Μια συνομιλία με τον ομότιμο καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) Θεοδόσιο Τάσιο σε αφήνει πάντα διψασμένο για περισσότερα. Επίσης σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς θα ήταν να είσαι στη θέση του και ταξιδεύοντας ανά την Ελλάδα να διαπιστώνεις ότι τα έργα σου είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής αμέτρητων συμπατριωτών σου. Πάρτε για παράδειγμα τη συρταρωτή γέφυρα της Χαλκίδας, η οποία εκτός από την αδιαμφισβήτητη λειτουργικότητά της, εντυπωσιάζει με τη λιτή κομψότητά της. Και ενώ μοιάζει τόσο μοντέρνα, στην πραγματικότητα βρίσκεται εκεί για σχεδόν 6 δεκαετίες! Η σύλληψη και κατασκευή της, από τους Ευθύμη Μαλάκη και Θεοδόσιο Τάσιο, αποτέλεσε μια παγκόσμια πρωτιά. Οι Ελληνες είχαν προηγουμένως κερδίσει τον διεθνή διαγωνισμό που είχε προκηρυχθεί από το υπουργείο Δημοσίων Εργων αποκλείοντας μεταξύ άλλων και κολοσσιαία γερμανική εταιρεία.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο νεαρός καθηγητής διακρινόταν διεθνώς: λίγα χρόνια νωρίτερα, γάλλος καθηγητής Πολυτεχνείου είχε μεταφράσει (από τα ελληνικά στα γαλλικά) τη μελέτη του για τη σύνθεση του σκυροδέματος. «Το σκυρόδεμα είναι ένα ελληνικό υλικό» μας είπε όταν τον πείσαμε να μας μιλήσει για να σας τον παρουσιάσουμε και εξήγησε: «Ξύλο δεν έχουμε, χάλυβα δεν έχουμε, πέτρες έχουμε, αλλά δεν μπορούμε λόγω σεισμικότητας να τις χρησιμοποιήσουμε». Ηταν ακριβώς αυτή η επίγνωση των δυνατοτήτων αλλά και των αναγκών της Ελλάδας που τον ώθησε από την εποχή των σπουδών του στη Γαλλία να ασχοληθεί με το σκυρόδεμα «υλικό του οποίου τις ιδιότητες μπορεί κανείς να υπαγορεύσει». Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Θεοδόσιος Τάσιος ήξερε καλά πώς να υπαγορεύει στο σκυρόδεμα τις ιδιότητες που επιθυμούσε: υπήρξε ο άνθρωπος που εισήγαγε στη χώρα μας το ανθεκτικό προεντεταμένο σκυρόδεμα το 1954, ταυτόχρονα με τις ΗΠΑ, στη δίδυμη πλακογέφυρα του Κηφισού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
