Βιβλία, χιλιάδες βιβλία

Ξεθεώθηκα, εξουθενώθηκα – για τούτο δεν συμπλήρωσα τις σελίδες σου την περασμένη Κυριακή, ημερολόγιό μου. «Φέρνω τη βιβλιοθήκη μου από το Πεδίον του Αρεως» ανακοίνωσε ο Μπούφος – εγώ απόρησα, ούτε που ήξερα ότι είχε βιβλιοθήκη έξω από το σπίτι μας. «Σαχλαμάρες του Μπούφου» σκέφθηκα.

Οχι όμως: για νύχτες πολλές, δεκάδες κουκουβάγιες έφθαναν στο Νιοχώρι, κάθονταν σε κλαδιά της γριάς λεύκας ή της μουριάς ή της συκιάς ή σε λεμονιά ή σε πορτοκαλιά, ακόμα και στον λεπτό κορμό της μεγαλύτερης από τις φλαμουριές, κουτσούλαγαν – και μόλις η κουτσουλιά έφθανε στη γη και ακουμπούσε στο χώμα, γινόταν βιβλίο!

Βιβλία διαβασμένα, σημειωμένα, με λέξεις και αποσπάσματα υπογραμμισμένα, με χαρτάκια πυκνογραμμένα κολλημένα στις σελίδες τους, με πολύχρωμους σελιδοδείκτες να εντοπίζουν κεφάλαια, λέξεις και φράσεις που είχαν κριθεί σημαντικά – από τον Μπούφο άραγε; Εχει διαβάσει όλες αυτές τις χιλιάδες βιβλία ο Μπούφος;

Ο Μπούφος καθοδηγούσε, αυτό εκεί, το άλλο σε εκείνο το δέντρο, η τσατσαμάρω θεία Μάρω και η Κανέλλα τα μετέφεραν, εγώ κρατούσα λογαριασμό: το Α’ των Μετά τα Φυσικά στη φλαμουριά, πρώτο κλαδί δεξιά· Η Θεμελίωση της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας στη μουριά, χαμηλά στη ρίζα· η Ζωή του Νου στη λεύκα, κάτω ακριβώς από την κουφάλα-κατοικία του Μπούφου. Το Μεγάλο Σχόλιο του Αβερρόη στο Περί Ψυχής στη ρίζα της ροδιάς.

Βιβλιακός παράδεισος

Πού να φθάσουν τα δέντρα μου για όλα αυτά τα βιβλία… Επεκταθήκαμε στον ελαιώνα του γείτονα εξ Ανατολών, στα εσπεριδοειδή της γειτόνισσας εκ Δυσμών, στον κυπαρισσώνα στον Βορρά: όλα τα δέντρα σε ακτίνα 100 μέτρων είναι ράφια της βιβλιοθήκης του Μπούφου, ημερολόγιό μου.

l Κανείς δεν το ξέρει, φυσικά· δεν φαίνονται, ενσωματώνονται στους κορμούς και στα κλαδιά των δέντρων τα βιβλία, γίνονται σάρκα τους – μπορεί και μυαλό τους. Εχουμε τα σοφότερα δέντρα της υφηλίου στο Νιοχώρι. Μόλις τα ακουμπήσει κάποιος από εμάς τους τέσσερις, τσακ, τα δέντρα μας παρουσιάζουν τα βιβλία να διαλέξουμε. Ευτυχία – το καλοκαίρι που θα διαβάζουμε πάνω στο σπιτόδεντρο θα είναι σαν να ζούμε σε παράδεισο: «Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν κάποιο είδος βιβλιοθήκης» έχει γράψει ο Μπόρχες.

l Παράδεισος μπορεί να μην έχει γίνει η υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά, επιτέλους, οι καθημερινές απώλειες λιγόστεψαν από 105 σε 85· οι ασθενείς στις Εντατικές αραίωσαν, τα κρούσματα της COVID-19 σταθεροποιούνται, τα προφυλακτικά μέτρα αίρονται το ένα μετά το άλλο – φαίνεται να περνάει το μεγάλο κακό, ημερολόγιό μου. Αισιοδοξία κυριαρχεί πως διατρέχουμε το τελευταίο χιλιόμετρο της επιδημίας – όμως ο φόβος της αναζωπύρωσης σιγοκαίει.

