Η πανδημία που προέκυψε από τη ραγδαία εξάπλωση του ιού SARS-CoV-2 έχει ανατρέψει όλα τα δεδομένα, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά. Ξαφνικά καλούμαστε όλοι να ξεχάσουμε ό,τι ξέραμε και να προσαρμοστούμε σε μια νέα συνθήκη, διαμετρικά αντίθετη με εκείνη της προ ιού ζωής μας. Το «μένουμε σπίτι» είναι ένα υπέροχο σύνθημα (και σωτήριο στην παρούσα φάση), αλλά πώς διαχειριζόμαστε συναισθηματικά τον κατ’ οίκον περιορισμό μας, ώστε να βγούμε αλώβητοι και ει δυνατόν ενδυναμωμένοι από αυτή τη δοκιμασία; Ζητήσαμε από την καθηγήτρια ψυχιατρικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Μαρίνα Οικονόμου-Λαλιώτη να κάνει μια εκτίμηση των νέων συνθηκών, αλλά και να μας δώσει πρακτικές συμβουλές επιβίωσης.
«Η πανδημία έχει επιφέρει εκρηκτικές ανατροπές με πολλαπλές απώλειες: απώλειες ανθρώπινων ζωών, απώλειες ψυχικές, απώλειες υλικές και κοινωνικές. Σ’ ένα επίπεδο συμβολικό θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα «οικουμενικό πένθος» αλλά και απώλεια του αυτοπροσδιορισμού μας» μας είπε η κυρία Οικονόμου και εξήγησε: «Η κοινωνική απόσταση είναι ο βασικός δείκτης που μετρά τον κοινωνικό στιγματισμό. Οι πολλοί στιγματίζουν τους λίγους, οι λίγοι στιγματίζονται από τους πολλούς. Στο παρελθόν, στιγματιζόταν ο λεπρός, στιγματιζόταν και ακόμη στιγματίζεται ο τρελός. Τώρα όμως δεν υπάρχουν λίγοι και πολλοί. Είμαστε όλοι μαζί, και μας έχει επιβληθεί η κοινωνική απόσταση ως μέθοδος αυτοπροστασίας και ετεροπροστασίας, ως στάση αλληλεγγύης».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
