Μέσα σε ατµόσφαιρα απαισιοδοξίας και αγωνίας αν θα συνεχίσουν οι δανειστές µας µέσω τρόικας να µας χορηγούν τις δόσεις για να µην κηρυχθεί και επισήµως η πτώχευση του ελληνικού κράτους, άρχισε η εκπαιδευτική περίοδος µε καταλήψεις στα ΑΕΙ, ΤΕΙ, µε αναβολή εξετάσεων, µε άρνηση εφαρµογής του νόµου της κυρίας ∆ιαµαντοπούλου, που υπερψήφισαν σχεδόν όλοι οι βουλευτές, πλην των αριστερών που επιδιώκουν τη διάλυση του αστικού καθεστώτος, ώστε να επιβάλουν την κοµµουνιστική δικτατορία του υπαρκτού σοσιαλισµού, όπως εφαρµόστηκε προτού καταρρεύσει. Και οι κοµµατικοποιηµένες ηγεσίες των φοιτητικών συνδικάτων µε την παραδοσιακή πια φασιστική συµπεριφορά τους, µε τη «δουλοπρεπή» συµπαράσταση των πρυτάνεων που οφείλουν σε αυτά τη θέση τους, για µιαν ακόµα φορά έχουν κλείσει τα πανεπιστήµια και έχουν κατέβει στους δρόµους. Τα ίδια ξεκίνησαν και οι µαθητές, οι καθηγητές και οι δάσκαλοι της δευτεροβάθµιας και πρωτοβάθµιας εκπαίδευσης, όπως συνηθίζουν κατά τα τελευταία δέκα χρόνια. Και καθώς για τον υπογράφοντα εκ της παιδείας προκύπτουν τα άριστα αλλά και τα χείριστα, θα δώσω τον λόγο σε αναγνώστες µου εκπαιδευτικούς, φιλότιµους και αγωνιώντες µε καίριες επισηµάνσεις τους, που φυσικά αποσιωπούνται καθώς χαλούν τη φασιστική ατµόσφαιρα και τις πρακτικές που κυριαρχούν σε πολιτικό, κοµµατικό και συνδικαλιστικό επίπεδο µε τη συνένοχη στήριξη των λαϊκιστών των ΜΜΕ και πολλών παραπλανηµένων γονέων. Προηγουµένως όµως θα ήθελα να χαιρετίσω την, επιτέλους, αφύπνιση της µέχρι τώρα αδρανούς και αδιάφορης πλειοψηφίας των φοιτητών και των άξιων καθηγητών, ακόµη και της ΠΟΣ∆ΕΠ. Το κίνηµα υπέρ των ανοικτών πανεπιστηµίων, αν δεν καταπολεµηθεί από τη φασιστική βιαιότητα των αριστερών µειοψηφιών, µπορεί να αποδειχθεί η πρώτη υγιής αντίδραση της κοινωνίας. Με την προσδοκία ότι θα τους στηρίξει η απαθής ή φοβισµένη σιωπηλή πλειοψηφία και οι όποιοι άξιοι εκπρόσωποι της ελληνικής διανόησης, ας δώσω τον λόγο σε αναγνώστες µου εκπαιδευτικούς που σχολιάζουν την κατά καιρούς σχετική αρθρογραφία µου: «Σε αντίθεση µε πολλούς συναδέλφους σας η κριτική που ασκείτε είναι ακριβής και θαρραλέα αφού θίγει τα κακώς κείµενα της Παιδείας που πολύ συχνά είναι η ίδια η στάση των εκπαιδευτικών. Οι τελευταίοι εύκολα διοργανώνουν συλλαλητήρια για τη διασφάλιση των έτσι κι αλλιώς ευνοϊκών προνοµίων τους και ουδέποτε για τη βελτίωση του ίδιου του εκπαιδευτικού έργου. Αυτό δεν κάνει εντύπωση στην πλειοψηφία των πολιτών που είτε έχουν την ίδια ακριβώς φιλοσοφία, είτε εναποθέτουν τις όποιες ελπίδες τους στις εκάστοτε αναγγελθείσες “µεταρρυθµίσεις” αγνοώντας την πολυπλοκότητα του θέµατος αλλά και τη βαριά αλήθεια πως τα συστήµατα, τα όποια συστήµατα, χρειάζονται ικανούς δασκάλους». (Μ. Μ., παιδαγωγός, δεν επιθυµεί να γνωστοποιήσω τα στοιχεία της).
«Είµαι εκπαιδευτικός. Βλέποντας τους κοµµατικούς στρατούς (∆ΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΠΑΜΕ, κ.λπ.), ζήτησα ενιαίο ψηφοδέλτιο στις συνδικαλιστικές εκλογές. “Φωνή βοώντος εν τη ερήµω”. Μου είπαν “δεν γίνονται αυτά”, “… και εµείς παλιότερα τα ίδια λέγαµε”. Τους απάντησα “όποιος επιθυµεί ας δηλώνει δίπλα στο όνοµά του, σε παρένθεση, σε ποια παράταξη ανήκει. Εδώ δεν ψηφίζουµε κοµµατικά, αλλά τους άξιους”. Οσο τα κόµµατα έχουν τους “µηχανισµούς” τους, δεν πρόκειται να πάει µπροστά αυτός ο τόπος» . (Κουφογιαννίδης Αριστοτέλης, φυσικός – ραδιοηλεκτρολόγος).
Και θα κλείσω για σήµερα µε τη διόρθωση που µου κάνει η κυρία Κ. Γιάγκου από την επαρχία:
«Γράψατε ότι τα παιδιά δεν προσέχουν στο µάθηµα γιατί θα το κάνουν στο φροντιστήριο. Αλλά µε ποιους καθηγητές; Σας βεβαιώνω ότι είναι εκείνοι που δεν κάνουν µάθηµα στην τάξη γιατί θα το κάνουν µετά στο φροντιστήριο ή στο ιδιαίτερο και θα πάρουν ωραία µαύρα λεφτά. Σας το βεβαιώνω και πιστέψτε το». Και εγώ πιστεύω ότι είναι ένας από τους λόγους που δεν διώκεται η φοροδιαφυγή. Είναι πολλές οι ψήφοι.
jmarinos@tovima.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
