Από τις 3 Νοεμβρίου αρχίζει τις μουσικές παραστάσεις της, με την ιδιότητα της τραγουδίστριας αυτή τη φορά, η πολυπράγμων Μάρθα Φριντζήλα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο Up Stage. Την πλαισιώνουν τρεις πολύ ικανοί μουσικοί: ο Τάκη Φαραζής στο πιάνο, ο Αντώνης Μαράτος στο μπάσο και ο Βασίλης Μαντζούκης στα τύμπανα.
Τι θα εξομολογείστε στις «Εξομολογήσεις του Σαββάτου»;
«Θα εξομολογούμαι τις βαθιές σκέψεις άλλων ανθρώπων και όχι τις δικές μου, σκέψεις με τις οποίες νομίζω ότι ταυτιζόμαστε όλοι. Ακόμη και όταν μια γυναίκα περιγράφει πώς έμπλεξε με έναν κοκαϊνομανή και πώς την κατέστρεψε ο κοκαϊνοπότης, για κάποιον περίεργο λόγο, ακριβώς επειδή αυτό είναι ένα τέλειο τραγούδι, ταυτιζόμαστε όλοι ακόμη κι αν δεν έχουμε καμία σχέση με το πρόσωπο ή την ιστορία. Η ταύτιση γίνεται μέσω της τέχνης και όχι μέσω της ιστορίας. Γι’ αυτό αποφάσισα να μιλήσω για τους πόνους, τις αγάπες, τα μυστικά και τους καημούς των άλλων. Ο ένας λόγος είναι βεβαίως αυτός. Ο άλλος, το ότι η τέχνη έχει γίνει πολύ αυτοαναφορική και πολύ εξομολογητική και έχει χάσει πολλά από τα βασικά της συστατικά. Δεν έχει σημασία να εκφραστείς εσύ ως καλλιτέχνης. Σημασία έχει να εκφράσεις την αλήθεια».
Θα ερμηνεύσετε, όπως το συνηθίζετε, και το φοβερά προφητικό τραγούδι «Εκδρομή» σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και στίχους Γιώργου Χρονά που λέει: «Καλώ τους οπαδούς ν’ ακολουθήσουν / Δε μας φοβίζουνε τα κύματα / Οι εθνικόφρονες είναι χαζοί / Τα πούλμαν ας μείνουνε ακίνητα / Την όχθη θα την περάσουμε / πεζή»;
«Το τραγούδι αυτό είναι μια πολύ καθαρή περιγραφή του τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Γράφτηκε τη δεκαετία του ’70 και μιλάει για το τώρα. «Παιδιά, πάμε», μας λέει, «δεν είμαστε λίγοι, ας πάμε ακόμη και πεζή», ας μείνουν όλα ακίνητα, ξέρουμε τι σημαίνει να εγκαταλείπονται στη μοίρα τους τα μεγάλα μας μνημεία, να εγκαταλείπεται στη μοίρα της η παράδοσή μας, να εξευτελίζεται η καλλιτεχνική δημιουργία, να θεωρείται χόμπι το θέατρο, να εξουδετερώνονται δυνάμεις, πλάσματα ταλαντούχα που μόλις πάνε να σκάσουν μύτη τα απορροφά και να τα μασουλάει το σύστημα. Τα βλέπουμε όλα αυτά όσοι διατηρούμε ακόμη κάποια ευαισθησία και φυσικά ο Χρονάς τα έχει δει από πολύ πριν».
Πείτε μας λίγα λόγια για τη συμμετοχή σας στο αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου που θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 26, 27 και 29 Οκτωβρίου.
«Στην παράσταση αυτή θα συμμετέχω κυρίως στο πρώτο μέρος της, στο έργο «Ο Νοητός Λύκος», ένα έργο για τραγουδιστές, ηθοποιούς και ορχηστρικό σύνολο, που είναι βασισμένο στο ομώνυμο υπέροχο, μεταφυσικό ποιητικό κείμενο του Μάνου Ελευθερίου όπου περιγράφει την προσωπική του Νέκυια, την κάθοδο του ποιητή στον Κάτω Κόσμο. Ξεκινήσαμε να συζητούμε για αυτό όταν ακόμη ο Μάνος βρισκόταν στη ζωή, η συναισθηματική φόρτιση είναι πολύ μεγάλη. Βλέπω και πώς το βιώνουν οι φίλοι του, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Γιώργος Ανδρέου. Η συγκίνηση είναι πολύ μεγάλη. Εύχομαι να είναι ειλικρινές και αληθινό αυτό το αφιέρωμα γιατί αληθινές και ειλικρινείς είναι η αγάπη και η πίκρα, η στενοχώρια των ανθρώπων του για την απώλειά του. Βλέπω πόσο τους λείπει. Μιλάμε για έναν πολύ μεγάλο ποιητή και αυτό είναι ένα εξαιρετικό κείμενο».
Οσον αφορά την πρόσφατη επικαιρότητα, τι γεύση σάς έχει αφήσει η ιστορία του Ζακ Κωστόπουλου;
«Υπάρχει τεράστιος, αδιανόητος ρατσισμός στην ελληνική κοινωνία και όσο περνούν τα χρόνια συγκλονίζομαι ολοένα και περισσότερο από το γεγονός αυτό. Ελεγα διαρκώς στον εαυτό μου να μη δει τα βίντεο, όμως δεν γινόταν τελικά, γιατί θα μπορούσα να είμαι κι εγώ στη θέση του, το παιδί μου ή ο φίλος μου. Αυτό το έγκλημα, αυτή τη δολοφονία την έκαναν απλοί άνθρωποι. Είναι το πιο τρομακτικό αυτό, έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο. Να παίρνει κάποιος στα χέρια του την εξουσία πάνω στη ζωή και στον θάνατου του άλλου. Αυτό είναι η μεγάλη μας κατάντια. Δεν μπορώ να το καταπιώ με τίποτα. Οσο μπορεί ο καθένας μας ας δηλώνει παρών».
