Η εθνική υπερηφάνεια είναι για τις χώρες ό,τι ο αυτοσεβασμός για τα άτομα, δηλαδή η αναγκαία συνθήκη για τη βελτίωσή τους (Rorty). Επομένως είναι αναγκαίο να βάλουμε συγκεκριμένα όρια εθνικής αξιοπρέπειας στις διαπραγματεύσεις που θα κάνουμε με τα Σκόπια για το όνομα του προκείμενου κράτους.
Τα όρια τούτα δεν πρέπει να τα υπερβούμε και είναι πράγματι ατύχημα ότι την ελληνική πλευρά θα την εκπροσωπήσει η αποδυναμωμένη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που θα πουλούσε και την ψυχή της για να μείνει στην εξουσία!
Υπό αυτή την έννοια είναι απαραίτητο να πούμε ότι το «ιστορικό παρελθόν» αποτελεί πράγματι μια σταθερή διάσταση της ανθρώπινης συνείδησης. Οποιος μάλιστα διαβάσει τις μονογραφίες του γνωστού ελληνιστή Ν. Χάμοντ για τον Φίλιππο και τον Αλέξανδρο μπορεί να κατανοήσει εύκολα από πού ξεκινούσαν και πού έφθαναν τα ευρύτερα γεωγραφικά όρια της αρχαίας Μακεδονίας.
Ομως η απόλυτη κυριαρχία του παρελθόντος πάνω στο παρόν είναι εντελώς αρνητική (και εν μέρει φασιστοειδής), γιατί οι σύγχρονες εθνικές ταυτότητες διαμορφώνονται μόνο με τους δημόσιους διαλόγους της διαβουλευόμενης κοινωνίας των πολιτών. Εκεί το ερώτημα είναι άλλο: Δηλαδή, τι είναι αυτό που θέλουμε να γίνουμε (ως σύγχρονοι Ελληνες);
Επομένως δεν θα πρέπει να διαπαιδαγωγούμε τις νεότερες γενιές με μια αίσθηση «ιστορικής μοναδικότητας της Μακεδονίας» (γιατί και άλλοι κατοικούσαν επί αιώνες σε αυτήν την περιοχή)!
Αρα πρέπει να διαπραγματευτούμε στον ΟΗΕ με εθνική αξιοπρέπεια αλλά χωρίς εθνικιστικές εξάρσεις.
Κυρίως είναι απαραίτητο να δώσουμε ειδικό βάρος στο γεωγραφικό στίγμα του ονόματος των Σκοπίων, γιατί το μόρφωμα τούτο είναι μια τεχνητή κατασκευή του Τίτο του 20ού αιώνα!
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης δεν χρειάζονται γιατί θα ενισχύσουν απαράδεκτα τις πιο ακραίες εθνικιστικές φωνές. Και αυτό πρέπει να το κατανοήσει και η αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ (όπου μάλλον σε αυτό το ζήτημα αρχίζουν να κυριαρχούν οι πιο «έξαλλες απόψεις»).
Συμπέρασμα; Το παρελθόν είναι χρήσιμο όταν γίνεται αναλυτικό εργαλείο για την κατανόηση της διαρκούς αλλαγής του κόσμου (Eric Hobsbawm)!
*Ο κ. Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής Νομικής Σχολής του ΑΠΘ.