l Στην Ουκρανία όμως δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Οι Ρώσοι λένε πως αποσύρουν τα στρατεύματά τους από τα σύνορα, οι Αμερικανοί τους διαψεύδουν: τα ενισχύουν, υποστηρίζουν. Και στα μέρη που οι ουκρανικές δυνάμεις είναι αντιμέτωπες με τις αποσχιστικές, οι αψιμαχίες δεν σταματάνε – προβοκάτσια της άλλης πλευράς, καταγγέλλουν και οι δύο πλευρές.

l Αυτή η υπόθεση με κάνει να σκέφτομαι την «Κρίση της Κούβας» πριν από 60 ακριβώς χρόνια. Τότε που η οικογένεια Κάστρο έπεισε τους Σοβιετικούς να τους στείλουν πυρηνικά όπλα – εχθρικά πυρηνικά στην αυλή της Αμερικής, δηλαδή.

Οι ΗΠΑ αντέδρασαν, απέκλεισαν ναυτικά την Κούβα, οι Ρώσοι υποχώρησαν παρά το γεγονός ότι Κάστρο και Τσε Γκεβάρα ήταν υπέρ της σύγκρουσης, ακόμα και της πυρηνικής, για να έρθει το τέλος του ιμπεριαλισμού – και επομένως να εδραιωθεί η δική τους εξουσία.

Στην Ουκρανία, με συντριπτική πλειοψηφία η Βουλή ενέταξε στο Σύνταγμα ρήτρες που προβλέπουν την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Το δεύτερο μπορεί να μην πολυενδιαφέρει τη Ρωσία, αλλά το πρώτο αντιστοιχεί με το της Κούβας: φέρνει τους Αμερικανούς στην αυλή της Ρωσίας – άλλωστε η Ουκρανία, με 45 εκατομμύρια πληθυσμό, είναι η μόνη υπολογίσιμη δύναμη που συνορεύει με τη Ρωσία, αν εξαιρέσουμε φυσικά την Κίνα στην άλλη άκρη της Ευρασίας.

Θέλω να πω ότι αν το 1962 γινόταν τελικά πόλεμος, θα ήταν επειδή τον ήθελε η ηγεσία της Κούβας, όχι επειδή τον ήθελαν Ρωσία – ΗΠΑ. Και αναρωτιέμαι: τι θέλει ο πρόεδρος της Ουκρανίας, που είναι κακέκτυπο του ξεχασμένου Μπέπε Γκρίλο των Πέντε Αστέρων; Και τι θα κάνει για να το πετύχει; Και έχουν Μπάιντεν – Πούτιν τη σοφία Κένεντι – Κρούστσεφ;

l Και τα δικά μας προβλήματα με την Τουρκία δεν λένε να τελειώσουν: «Αφού, παρά τις συμφωνίες, εξοπλίζετε τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, μπορεί και να μην είναι δικά σας» είναι το νέο τροπάριο Τσαβούσογλου – Ερντογάν. Αλλά «αν δεν είναι εξοπλισμένα, σίγουρα θα πάψουν να είναι δικά μας» απαντάει ο Νίκος Δένδιας.

Εχω την ελπίδα πως αυτές οι προφανώς παράλογες τουρκικές θέσεις διατυπώνονται εν όψει διαπραγματεύσεων και δικαστικών διαδικασιών για την επίλυση των διαφορών, ημερολόγιό μου. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι αντίδικοι υπερβάλλουν στις απαιτήσεις τους για να πετύχουν καλύτερο αποτέλεσμα.

Θλιβερές προβοκάτσιες

Αλλά ποτέ δεν ξέρεις, και έρχονται καραβιές πανάκριβες Rafale και Belh@rra – οπότε ο ξάδελφος Γιώργος Τσίπρας λέει τη φιλολαϊκή μπαρούφα «Η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός», «μα δεν γίνεται να μην είναι, κύριε Τσίπρα», λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «αν εννοούσατε κάτι διαφορετικό, θα έχει την ευκαιρία ο εξάδελφός σας να διορθώσει αυτή τη λεκτική αστοχία».

