πρώτος μύλος

Συχνά ο κ. Λούλης αναφέρει με μια δόση χιούμορ ότι μέσα του αντί για αίμα τρέχει αλεύρι. Η οικογένειά του είναι στη δουλειά των αλευρόμυλων από το 1782. Ο πρώτος μύλος της οικογένειας ήταν στα Γιάννενα, αλλά τον έκαψαν οι Τούρκοι το 1912 και μεταφέρθηκαν στον Βόλο όπου συνέχισαν τη δραστηριότητά τους. Ο Κ. Λούλης είναι σήμερα η έκτη γενιά και φυσικά δεν θα μπορούσε να σπουδάσει κάτι άλλο, παρά μηχανικός μύλων. Η εταιρεία του διοικείται από ένα ιδιότυπο αλλά αποτελεσματικό σύστημα το οποίο φαίνεται να έχει στοιχεία ή να είναι κράμα ελληνικής παράδοσης, ιαπωνικού management, και μοναστικών αδελφοτήτων του 13ου αιώνα. Αυτό γίνεται εμφανές και στο εργοστάσιό του, αφενός από το γενεαλογικό δένδρο της οικογένειας που ξεκινά από το 1687 και αφετέρου από τον τοίχο που είναι γεμάτος από φωτογραφίες απλών εργατών ως διευθυντών της εταιρείας που έχουν αποβιώσει. Δεδομένου ότι στην εταιρεία υπάρχουν εργαζόμενοι που απασχολούνται τρίτη, ακόμη και τέταρτη γενιά, αρκετοί από αυτούς βλέπουν στον τοίχο φωτογραφίες του πατέρα τους ή και του παππού τους. Είναι περιττό να αναφέρουμε ότι τα παιδιά των εργαζομένων έχουν προτεραιότητα στις προσλήψεις, ενώ για αυτούς τους ανθρώπους ο δρόμος της εξέλιξης μέσα στην εταιρεία είναι ανοικτός. Υπάρχουν άνθρωποι που ξεκίνησαν από φορτοεκφορτωτές και έγιναν διευθυντές. Ανάλογο και έμπρακτο είναι και το ενδιαφέρον του όταν οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.

Ο κ. Λούλης έχει βαφτίσει 100 παιδιά υπαλλήλων του. Σταμάτησε σε αυτό τον αριθμό γιατί έπρεπε να αρχίσουν τα βαφτίσια ο γιος και η κόρη του, οι οποίοι αισίως έχουν φθάσει τα 20 χρόνια ο καθένας. Η εταιρεία μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά με βάση την οικογενειακή παράδοση, την οποία αποτυπώνει η διαθήκη του παππού του κ. Λούλη. Το 52% των μετοχών δεν έχει σπάσει ποτέ και μεταβιβάζεται σε «εν μόνον άρρεν τέκνο» που έχει πείσει την οικογένεια για τις ικανότητές του. Είναι απαράβατος όρος. Οπως από τα έξι αδέλφια επελέγη ο παππούς του Κ. Λούλη, έτσι και ο ίδιος θα δώσει την εταιρεία στον γιο του, ενώ για την κόρη του, που την αδικεί η οικογενειακή παράδοση, δημιουργεί ένα ξενοδοχείο στον Βόλο.

* Η κληρονομιά της οικογένειας

Ο Κ. Λούλης ανέλαβε την εταιρεία το 1975, όταν πέθανε ο πατέρας του. Δεν ήταν ακόμη 20 χρόνων, δεν είχε τελειώσει τις σπουδές του και δεν είχε πάει στο στρατό. Ο Μύλος τους ήταν τότε δωδέκατος στην Ελλάδα. Ωστόσο οι δυσκολίες δεν τον έκαμψαν, το αντίθετο μάλιστα. Πήρε μεγάλα ρίσκα, το 1976-’77, όταν με τζίρο 75 εκατ. δρχ. τον χρόνο πήρε δάνειο 100 εκατ. δρχ. και έφτιαξε νέο εργοστάσιο στη βιομηχανική περιοχή του Βόλου. Θα ανεβάσει τα μεγέθη της εταιρείας του σκαλί σκαλί. Φυσικά σε τέτοιες επιχειρήσεις η διοίκηση είναι συγκεντρωτική. Ο Κ. Λούλης θα την αποκεντρώσει μοιράζοντας ευθύνες σε στελέχη. Περιττό να αναφέρουμε ότι τα στελέχη δεν ήρθαν από την αγορά εργασίας, αλλά μέσα από την εταιρεία. Παράλληλα έχει εξοφλήσει και τα δάνεια της εταιρείας. Το 1989 ο Κ. Μητσοτάκης του προτείνει να αναλάβει την Ιονική Τράπεζα. Αυτός ζητεί να γίνει πολιτικός διοικητής στο Αγιον Ορος και οι εφημερίδες τότε γράφουν ότι αντί της τράπεζας προτίμησε την Αγία Τράπεζα. Στο Αγιον Ορος θα εγκατασταθεί με ένα fax ζητώντας από τα στελέχη του να τον ενοχλήσουν μόνον αν υπάρξει σοβαρό πρόβλημα. Με υπερηφάνεια λέει σήμερα ότι ως το ’91 που διατήρησε τη θέση του, δεν πήρε ούτε ένα fax.

