Στις 29 Αυγούστου κάθε χρόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει σεμνά ένα σημαντικό γεγονός: την αποτομή της τιμίας κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Μπορεί να είναι ημέρα αυστηρής νηστείας, όμως εκεί, στο μοναστήρι, μετά τη λειτουργία, όταν ξεκινήσει το γεύμα των πανηγυριστών και όλοι μαζί, αναβιώνοντας τις «αγάπες» των πρώτων χριστιανικών χρόνων, καθήσουν στην κοινή τράπεζα για να ευφρανθούν, θα ζήσουν μια εμπειρία πρωτόγνωρη.
Ετσι λοιπόν και φέτος την Κυριακή, 29 Αυγούστου στην Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου Σερρών η μικρή, γεμάτη δυναμισμό νέα μοναστική γυναικεία αδελφότητα θα προσφέρει, ξεκινώντας το βράσιμο από τη βαθιά νύχτα για να χυλώσει σωστά, μέσα σε 9 ή 10 μεγάλα καζάνια, την πατροπαράδοτη φασολάδα για το κέρασμα των επισκεπτών.
Η φασολάδα λοιπόν, οι ελιές, το φρέσκο ψωμί, το κρασάκι θα χαροποιήσουν όσους αποφασίσουν να επισκεφθούν αυτή την ημέρα την αρχαία Μονή του Τιμίου Προδρόμου Σερρών.
Βρίσκεται σε μια εξαίσια τοποθεσία, σε μια καταπράσινη βαθίσκια χαράδρα του όρους Μενοίκιον, γύρω στα 8 με 10 χλμ. έξω από τις Σέρρες. Αφθονα καθάρια νερά που ποτίζουν τους λαχανόκηπους και τους ελαιώνες του μοναστηριού, σε υποδέχονται με τον γάργαρο ήχο τους καθώς φθάνεις και αποθαυμάζεις με ενθουσιασμό τα πανύψηλα αιωνόβια κυπαρίσσια που περιβάλλουν το μοναστήρι, κτίσμα του 13ου αιώνα, καθώς απλώνει μπρος στα μάτια σου τους αρμονικούς αρχιτεκτονικούς όγκους του.
Η αυλή, η φιάλη στο κέντρο της αυλής, τα κελιά, το Καθολικό, τα παρεκκλήσια, ο πύργος, όλα συνθέτουν μια εικόνα γαλήνης, κάλλους και ακριβώς πολιτιστικής κληρονομιάς. Το μοναστήρι αυτό ιδρύθηκε το 1270 από τον αγιορείτη μοναχό και ιερέα Οσιο Ιωαννίκιο από τις Σέρρες. Αρα είναι από τα πιο παλιά της Ορθοδοξίας μας.
Ενα σημαντικό γεγονός της μακρόχρονης ζωής της Μονής είναι οι δύο περίοδοι που έζησε εδώ ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, το 1457-1462 και το 1465-1472 ως τον θάνατό του, εδώ στη Μονή, όπου και ετάφη. Το μοναστήρι άρχισε να καταρρέει λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων από τον 18ο αιώνα. Στον αιώνα μας όμως δύο φοβερές λεηλασίες των Βουλγάρων, στον Α’ και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οδήγησαν σχεδόν στον αφανισμό του.
Αυστηρά ανδρικό μοναστήρι ως τις ημέρες μας, μετά την κοίμηση των ελάχιστων υπέργηρων μοναχών τη δεκαετία 1970-1980, όδευε προς την τελεία ερήμωση.
Από το 1986 μια μικρή ομάδα γυναικών μοναχών από την Πορταριά Βόλου, που αυξήθηκε αριθμητικά, ήρθε και άρχισε το επίπονο έργο της αναζωογόνησης του μοναστηριού. Μέσα σε 13 χρόνια η νέα γυναικεία αδελφότητα έχει επιτελέσει ένα μικρό θαύμα. Ετσι ο σημερινός επισκέπτης, εκτός από τη θερμή φιλοξενία, φθάνοντας ως εδώ αναβαπτίζεται στα νάματα της ορθόδοξης παράδοσής μας.
Στο Καθολικό (στον Πρόναο ή Ενάτη, στο Μεσονυχτικό ή Λιτή, στον κυρίως ναό και στο Μακρυναρίκι) θα αποθαυμάσει τοιχογραφίες από τον 14ο, τον 15ο και τον 16ο αιώνα μ.Χ. Επίσης το εξαίσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο από καρυδιά του 1803 και οι δύο μεγάλες, απείρου κάλλους φορητές εικόνες του Χριστού και της Παναγίας του 14ου αιώνα μ.Χ., στον κυρίως ναό, θα θέλξουν την όρασή μας.
Επίσης εδώ θα δούμε τον τάφο σε ξυλόγλυπτη λάρνακα του Αγίου Ιωάννη (Ιωακείμ) του κτίτορος και τα κενοτάφια του Οσίου Ιωαννίκιου και του Πατριάρχου Γενναδίου Σχολάριου. Υπάρχουν επίσης και αρκετά παρεκκλήσια, όπως το παρεκκλήσι Γενέθλιο του Τιμίου Προδρόμου, των Ταξιαρχών, του Ευαγγελισμού, του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνος. Φυσικά η επίσκεψη είναι εφικτή, εφόσον δεν γίνονται έργα ανακαίνισης ή αναστήλωσης.
