Κατσαντώνης εναντίον Λυκουρέζου

Η δίκη του επιχειρηματία Ιωσήφ Βαγιωνή έφερε για πρώτη φορά τους δύο γνωστούς δικηγόρους αντιμέτωπους ενώπιον του ακροατηρίου. Αυτή είναι η δεύτερη φορά…

Τετάρτη, 17 Ιουνίου, ο πρόεδρος του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών δίνει τέλος στην πολύκροτη δίκη του επιχειρηματία Ιωσήφ Βαγιωνή, ανακοινώνοντας την απόφαση: «… ένοχος για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο. Του αναγνωρίζεται όμως το ελαφρυντικό της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη του και του επιβάλλεται ποινή κάθειρξης 17 ετών…». Οι κύριοι Αλέξανδρος Κατσαντώνης και Αλέξανδρος Λυκουρέζος, συνήγοροι την πολιτικής αγωγής και της υπεράσπισης αντίστοιχα, σχολιάζουν την απόφαση της δίκης. Ο δικηγόρος του Ιωσήφ Βαγιωνή κάνει λόγο για καλπάζουσα φαντασία του εισαγγελέα, κ. Ν. Τουρλούπη, ενώ ο συνήγορος της πολιτικής αγωγής τον χαρακτηρίζει «εισαγγελέα οίκτου». Μιλούν κριτικά τόσο για το αποτέλεσμα του πρώτου δικαστηρίου, στη Χαλκίδα, όσο και για την τελική απόφαση. Η δίκη του επιχειρηματία Βαγιωνή έφερε για πρώτη φορά τους δύο άνδρες να μονομαχουν σε ακροατήριο δικαστηρίου. Ισως αυτός να είναι ο λόγος που αποφεύγουν να μιλήσουν για το αποτέλεσμα της αναμέτρησης. 30+1 ερωτήσεις τούς δίνουν το βήμα να μονομαχήσουν για δεύτερη φορά, και μάλιστα με τον περιορισμό να μην… αγορεύσουν.

­ Τι σημαίνει για δύο γνωστούς δικηγόρους να είναι αντιμέτωποι σε μια δίκη που απασχολεί την κοινή γνώμη;

Α. Κατσαντώνης: «Σημαίνει ότι και οι δύο έχουν πρόσθετους λόγους γοήτρου να κερδίσουν τη δίκη».

Α. Λυκουρέζος: «Με ερεθίζει η αντιπαράθεση με έξυπνους και ικανούς συναδέλφους, ασχέτως αν είναι γνωστοί ή όχι. Είναι μια επιστημονική και ταυτόχρονα επαγγελματική πρόκληση. Βέβαια, όταν οι δύο αντιμαχόμενοι δικηγόροι είναι γνωστοί, έχουμε… ντέρμπι, χωρίς όμως… βαθμολογικές συνέπειες!».

­ Αν έπρεπε να παραλληλίσετε την τελευταία σας αναμέτρηση στη δίκη Βαγιωνή με ένα παιχνίδι, ποιο θα ήταν αυτό;

Α. Κ.: «Από την πλευρά μας, θα την παραλλήλιζα με μια παραδοσιακή παρτίδα πόκερ, με καθαρή τράπουλα και χωρίς… μπλόφες. Από τη δική τους, με… «Μονόπολι»».

Α. Λ.: «Τόσο ο κ. Κατσαντώνης όσο κι εγώ έχουμε μια κάποια αθλητική προϊστορία. Ετσι, παρά τα χρόνια μας, παίξαμε ένα πολύωρο παιγνίδι επιτραπέζιας αντισφαίρισης ή πινγκ-πονγκ, με πολλά καρφιά και εντυπωσιακές αποκρούσεις εκατέρωθεν».

­ Αν η δίκη Βαγιωνή ήταν μια παρτίδα σκάκι, ποιες κινήσεις έχετε κάνει; Ποιος νίκησε και με ποια κίνηση;

Α. Κ.: «Προτίμησα κινήσεις εκμετάλλευσης κάποιων ενεργειών του αντιπάλου, που θεωρούσα λαθεμένες. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα με δικαίωσε με την κίνηση «Σήφης ματ»».