Και πετάγεται ο κακομοίρης Θανάσης Καρτερός, που δεν μπορεί να χωνέψει ότι έχασε τα μεγαλεία του Μαξίμου, συνεπικουρούμενος από τον δύσμοιρο Παύλο Πολάκη, που νομίζει ότι πάλι με χρόνια με καιρούς θα ξαναγίνει υπουργός, και αρχίζει να κλαίει στην Αυγή: «Μια ζωή μας δέρνετε και μας λέτε προδότες!». Και να βρίζει σεξιστικά: «Μητσοτάκη, GFY. Ξέρεις εσύ, λόγω Κολάμπια».

l Ημερολόγιό μου, πρόσεξα ότι, αφότου απολύθηκε παραιτούμενος ο υβριστής διευθυντής της Αυγής, τα πρωτοσέλιδα είναι μεν σκληρά αντιπολιτευτικά, έπαψαν όμως να είναι χυδαιογραφήματα κατά της οικογένειας Μητσοτάκη.

Ε, Καρτερός – Πολάκης προβοκάρουν τη νέα γραμμή της Αυγής, όπως κάνουν κάποιες σκοτεινές δυνάμεις στην Ουκρανία. Τους απαντάει ευγενέστατα ο Μητσοτάκης και αυτοί του γράφουν: Go Fuck Yourself, Κολάμπια.

l Ουφ, πολύ ασχολήθηκα με τον έξω κόσμο· τρέχω στο δεντροπερίβολό μας, στον παραδεισένιο βιβλιοπερίβολο ήθελα να πω, να εντρυφήσω στα βιβλία του Μπούφου.

ΓΡΑΜΜΑΤΟΚΙΒΩΤΙΟ

Οι ίδιες κυβερνήσεις που προσπαθούν να σώσουν από την πανδημία όσο γίνεται περισσότερες ανθρώπινες ζωές συνεχίζουν να μην αποκλείουν να θυσιάσουν πολύ περισσότερες με τη χρήση – ακόμη και στην «πολιτισμένη» Ευρώπη –της πολεμικής βίας ως «συνέχειας της πολιτικής».
ΣΤΑΥΡΟΣ, Ο ΚΛΑΟΥΖΕΒΙΤΣ ΖΕΙ

Γιατί όχι και επίδομα για αντικατάσταση κουταλομαχαιροπίρουνων; Ο γανωτής της γειτονιάς έχει πάψει να περνά· η επικασσιτέρωση είναι αδύνατη πλέον! Ο λαϊκισμός είναι το τελευταίο στάδιο πριν από την απώλεια της εξουσίας.
Γ. Κ., ΚΥΜΗ

Καθώς φροντίζεις τις φλαμουριές σου, ονειρέψου Unter den Linden και… Βερολίνα και όλα θα πάνε κατ’ ευχήν.
ΖΕΥΞΙΟΣ, ΠΑΤΡΑ

Η μόνη λύση για να πάει καλά αυτός ο πλανήτης είναι η βελτίωση της διπλωματικής τακτικής των αντιμαχόμενων ανθρώπων. Θα πρέπει να κάθονται στο μακρουλό τραπέζι του διαλόγου των έξι μέτρων…
ΑΒΑΔΑΙΟΣ, ΕΙΔΙΚΟΣ ΕΠΙ ΤΙΜΗ

Με τιμολόγια του φυσικού αερίου σε πενταπλάσιες τιμές και τις συντάξεις μας κομμένες στο μισό, οι οικονομολόγοι του Μαξίμου μάς κατέταξαν στους προνομιούχους. Εν τω μεταξύ οι κερδοσκόποι αλωνίζουν και η Λαγκάρντ χτενίζεται…
ΜΑΚΕΔΩΝ ΕΚ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ

Τι μοίραζε ο Πέτρος Δούκας με την τσάντα; Δραχμές, ευρώ ή δουκάτα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΗΤΑΚΟΣ, ΛΑΡΙΣΑ

Θερμές ευχές, Διόδωρε, για την επέτειο των 31 χρόνων στο «Βήμα», να συνεχίσεις για πολλά-πολλά χρόνια ακόμα. Λίγη προσοχή μόνο χρειάζεται αυτόν τον χρόνο, να μην… καείς.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΞ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Κύριε Τσίπρα, ο Μάο απέδειξε ότι η φράση του «αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν» συμπληρώνεται με το άρρητο «για να τα κόψουμε μετά». Και πάντως, αν ο κηπουρός δεν προσέξει, δεν θα ανθίσουν μόνο λουλούδια αλλά και βούρλα και γαϊδουράγκαθα.
ΔΕΣΠΩ ΦΡΑΓΚΑΚΗ, ΑΘΗΝΑ

ΝΔ: Υπέρ της οικονομίας της αγοράς και της των ψήφων εξαγοράς…
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