Το βιβλίο της «Aνοιχτά Παράθυρα (15) – Δεκαπέντε ιστορίες με θέα ανθρώπους» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία Παπασωτηρίου (περισσότερα στη σελίδα «Ανοιχτά Παράθυρα 15» στο Facebook).
«Αναποφάσιστη ήταν από μικρή». Με αυτή τη φράση ξεκινά την πρώτη ιστορία στο βιβλίο της «Aνοιχτά Παράθυρα (15)» η Σοφία Παπαπολύζου. H ίδια φαίνεται αποφασισμένη να τραβήξει το ενδιαφέρον των αναγνωστών και να εκτονώσει τη διάχυτη δημιουργικότητά της με ένα ενδιαφέρον πείραμα: άνοιξε δεκαπέντε παράθυρα στην οθόνη του υπολογιστή της για να εμπνευστεί, λίγο προτού κάνει την ανατροπή και τα μεταφέρει στο χαρτί.
Από πού εμπνεύστηκες; «Από κάτι μαρκαδοράκια που ανακάλυψα σε μια παλιά κασετίνα, τον Λιου Μπολίν, μία ασπρόμαυρη φωτογραφία, το Facebook, τα ψίχουλα ενός μπισκότου αμυγδάλου και αυτό το αγωνιώδες συναίσθημα του ανικανοποίητου που σε κατακλύζει καμιά φορά στο τέλος της ημέρας –όλα συνέβαλαν, λιγότερο ή περισσότερο, στο περιεχόμενο του βιβλίου. Ο τίτλος είναι αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης ότι τα social media είναι πλέον τα παράθυρα της ψυχής μας. Και ο αριθμός δεκαπέντε είναι απλώς ο αριθμός των ιστοριών».
Συνδέονται μεταξύ τους οι ιστορίες; «Οι ιστορίες μπορεί, σε πρώτη ανάγνωση, να μοιάζουν να συνδέονται μόνο χάρη στη ράχη του βιβλίου, ωστόσο έχουν έναν κοινό άξονα όσον αφορά τη θεματολογία, έστω κι αν αυτό συνέβη ασυνείδητα. Ορισμένα από τα ζητήματα που πραγματεύονται είναι η αναζήτηση νοήματος, η τεχνολογία και ο τρόπος που έχει αλλάξει τη ζωή μας, καθώς και η πάροδος του χρόνου».
Γιατί ανοίγεις τα παράθυρα του Διαδικτύου σε χαρτί; «Γιατί μου αρέσει να φαντάζομαι όλες τις πληροφορίες που υπάρχουν στο Διαδίκτυο τυπωμένες σε ένα βιβλίο με πάχος ή μάλλον ύψος ουρανοξύστη και γιατί προσωπικά προτιμώ να γυρνάω σελίδες με τον αντίχειρα και τον δείκτη μου και όχι με βελάκι. Η ψηφιακή εποχή με ενθουσιάζει όσον αφορά την πρόσβαση στη γνώση και τις δυνατότητες που προσφέρει αλλά παράλληλα με ανατριχιάζει λόγω του ότι έχουμε καταλήξει να ζούμε μέσω μιας οθόνης».
Πώς αποφάσισες να γράψεις τις συγκεκριμένες ιστορίες; «Θα ήθελα να πω ότι ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή, π.χ. ενώ ατένιζα τη θέα από την κορυφή του Ολύμπου ή διέσχιζα την Αρκτική με παγοθραυστικό, αλλά μάλλον ήταν μια πιο καθημερινή, ενώ έβραζα μπρόκολο ή ξέμπλεκα τα μαλλιά μου».
Τι σου προσφέρει η συγγραφή ενός βιβλίου; «Είναι μια μεγάλη πρόκληση. Για εμένα ήταν ένας τρόπος να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου, την αυτοπειθαρχία μου, καθώς και τον μέγιστο βαθμό αμηχανίας που μπορώ να αντέξω ενώ κάποιος διαβάζει όσα έχω γράψει μπροστά μου».
Τι θα απαντούσες σε κάποιον που πιστεύει ότι οι συγγραφείς πρέπει να είναι μεγαλύτερης ηλικίας;«Συγγραφέας μπορεί να είναι κάποιος στα τέσσερα, στα 14, στα 24 ή στα 84. Σε κάθε ηλικία έχεις κάτι να πεις, έστω και αν η γραφή σου δεν είναι ακόμη αυτή που μπορεί να γίνει».
Μελλοντικά σχέδια; «Ενα podcast, ένα φωτογραφικό project, το «project0030» και μια παρουσίαση για το βιβλίο μου.
Και να ποτίσω τη γαρδένια μου».
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 15 Μαρτίου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
