Έντυπη Έκδοση Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ: Σύνδεση μέλους Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους Εκείνος ο δίσκος της Ελένης Βιτάλη ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που θυμάμαι να έχουμε ζήσει στην ελληνική δισκογραφία τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Κατ’ αρχάς, λίγοι γνωρίζαμε μέχρι τότε πως η Βιτάλη έγραφε δικά της τραγούδια, μόνο κοντινοί της άνθρωποι το γνώριζαν. Οπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, η ίδια στεκόταν με μια αμηχανία μπροστά στα δικά της τραγούδια, δεν τα θεωρούσε κάτι ιδιαίτερο. Επειτα από παρότρυνση του ηχολήπτη Γρηγόρη Τακισιάν, πήγε τα τραγούδια της στον Γιάννη Σπάθα, ο οποίος ενθουσιάστηκε, έκλεισε στούντιο για την ηχογράφηση και ανέλαβε ο ίδιος τις – πραγματικά υποδειγματικές – ενορχηστρώσεις. Ο δίσκος περιέχει τραγούδια που γράφτηκαν σε διάστημα 20 ολόκληρων χρόνων, με πρώτο την «Κιβωτό» που έγραψε μόλις γέννησε τον γιο της. Ομως οι εκπλήξεις δεν εξαντλούνται εδώ. Δεν ήταν μόνο το γεγονός πως μία από τις σπουδαιότερες ελληνίδες ερμηνεύτριες έγραφε δικά της τραγούδια, αλλά το ότι κατάφερε να δημιουργήσει έναν από τους σημαντικότερους δίσκους της δεκαετίας του ’80. Δεν εξαιρείς κανένα τραγούδι, με τις «Μοναχικές γιαγιάδες» και κυρίως το «Ενα χειμωνιάτικο πρωί» να κερδίζουν τη μερίδα του λέοντος στις ραδιοφωνικές μεταδόσεις.
Σπουδαία στιχουργική, δυνατές μελωδίες, βαθύ αίσθημα, μια αλήθεια που σε χτυπούσε και σε ζάλιζε.
Δεν μπορώ να τον συγκρίνω με κανέναν άλλο δίσκο στον βαθμό της προσωπικής κατάθεσης και της βαθιάς εξομολόγησης. Η ειλικρίνεια αυτού του δίσκου και η άνευ όρων έκθεση και «αποκάλυψη» της Βιτάλη σε δέκα τραγούδια, σε συνδυασμό πάντα με το υψηλό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα – στην τέχνη οι προθέσεις δεν είναι αρκετές -, τον κατατάσσουν στις «ευτυχέστερες» στιγμές του τραγουδιού μας. Η ίδια έχει πει πως αν μετανιώνει για κάποιο από εκείνα τα δέκα τραγούδια, είναι το «Εγώ τραγούδαγα». «Είναι ένα τραγούδι γραμμένο εν θερμώ, σε κάποια πολύ άσχημη στιγμή της ζωής μου. Ηθελα να ταπεινωθώ, να κακοποιήσω τον εαυτό μου. Οταν μου το ζητάνε στις ζωντανές εμφανίσεις μου, προσπαθώ να το αποφύγω».
Ακολούθησαν δύο ακόμα δίσκοι με δικά της τραγούδια, το 1994 το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» και το 2008 το «Επτά και να προσέχεις».
Εχει γράψει συνολικά μόνο 35 τραγούδια (στίχο και μουσική), τα έχει ερμηνεύσει όλα η ίδια, εκτός από δύο που τα τραγούδησε παρέα με τον Γιώργο Νταλάρα.