Α. Λ.: «Στο άνοιγμα της «παρτίδας» στη Χαλκίδα βρέθηκα σε μειονεκτική θέση. Στο μέσον της «παρτίδας» στην Αθήνα με κινήσεις αιφνιδιασμού εξισορρόπησα το παιχνίδι και βρίσκομαι ήδη σε πλεονεκτική θέση. Ευελπιστώ ότι στο τέλος του παιχνιδιού θα κάνω κίνηση… ματ!».

­ Ο συνδυασμός κατηγορουμένου που «σκοτώνει»: πλούσιος, επώνυμος, μεγάλος σε ηλικία και με περίεργα σεξουαλικά γούστα.

Α. Κ.: «Αν προσθέσουμε ότι σκότωσε… μια νέα γυναίκα εργαζόμενη, φτωχιά και άμυαλη, που την προόριζε να εξυπηρετεί «ειδικές ανάγκες» του, θα ζωγραφίζαμε το πρόσωπο του κατηγορουμένου καλύτερα».

Α. Λ.: «Διορθώνω. Το δίπτυχο: Από τη μία μεριά ο βιομήχανος, που είναι γνωστός και ζωντανός. Από την άλλη, η αδιόριστη δασκάλα, που ήταν άγνωστη, πτωχή και είναι νεκρή. Και οι δύο βυθισμένοι στην ανεξερεύνητο άβυσσο της ηδονής και των αισθησιακών αναζητήσεων».

­ Από τη στιγμή που αναλάβατε τη δίκη Βαγιωνή είχατε στόχο σας την αλληλοεξόντωση ο ένας του άλλου ή να κερδίσετε στα σημεία;

Α. Κ.: «Η ποινική δίκη δεν είναι, ευτυχώς, αλληλοεξόντωση. Μου αρκεί μια νίκη νοκ άουτ».

Α. Λ.: «Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ποτέ δεν υπήρξε στόχος μου ο αντίδικος δικηγόρος. Από την αρχή αγωνίστηκα να αποτρέψω την κακόπιστη διαστρέβλωση της αλήθειας, και τη δημιουργία παραμορφωτικών «μύθων»! Μοναδικός μου σκοπός: η δικαίωση του πελάτη μου και η ορθή απονομή της Δικαιοσύνης».

­ Εισαγγελέας «εν βρασμώ ψυχικής ορμής», ο Νικόλαος Τουρλούπης;

Α. Κ.: «Εισαγγελέας… «οίκτου», σε «βρασμό». Πάντοτε όμως άριστος».

Α. Λ.: «Εισαγγελεύς με… καλπάζουσα φαντασία και πρωτότυπες αλλά μετέωρες… κατασκευές!».

­ Τι ρόλο παίζει η δικαστική σύνθεση σε μια δίκη;

Α. Κ.: «Τον πρώτο, τον ενδιάμεσο και τον τελευταίο».

Α. Λ.: «Καθοριστικό. Θα έλεγα καταλυτικό. Η σύνθεση είναι το μεγάλο «λαχείο» στην ποινική δίκη. Τρεις διαφορετικές συνθέσεις μπορεί να καταλήξουν σε τρεις εντελώς αντίθετες μεταξύ τους αποφάσεις στην ίδια απόφαση! Θυμηθείτε την υπόθεση Νάσιουτζικ: κρίθηκε δύο φορές ένοχος και άλλες τόσες αθώος ανθρωποκτονίας. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα μεικτά ορκωτά δικαστήρια. Εχουμε πολλά παραδείγματα που το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων ή το Πενταμελές Εφετείο έχει κρίνει ένοχο ή αθώο έναν κατηγορούμενο κατά πλειοψηφία. Τι σημαίνει αυτό; Οτι ακόμη και οι τακτικοί δικαστές δεν προσεγγίζουν με ενιαίο και ομοιόμορφο τρόπο το αποδεικτικό υλικό μιας συγκεκριμένης υπόθεσης. Ετσι λοιπόν τα στοιχεία που συγκροτούν την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα ενός δικαστή καθορίζουν σε ένα μεγάλο βαθμό την τύχη του κατηγορουμένου!».

­ Στη δίκη Βαγιωνή η δικαστική σύνθεση ήταν η κατάλληλη;

Α. Κ.: «Ετσι έδειξε η απόφαση που έκρινε ότι υπήρξε «ανθρωποκτονία από πρόθεση», παρά τα μεγάλα… μέσα των «ατυχημάτων» από αμέλεια των επιστολών και των στίχων του Καββαδία!».

