Τον έχουν ονομάσει «Πρίγκιπα του περιθωρίου», αιρετικό, καλτ φυσιογνωμία, ροκ, δανδή, σνομπ, προκλητικό…
Είναι εκκεντρικός, δηλαδή ένας φυσιολογικός άνθρωπος σε έναν αφύσικο κόσμο. Εχει παίξει στας «Δύο Ορφανάς», στη «Φαύστα», στο «Περιμένοντας τον Γκοντό», στους «Εμιγκρέδες» και στο σινεμά είναι ο αντιήρωας της δεκαετίας του ’70. Δηλαδή ένας κανονικός άνθρωπος που γελάει δυνατά όταν έρχεται σε επαφή με την ανοησία. Παίζει ρόλους φλερτάροντας «με το μεγαλείο και την κουρελαρία». Τώρα εμφανίζεται στον «Φούρνο» με την Ομάδα Πιρόγα στο έργο του Αραμπάλ «Ο αρχιτέκτονας και ο αυτοκράτορας της Ασσυρίας». Μετά από δυόμισι μήνες καθημερινές πρόβες («βάλαμε σαν στοίχημα να αγγίξουμε λίγο την πειθαρχία της Οπερας του Πεκίνου») παραδόθηκε στο κοινό ένα έργο υπαρξιακό, μεταφυσικό, με σχέσεις που φτάνουν σε οριακές καταστάσεις, όπως στην ανθρωποφαγία. Ιδού τη λέει για μερικά από τα σημαντικά και λιγότερο σημαντικά πράγματα αυτής της ζωής:
Πιάνο
Ενα από τα πράγματα για τα οποία μετάνιωσα είναι που δεν ακολούθησα την επιμονή της μητέρας μου να μάθω πιάνο. Τότε εγώ σαν ροκ-εν-ρολ παιδί και από τον Πειραιά το θεωρούσα κάπως να ασχοληθώ με το πιάνο.
Ξενύχτια στα τέλη του ’60
Ηταν κοσμοπολίτικη η Αθήνα, έρχονταν ρεύματα και επιρροές από παντού. Πολύχρωμα άτομα πηγαινοέρχονταν για διακοπές. Ημασταν εναντίον της εργασίας. Δεν μας άρεσε να επιδεικνύουμε οποιοδήποτε ταλέντο είχαμε ή δεν είχαμε και δεν μιλούσαμε καθόλου για λεφτά. Ηταν από τις ταμπού συζητήσεις. Ηταν πολύ μπανάλ να μιλάς για λεφτά και σεξ επειδή γίνονταν.
Πού είναι το νέο κύμα
Μου αρέσουν εδώ στην Ελλάδα ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, η ομάδα Οκτάνα, έχουμε μυθιστόρημα με τη Σώτη Τριανταφύλλου, τον Χωμενίδη, τη Ζατέλη, τον Αλεξάκη, τα Ελληνικά του Ποταμιάνου. Γίνονται πράγματα. Στην Ελλάδα λείπει εκείνο το μυαλό που θα οργανώσει τη σκόρπια δύναμη, αλλά πάλι μπορεί να είμαστε καλύτερα χωρίς οργάνωση.
Ιδανικές κοινωνίες
Φαίνεται ότι η ιδέα μιας ιδανικής κοινωνίας να τρομάζει τους ανθρώπους. Ισως να είναι πολύ βαρετά αν υπάρχει αγάπη, ομόνοια, αδελφοσύνη. Οταν ο χριστιανισμός είχε σκάσει στη Ρώμη επί Νέρωνος και ήρθε ο Παύλος για να προσηλυτίσει, οι διάφοροι νομομαθείς της εποχής, ο Σενέκας, ο Κικέρων, τον αντιμετώπισαν με τεράστια επιφυλακτικότητα, σαν κάποια χίπικη αίρεση από την Ιουδαία.
Χάος
Ενα απόγευμα όπου αρμένιζα με το μυαλό μπήκα σε αυτή τη διαδικασία της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Με το μικρό μου μυαλό έφυγα από το δωμάτιο, τρύπησα το ταβάνι, προέκτεινα τη σκέψη μου στον ουρανό… Κάποια στιγμή τρόμαξα. Τα μάζεψα γρήγορα γρήγορα, έκλεισα τα κουτιά, κατέβασα πόρτες και παράθυρα και γύρισα στο δωμάτιό μου, στο κρεβάτι όπου καθόμουν, στο βιβλίο που είχα δίπλα μου.
Παραψυχολογία ή μετενσάρκωση
Τα αποφεύγω, δεν θέλω να ξέρω και έχω την τάση να τα ειρωνεύομαι. Να γελάω, για να είμαι περισσότερο σαφής.
Η λογική είναι το παν
Είναι εξυπηρετική. Διευκολύνει. Αν δεν έχεις μια ετικέτα, όπως λέγεται, στην κοινωνική σου συμπεριφορά βρίσκεσαι μπροστά σε ένα χάος.
Τηλεόραση
Αξιοπρέπεια τέλος. Πιθανόν λείπουν πιά οι γειτονιές και η τηλεόραση έχει γίνει ένα είδος γειτονιάς. Μπαίνει στα σπίτια σαν τις κουτσομπόλες στη γειτονιά που μαζεύονταν στη γωνία και τα λέγανε όλα. Εκεί γελούσανε, εκεί κοροϊδεύανε, εκεί κάνανε τις απάτες τους. Τώρα καταφεύγουν στην τηλεόραση.
Ελληνικάδικα
Πάνω στα τραπέζια τα μοναχικά εσώρουχα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να προσεχθούν, για να υγρανθούν, για να υπάρξουν επιτέλους. Το σεξ που δεν υπάρχει τονίζεται υπερβολικά μπας και υπάρξει, μπας και συγκινήσει, μπας και κάποιος βγει από τα ρούχα του.
Στοιχήματα
Βάζω συχνά στοιχήματα με τον εαυτό μου. Θα κόψεις το τσιγάρο. Το κάνω. Τον καφέ. Το καταφέρνω. Αλκοόλ. Οχι. Τελευταία με το που μπήκε η Σαρακοστή είπα στον εαυτό μου. Ελα να δοκιμάσουμε αποχή από το σεξ και από ένα σωρό άλλα πράγματα, όχι από θρησκευτική προσήλωση, αλλά έτσι, σαν ένας σύγχρονος Σαμουράι, μπορεί και Χαμουράι. Απλώς ένα στοίχημα είναι. Δεν είναι τόσο τρομερό.
Χρήμα ή εξουσία
Το χρήμα δεν με ενδιαφέρει, την εξουσία δεν τη συζητάω καν και δεν με ενδιαφέρουν οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτήν, που ενδιαφέρονται να οργανώσουν ή να εξουσιάσουν τους άλλους. Παραδέχομαι ότι μερικές φορές προκειμένου να στηθεί μια Ακρόπολη ή μια Πυραμίδα κάποιος θα πρέπει να κάνει τον μπαμπούλα. Δεν φιλοδοξώ να είμαι μέλος μιας τέτοιας ομάδας.
