Στα μέσα του περασμένου Αυγούστου και με την τουρκική επιθετικότητα στα ύψη – εκφραζόμενη από την παρουσία του σεισμογραφικού σκάφους «Oruc Reis» σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου στις οποίες η Ελλάδα θεωρεί ότι έχει κυριαρχικά δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες – η Αθήνα αποφάσισε να κάνει μία κρίσιμη επιλογή. Με τη γερμανική απόπειρα διαμεσολάβησης απονευρωμένη εξαιτίας της έμμεσης προσπάθειας κατευνασμού της Αγκυρας, η ελληνική κυβέρνηση έκρινε ότι ο μόνος μοχλός ανάσχεσης μπορούσε να ενεργοποιηθεί από την Ουάσιγκτον.
Σε μία στιγμή που η σύρραξη έμοιαζε πολύ κοντά, έπειτα από το επεισόδιο των φρεγατών «Λήμνος» και «Κεμάλ Ρέις», «Το Βήμα» είχε αποκαλύψει στις 14 Αυγούστου ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε τηλεφωνήσει προσωπικά στον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο. Λίγες ημέρες αργότερα, ο κ. Πομπέο συναντήθηκε με τον Νίκο Δένδια. Η Αθήνα ψήφισε Ουάσιγκτον όταν συνειδητοποίησε ότι ούτε το Βερολίνο ούτε και το (σαφώς ευμενέστερο προς τα ελληνικά συμφέροντα) Παρίσι είχαν τη δυνατότητα να υψώσουν επαρκές ανάστημα στον απρόβλεπτο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η ελληνική επιλογή έγινε και με ακόμη έναν γνώμονα: τη διαφαινόμενη επικράτηση του Τζο Μπάιντεν στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2020 που θα… έβγαζε από τον Λευκό Οίκο τον Ντόναλντ Τραμπ, θαυμαστή του τούρκου προέδρου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