Α. Λ.: «Αν κρίνω από το αποτέλεσμα, θα έλεγα ότι χρειαζόταν περισσότερη «ελευθερία». Υπήρξε όμως υποδειγματική η διεύθυνση της ακροαματικής διαδικασίας».

­ Τελικά, πρόθεση και δόλος ή όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος;

Α. Κ.: «Και τον δόλο, η κακιά ώρα τον φέρνει».

Α. Λ.: «Η κακιά στιγμή: Η ασυγχώρητη και αδικαιολόγητη επιπολαιότητα! Η αδυναμία πρόβλεψης. Ο υπερτροφικός εγωκεντρισμός. Καμία όμως πρόθεση. Απόλυτη ανυπαρξία δόλου».

­ Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε μια δίκη: ευχής έργον ή το αντίθετο;

Α. Κ.: «Για να παραφράσουμε την παράφραση: Τα ΜΜΕ είναι σαν τη θάλασσα. Χίλιοι τα χαίρονται, ένας τα… πληρώνει».

Α. Λ.: «Δεν υπάρχει μονοσήμαντη απάντηση: «Ευχής έργον» επιτελούν όταν σε κρίσιμες για την απονομή της δικαιοσύνης περιόδους συμβάλλουν στην τήρηση των δικονομικών κανόνων και την εξασφάλιση της «δίκαιης δίκης». Το αντίθετο συμβαίνει όταν χρησιμοποιούνται για παραπληροφόρηση και για τη δημιουργία πλαστών εντυπώσεων».

­ Η κοινή γνώμη ή ακόμη οι ένορκοι και οι δικαστές επηρεάζονται από τα ΜΜΕ;

Α. Κ.: «Ασφαλώς και επηρεάζονται, πράγμα εύκολο να το καταλάβει κανένας. Να τα αγνοείς είναι το δύσκολο».

Α. Λ.: «Τα ΜΜΕ διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αφήσουν ανεπηρέαστους τους ενόρκους. Οι δικαστές πρέπει να παραμένουν στο απυρόβλητο. Και πιστεύω πως αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές».

­ Τα ΜΜΕ έδρασαν αρνητικά στη δίκη του επιχειρηματία Ιωσήφ Βαγιωνή τόσο στο πρώτο δικαστήριο όσο και στο δεύτερο;

Α. Κ.: «Στην πρώτη δίκη τον έβλαψαν. Στη δεύτερη, χάρη στη γοητεία του κυρίως στις… γυναίκες, προσπάθησε κάπως να ισοσκελίσει τα πράγματα. Με σχετική, βέβαια, επιτυχία».

Α. Λ.: «Την άνοιξη του 1996, αμέσως πριν και κατά τη διάρκεια της πρώτης δίκης στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χαλκίδας, τα ΜΜΕ διαμόρφωσαν ένα ιδιαίτερα βαρύ και καταστροφικό κλίμα για τον Βαγιωνή. Τώρα υπήρξε ισορροπία».

­ Ποιος ο βαθμός δυσκολίας για έναν δικηγόρο να υπερασπισθεί κάποιον που για την κοινή γνώμη θεωρείται «εγκληματίας»;

Α. Κ.: «Αρκετά μεγάλος. Πολλούς τους αποφεύγω, όταν η «υπόθεσή» τους δεν μου αρέσει».

Α. Λ.: «Η κοινή γνώμη «βαπτίζει» συνήθως τους κατηγορουμένους: Τον έναν τον θέλει «καλό» και τον άλλο «κακό». Τον έναν τον θέλει «ήρωα», τον άλλο «θύμα» κλπ. Η αρνητικά πιεστική κοινή γνώμη δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες που επιβαρύνουν και αναγκαστικά διευρύνουν το έργο του υπερασπιστή».

­ Ποιος ο βαθμός δυσκολίας να υπερασπισθείτε κάποιον που για την κοινή γνώμη θεωρείται «θύμα»;

Α. Κ.: «Ελάχιστος. Καμιά φορά μού στοιχίζουν την… αμοιβή μου».

Α. Λ.: «Εδώ θα έπρεπε να με ρωτήσετε: «Ποιος είναι ο βαθμός ευκολίας;»».

