Έντυπη Έκδοση Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ: Σύνδεση μέλους Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους Mπορεί να μην έχουμε ανοιχτό Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, και απ’ ό,τι φαίνεται ούτε πρόκειται να αποκτήσουμε σύντομα, αλλά μπορούμε να εκτονώσουμε τη μελαγχολία μας για την αδυναμία του κράτους να δώσει τέλος σε ένα χρόνιο πρόβλημα με μια έκθεση που αναμένεται άκρως ενδιαφέρουσα. Στο Ωδείο Αθηνών λοιπόν θα φιλοξενείται από τις 27 Φεβρουαρίου η «Ανατομία πολιτικής μελαγχολίας», μια έκθεση που επιμελείται η Κατερίνα Γρέγου, μια επαγγελματίας διεθνούς κύρους που ξέρει πώς να παρουσιάζει την εικαστική δημιουργία με τρόπο που να αφορά το κοινό. Η επιστροφή της στην Αθήνα συνδέεται με την αθηναϊκή απόβαση του Ιδρύματος Schwarz από τη Σάμο, όπου παρουσιάζει ετησίως ένα εκθεσιακό πρόγραμμα από το 2012, και τη μεταφορά της «Ανατομίας πολιτικής μελαγχολίας» από το Art Space Pythagorion όπου πρωτοπαρουσιάστηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε σε εκθεσιακό χώρο της πρωτεύουσας. Συγκεκριμένα στους χώρους του πρώτου υπογείου του Ωδείου, που αναμορφώθηκαν πριν από περίπου τρία χρόνια με χρηματοδότηση από τον Πολιτιστικό Οργανισμό ΝΕΟΝ του Δημήτρη Δασκαλόπουλου. Τότε, όπως και τώρα, η Γρέγου είχε επιλέξει έργα και καλλιτέχνες προκειμένου να αιχμαλωτίσει το διάχυτο αίσθημα απογοήτευσης, παραίτησης και έλλειψης ελπίδας για το status quo των πραγμάτων σε έναν κόσμο που βιώνει την κρίση σε πολλαπλά επίπεδα.
Τότε οι καλλιτέχνες ήταν έντεκα και παρουσίαζαν τη δουλειά τους σε 300 τ.μ., τώρα συμμετέχουν επιπλέον άλλοι δώδεκα συν την ομάδα Depression Era και όλοι μαζί μοιράζονται τα 1.800 τ.μ. του υπογείου του Ωδείου και συνομιλούν με το ημιτελές όραμα του αρχιτέκτονα Ιωάννη Δεσποτόπουλου.
Οπως εξηγεί η επιμελήτρια: «Στην αθηναϊκή εκδοχή της έκθεσης ήθελα επιπλέον να διευρύνω την έννοια της πολιτικής μελαγχολίας, εξετάζοντας και την οικονομική μελαγχολία. Εξάλλου η μία είναι άμεσα συνυφασμένη με την άλλη. Αν αναλογιστεί κανείς και την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και στην Ευρώπη της λιτότητας που είναι απόρροια πολιτικών αποφάσεων».
Στο Ωδείο θα δούμε έργα από καλλιτέχνες όπως η Νοτιοκορεάτισσα Σάρα Σετζίν Τσανγκ, η οποία έχει συνδέσει την προσωπική της εμπειρία από ένα πρόγραμμα φιλοξενίας καλλιτεχνών στις Βρυξέλλες με τον αντίκτυπο των τρομοκρατικών επιθέσεων του 2016 στην πόλη, ο Τομ Μολόι, ένας Ιρλανδός που ζει στη Γαλλία και έχει συγκεντρώσει τις αφίσες από την προεκλογική καμπάνια της Μαρίν Λεπέν με τη βίαιη επέμβαση των πολιτών αποτυπωμένη στην επιφάνειά τους, η Αμερικανίδα Τζένιφερ Νέλσον, η οποία ζει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και έχει ράψει, κυριολεκτικά, την έννοια του χρέους πάνω σε ένα φουστάνι με πρώτη του ύλη τους τραπεζικούς λογαριασμούς των πιστωτικών καρτών της οικογένειάς της. Τέλος συμμετέχει σημαντικός αριθμός ελλήνων εικαστικών.
