Τα δεδομένα της τωρινής επίσκεψης Καραμανλή στην Ουάσιγκτον είναι αισθητά θετικότερα από την προηγούμενη.
α. Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις διανύουν περίοδο παρατεταμένης κρίσης η οποία επιδεινώνεται λόγω των πρωτοβουλιών των ΗΠΑ να συγκροτήσουν το πρώτο κουρδικό μόρφωμα στο ομοσπονδιακό Ιράκ και προωθήσουν εκεί Κούρδο πρόεδρο. H γείτων ευλόγως θεωρεί το γεγονός απαρχή μεγάλων δεινών που μεσομακροπρόθεσμα θα πλήξουν την κρατική της συνοχή.
β. Οι αποφάσεις του Συμβουλίου Σύνδεσης Τουρκίας – E.E. είναι ως να προοιωνίζονται ήδη το βαρύ και πιθανώς καθολικά αρνητικό κλίμα που θα αντιμετωπίσει η Αγκυρα στις 3/10. Εξάλλου αν το γαλλικό δημοψήφισμα καταλήξει σε «όχι», τα ευρωπαϊκά γενέθλια της Τουρκίας ματαιώνονται αυτοδικαίως.
H εκλογή του Βενεδίκτου ΙΣΤ´ σηματοδοτεί και αυτή «όχι». Ενώ ο Χέλμουτ Σμτ προειδοποιεί εκ νέου ότι η Τουρκία τυχόν εντασσόμενη «θα καταστρέψει την Ευρώπη»!
γ. H αρνηθείσα το τερατούργημα Αναν Κύπρος είναι, χάρη στο «όχι» της, ενεργό υποκείμενο διεθνούς δικαίου και δράσεως. H Τουρκία δεν μπορεί να «παρεμβαίνει» όπως φιλοδοξούσε στην ελεύθερη Κύπρο. Είναι προφανής η ανάγκη επανεξέτασης και επαναπροσδιορισμού της πολιτικής μας.
Πρώτον: Το ευρωπαϊκό παραμύθι της Τουρκίας τελειώνει. Οι περί εξευρωπαϊσμού της προσδοκίες τελειώνουν. Τα πράγματα «επανέρχονται» εκεί απ’ όπου δεν είχαν απομακρυνθεί ποτέ, δηλαδή σε μια Τουρκία επιθετική, επεκτατική, αδίστακτη. Εφ’ ω έχει κυριολεκτικά ξεσαλώσει στο Αιγαίο. Οι Τούρκοι πάνε γυρεύοντας να στήσουν σκηνικό Ιμίων Νο 2 για να υποθηκεύσουν de facto τις «γκρίζες ζώνες» προ πάσης ενταξιακής διαδικασίας τους. Μεταξύ του να μην τους βοηθήσουμε με δική μας αδεξιότητα και του να «φεσωθούμε» δεύτερα Ιμια, η απόσταση είναι μισό βήμα. Οφείλουμε «ρώμην μετά συνέσεως» γιατί αλλιώς πάμε στο «σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα».(Θουκυδίδης)
Δεύτερον: Από την όλη συμπεριφορά της Τουρκίας οι ΗΠΑ έχουν στην περιοχή σοβαρότατο γεωστρατηγικό κενό. H Ελλάδα μπορεί να το καλύψει αξιόπιστα πλήρως και απολύτως. Ο θαλάσσιος δρόμος του Αιγαίου (Θεσσαλονίκη, Αιγαίο, Κρήτη, M. Ανατολή, Ιράκ) χωρίς την Τουρκία είναι επαρκέστατος. Το Πεντάγωνο σίγουρα έχει διερευνήσει ενδελεχώς αυτή την παράμετρο. Θα μπορούσε εδώ να υπάρχει παράλληλη ελληνική τεκμηρίωση κατ’ ανάθεση σε ένα σοβαρό αμερικανικό think tank.
Εχουμε τις επόμενες εβδομάδες την προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας και ταυτόχρονα την προεδρία της Διαβαλκανικής Συνεργασίας. H Ελλάδα με στροφή 180ο απεδέχθη την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου η οποία τάχιστα θα ακολουθηθεί από το σκοπιανό αλβανικό κομμάτι της, εν γνώσει της ότι αυτό είναι το ψευδώνυμο της Μεγάλης Αλβανίας. Αυτή και πάσα αλλαγή συνόρων στον περίγυρο δημιουργούν πρόβλημα ασφάλειας για μας.
Οι υγιείς διακρατικές σχέσεις βασίζονται ως γνωστόν στον χρυσούν κανόνα αμοιβαιότητας και ανταπόδοσης. H Ελλάδα μπορεί και πρέπει, όπως εξελίσσονται τα αμερικανοτουρκικά, να αναδειχθεί στην περιοχή γεωστρατηγικός παίκτης. Αν ο κ. Μπους σοβαρολογεί, ιδού στάδιον λαμπρόν: Ασφάλεια Αιγαίου, όπως την υπαινιχθήκαμε. Αντίβαρο Μεγάλης Αλβανίας. Υπόλοιπον Σκοπίων επιβιώνει μόνο σε ομοσπονδιοποίηση με Ελλάδα, αλλιώς απορροφάται από Βουλγαρία με τις γνωστές συνέπειες. Ξεχάστε τον Νίμιτς.
H επ’ αμοιβαιότητι αξιοποίηση της Ελλάδος αποτελεί μονόδρομο για την πολιτική των ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Το καταλαβαίνουν;
Στην Ουάσιγκτον μεθαύριο μπορούν αυτά να ξεκινήσουν. Ο Πρωθυπουργός να θυμάται ότι «ο αιτών λαμβάνει, ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται».
Ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής είναι βουλευτής και πρώην υπουργός.