­ Κάνετε ερωτήσεις κάτω από τη ζώνη ο ένας στον άλλο;

Α. Κ.: «Εννοείτε μήπως τα… διάφορα «τζιν» (ποτά) ή «τζην», που είναι κάτω από τη ζώνη;».

Α. Λ.: «Τηρώ πάντοτε τους κανόνες του παιχνιδιού. Μπορεί να είναι σκληρά, καμιά φορά, τα «δικονομικά χτυπήματα», όμως όπως προσδοκώ μια «δίκαιη δίκη», έτσι επιζητώ και την έντιμη και νηφάλια αντιδικία με τους συναδέλφους μου».

­ Αν σας έλεγα να μου χαρακτηρίσετε την απόφαση του πρώτου δικαστηρίου με ένα καιρικό φαινόμενο, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Α. Κ.: «Καταιγίδα, αντί αναμενόμενης… ψιχάλας».

Α. Λ.: «Καταιγίδα. Την είχα προβλέψει, ήλπιζα όμως ότι θα ήταν μικρότερης έντασης (ίσως… αμέλειά μου). Γιατί ήταν καταιγίδα; Οι τρεις τακτικοί δικαστές ήθελαν να επιβάλουν ποινή ισόβιας κάθειρξης! Οι ένορκοι το απέτρεψαν. Δεν μπόρεσαν όμως να αποτρέψουν τη διατύπωση ενός σκεπτικού με πολλές αντιφάσεις, αυθαίρετα συμπεράσματα και εντυπωσιακή σκληρότητα».

­ Αν σας έλεγα να μου χαρακτηρίσετε την απόφαση του δεύτερου δικαστηρίου με ένα καιρικό φαινόμενο, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Α. Κ.: «Μια καταιγίδα ασήμαντα μικρότερη από την πρώτη, κατά… δύο χρόνια. (Οταν όσα χρόνια τρως, τα μετράς μισά, πρέπει να μετρήσεις μισά και όσα… γλιτώνεις. Για να είναι τίμιος ο λογαριασμός που κάνεις.)».

Α. Λ.: «Ουράνιο τόξο! Μετά την καταιγίδα, άρχισε να «σκάει μύτη» ο ήλιος: Με την ομόφωνη παραδοχή του Δικαστηρίου ότι το όργανο που προκάλεσε τον θάνατο της Νέλλης Πίσχου, ήταν το ξιφίδιο, όπως από την αρχή ισχυρίζεται η υπεράσπιση, κατέρρευσαν οι δύο βασικοί «μύθοι» της κατηγορίας και της πολιτικής αγωγής: πρώτον, ότι ο Βαγιωνής είχε δήθεν ένα άλλο μαχαίρι με το οποίο τραυμάτισε το θύμα· δεύτερον, ότι ο κατηγορούμενος, ψυχρός και μεθοδικός δολοφόνος, έφυγε από το ΚΑΤ και επέστρεψε στο γραφείο του για να εξαφανίσει δήθεν αυτό το άλλο μαχαίρι. Η σπουδαία αυτή παραδοχή του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Αθηνών θα οδηγήσει, πιστεύω, σταδιακά στην επιβεβαίωση όλων των ισχυρισμών του Βαγιωνή. Χωρίς το «άλλο μαχαίρι», που τόσος αγώνας έγινε από τον εισαγγελέα και την πολιτική αγωγή για να το επιβάλουν, δεν μπορεί να υποστηριχθεί οιασδήποτε μορφής δόλος ανθρωποκτονίας».

­ Κάθε φορά που μάχεσθε για την αλήθεια, ταυτίζεσθε με τους πελάτες σας ή κάτι τέτοιο θα ήταν αντιεπαγγελματικό;

Α. Κ.: «Ναι, ταυτίζομαι, όταν πιστεύω ότι έχω το δίκιο με το μέρος μου. Καλά κάνω και εκεί βρίσκω και τη χαρά του επαγγέλματός μου».

Α. Λ.: «Θα ήταν συναισθηματικά εξοντωτική η ταύτιση με τον πελάτη. Είναι απαραίτητη η διατήρηση μιας απόστασης ασφαλείας από τα «πάθη» τού εκάστοτε κατηγορουμένου. Αντίθετα, ο αγώνας για την αλήθεια είναι ευεργετικός και μόνο ευφορία προκαλεί».