Το ’91 διαβλέποντας τις αλλαγές που έρχονται στην αγορά αποφασίζει να φτιάξει μια υπερσύγχρονη μονάδα με δικό της λιμάνι. Βρίσκει την κατάλληλη περιοχή και αρχίζει τις διαδικασίες για την έκδοση άδειας. Από το 1991 θα την λάβει το 1998 αφού χρειασθεί να εκδοθούν 86 πιστοποιητικά! Ξεκινά την κατασκευή της υπερσύγχρονης μονάδας, ενώ από το 1997 έχει αγοράσει έναν ακόμη Μύλο στην Καβάλα. Ανοίγεται στα Βαλκάνια όπου δημιουργεί έναν κυλινδρόμυλο στη Ρουμανία, ενώ διαθέτει αποθήκες και εμπορικές εγκαταστάσεις στην Αλβανία.

Στο μυαλό του έχει τους Μύλους Αγίου Γεωργίου. Είναι τα τελευταία χρόνια η μεγαλύτερη εταιρεία στον κλάδο. Την ίδρυσαν το 1928 επτά Ελληνες από τη Μικρά Ασία, στον όρμο του Αγίου Γεωργίου στο Κερατσίνι. Αυτό εξηγεί και την επωνυμία της εταιρείας. Βασικοί μέτοχοι οι Αριστείδης και Αλέξανδρος Κοσμά Συμεώνογλου που ήλεγχαν τότε το 48,1% του αρχικού μετοχικού κεφαλαίου, που ήταν 100.000 λίρες. Πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένεια Συμεώνογλου είχε μύλους και κλωστοϋφαντουργείο στα Αδανα. Με τα χρόνια οι οικογένειες μεγάλωσαν, κάποιοι πούλησαν τις μετοχές τους και τα ιδιοκτησιακά μερίδια έχουν περιορισθεί και πολλαπλασιασθεί. Ο πρώτος που θα επιχειρήσει να αποκτήσει τον έλεγχο της εταιρείας είναι ο όμιλος Δαυίδ. Συγκεντρώνει το 10% των μετοχών της εταιρείας Μύλοι Αγίου Γεωργίου αλλά το σχέδιο δεν ευδοκίμησε και η ιδέα εγκαταλείπεται. Ο δεύτερος είναι ο Κ. Λούλης. Τον Δεκέμβριο του 1998 θα αρχίσει συζητήσεις με τον κ. Αρ. Συμεώνογλου για να ανταλλάξουν οι δυο εταιρείες πακέτα μετοχών. Οι συνομιλίες θα ναυαγήσουν. Η πλευρά του κ. Συμεώνογλου για μια σειρά λόγων έχει διαφορετική άποψη.

* Η μεγάλη απόφαση

Ετσι ο κ Λούλης πηγαίνει στο Αγιον Ορος και παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Στις 15 Μαρτίου ξεκινά την επιθετική εξαγορά. «Ούτε η σύζυγός μου δεν το γνώριζε» θα εξομολογηθεί αργότερα. Χωρίς πάντως να δημιουργηθεί θόρυβος, ως την Τετάρτη 17 Μαρτίου, που κάποιοι χρηματιστές και δημοσιογράφοι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι κάτι τρέχει, έχει συγκεντρώσει μέσω της χρηματιστηριακής εταιρείας του κ. Χατζηλία, γύρω στο 15% των μετοχών. Ολα έχουν γίνει πολύ γρήγορα. Η εταιρεία Μύλοι Αγίου Γεωργίου παρουσιάζει εξαιρετικά μεγάλη διασπορά των μετοχών της. Η εκκαθάριση των πράξεων στο Χρηματιστήριο γίνεται σε τρεις ημέρες. Προτού η διοίκηση της εταιρείας ενημερωθεί για την επίθεση του κ. Λούλη από τις αλλαγές στο μετοχολόγιό της, ο ανταγωνιστής τους έχει αποκτήσει ένα κρίσιμο ποσοστό. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Μύλοι Αγίου Γεωργίου κ. Συμεώνογλου πληροφορείται τις κινήσεις του ανταγωνιστή του από τα πρώτα δημοσιεύματα του Τύπου. Την Παρασκευή 19 Μαρτίου ο κ. Λούλης ελέγχει ήδη το 21,4%. Συνεχίζει να αγοράζει και την Τετάρτη 24 Μαρτίου έχει φθάσει στο 30%. Ο κ. Συμεώνογλου καταφεύγει στο δικηγορικό γραφείο «Βγενόπουλος και Συνεργάτες» και ο κ. Λούλης στο γραφείο Καρατζά. Οι Μύλοι Αγίου Γεωργίου με μια σκληρή ανακοίνωση τον κατηγορούν για κερδοσκοπικό παιχνίδι. Ο κ. Λούλης αντεπιτίθεται ζητώντας έκτακτη συνέλευση για αλλαγή διοικητικού συμβουλίου. Επικαλείται τις σημειώσεις των ορκωτών ελεγκτών στον ισολογισμό και στην πορεία των μακαρονιών «Στέλλα» που έχει εξαγοράσει η εταιρεία Μύλοι Αγίου Γεωργίου. Πιστεύει ότι η διοίκησή της δεν κατέχει σημαντικό ποσοστό μετοχών. Ο στόχος του είναι να αποκτήσει σταδιακά το 51%.