­ Οταν γνωρίζετε ότι ο πελάτης σας έχει διαπράξει το έγκλημα που του χρεώνουν, πώς μπορείτε να υποστηρίξετε το αντίθετο;

Α. Κ.: «Δεν μπορώ πάντοτε. Είναι ο λόγος, άλλωστε, που «κρατώ» ελάχιστες υποθέσεις, σε σχέση με αυτές που μου ζητούν να υπερασπίσω».

Α. Λ.: «Αυτό είναι το χρέος του υπερασπιστή, και μέσα στα πλαίσια μιας τέτοιας προσπάθειας αναδεικνύονται οι ικανότητές του».

­ Οταν αναλαμβάνετε μια υπόθεση, θέλετε να ξέρετε την αλήθεια, αν δηλαδή είναι αθώος ή ένοχος ο πελάτης σας;

Α. Κ.: «Ολη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, χωρίς όμως… όρκο! Ο κατηγορούμενος δεν ορκίζεται ποτέ».

Α. Λ.: «Θέλω και επιδιώκω επίμονα να ξέρω την αλήθεια. Πολλές φορές ο πελάτης δεν την αποκαλύπτει, ή αποκαλύπτει ένα μέρος της. Κάτι τέτοιο δημιουργεί δυσχέρειες στην προετοιμασία και στον συντονισμό του υπερασπιστικού έργου».

­ Ποια η διαφορά δικηγόρου και ψεύτη;

Α. Κ.: «Υπάρχει τέτοια διαφορά; Θα έλεγα ότι ο δικηγόρος απλώς… ερμηνεύει ελεύθερα την αλήθεια».

Α. Λ.: «Ο ψεύτης… δεν είναι… πάντα… δικηγόρος! Και για να μιλήσουμε σοβαρά: Δεν υφίσταται «υπερασπιστικό ψεύδος», αφού ο κατηγορούμενος ό,τι και να πει, δεν διαπράττει το αδίκημα της ψευδορκίας».

­ Δικηγορία θα πει…

Α. Κ.: «Κάποιος έλεγε: Η δικηγορία είναι «προστασία» απόψεων! Ηταν γνωστό όμως ότι δεν αγαπούσε καθόλου τους δικηγόρους».

Α. Λ.: «Το συγκεκριμενοποιώ. Ποινικολόγος θα πει φαντασία, αντοχή, μεράκι. Και ακόμη: κάποιος που επιτελεί σημαντικό κοινωνικό έργο. Και να μην ξεχνάμε: και ο ποινικολόγος πρέπει να ξέρει νομικά. Κάποιοι νέοι το έχουν λησμονήσει».

­ Ενας εγκληματίας είναι ο καλύτερος πελάτης για το γραφείο σας;

Α. Κ.: «Είναι ένας πελάτης. Και καμιά φορά με μπέσα και φιλότιμο, που σε κάνει να διερωτάσαι πώς έγινε εγκληματίας».

Α. Λ.: «Ο καλύτερος πελάτης είναι αυτός που πληρώνει πρόθυμα την αμοιβή του… γραφείου! Κι όταν δεν μπορεί να πληρώσει, πάλι καλός πελάτης είναι, αν η υπόθεσή του… ερεθίζει την υπερασπιστική φαντασία».

­ Πόσες φορές έχετε βρεθεί αντιμέτωποι;

Α. Κ.: «Η δίκη του Βαγιωνή ήταν η πρώτη αντιδικία μας στο ακροατήριο. Θυμάμαι ότι κάποτε ο κ. Λυκουρέζος ήταν κατηγορούμενος για την αλήστου μνήμης «περιύβριση αρχής» και εγώ ήμουν ο συνήγορός του. Αθωώθηκε».

Α. Λ.: «Πρώτη φορά βρεθήκαμε αντιμέτωποι σε ακροατήριο στη δίκη Βαγιωνή. Παλαιότερα, είχαμε αντιδικήσει, αλλά μόνο στο στάδιο της προδικασίας. Οι υποθέσεις δεν είχαν παραπεμφθεί στο ακροατήριο».

­ Ποιο είναι το σκορ της αναμέτρησης;

Α. Κ.: «Δεν ξέρετε να μετράτε;».

Α. Λ.: «Στις ποινικές δίκες δεν υπάρχει νικητής ή ηττημένος δικηγόρος. Με κάθε απόφαση που εκδίδεται νικήτρια ή ηττημένη είναι η Δικαιοσύνη, που δεν πρέπει να είναι «τυφλή», γιατί μπορεί να σκοντάψει, να γλιστρήσει και να πέσει! Την θέλω με ορθάνοιχτα μάτια».

­ Θα αναλάβετε ξανά δίκη ο ένας εναντίον του άλλου;

Α. Κ.: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην το κάνω».

Α. Λ.: «Αυτό δεν θα το αποφασίσουμε εμείς. Θα είναι επιλογή των εκάστοτε πελατών. Μπορεί, αν οι γονείς ενός θύματος εγκληματικής ενέργειας χτυπήσουν ξανά την πόρτα του γραφείου Κατσαντώνη, ο κατηγορούμενος να χτυπήσει τη δική μου. Και τανάπαλιν. Θα προτιμούσα να βρίσκομαι πάντοτε στη θέση του υπερασπιστή».

­ Τα ειρωνικά σχόλια που ακούγονταν κατά τη διάρκεια της δίκης πόσο αληθινά ήταν;

Α. Κ.: «Είναι το ίδιο αληθινά όσο και στις άλλες δίκες».

Α. Λ.: «Δεν τα έχω ακούσει».

­ Στα διαλείμματα της δίκης Βαγιωνή ήσασταν πάντως οι καλύτεροι φίλοι.

Α. Κ.: «Εξω από τη δίκη δεν έχουμε τίποτε να μοιράσουμε».

Α. Λ.: «Με τον κ. Κατσαντώνη δεν με χωρίζει τίποτε. Είναι αλήθεια πως η υπόθεση Βαγιωνή δημιούργησε κάποιες ιδιαίτερες εντάσεις μεταξύ μας. Ιδίως στη διάρκεια της πρώτης δίκης. Είχα πικραθεί τότε, γιατί πίστευα πως έπρεπε να είχε τηρήσει ο κ. Κατσαντώνης συναδελφική ουδετερότητα στο επεισόδιό μου με την πρόεδρο του ΜΟΔ Χαλκίδας. Τώρα στα διαλείμματα της δίκης ενώπιον του ΜΟΕ Αθηνών, νομίζω πως αποκαταστάθηκαν οι ισορροπίες. Παρ΄ όλα αυτά θα διατηρήσω μια απορία: γιατί επέδειξε ο συνάδελφος Κατσαντώνης μέγα δικαστικό και τηλεοπτικό πάθος στην υπεράσπιση της πολιτικής αγωγής;».

­ Ποια υπόθεση ζηλεύει ο ένας του άλλου;

Α. Κ.: «Του Γιώργου Κοσκωτά, της οποίας την… κακιά πλευρά έζησα στο Ειδικό Δικαστήριο, κατά τη διάρκεια της «μητέρας όλων των δικών». Ξέρω ότι έχει και… καλή πλευρά».

Α. Λ.: «Θα μου άρεσε να είχα υπερασπισθεί μαζί του τον Ακη Πάνου».

­ Πόσες δίκες έχετε στο ενεργητικό σας;

Α. Κ.: «Πολλές, πάρα πολλές… απίστευτα πολλές! Θα ξανάρχιζα ευχαρίστως από την πρώτη».

Α. Λ.: «Πολλές. Δεν τις έχω μετρήσει. Κι ελπίζω να ακολουθήσουν ακόμη περισσότερες, αφού η ζωή είναι μπροστά μου… Είμαι, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, αθεράπευτα αισιόδοξος!».

­ Πόσο σχετική είναι η νίκη και η ήττα για μια υπόθεση;

Α. Κ.: «Διαφέρουν μεταξύ τους κατά ένα… μικρό λάθος. Αυτό μπορεί να κάνει τη διαφορά».

Α. Λ.: «Η αθώωση ενός κατηγορουμένου που έχει άδικα προφυλακιστεί ή πρωτόδικα καταδικαστεί, αποτελεί στιγμή θριάμβου για τη Δικαιοσύνη. Αντίθετα, η καταδίκη ενός αθώου αποτελεί ήττα και βαρύ πλήγμα».