Εχει εδραιωθεί στον δημόσιο διάλογο της χώρας ότι όταν συζητούμε για το άσυλο ουσιαστικά συζητούμε για το πλαίσιο των ρυθμίσεων που προάγουν την ακαδημαϊκή ελευθερία στη χώρα μας – δηλαδή της ελευθερίας στη διδασκαλία και στην έρευνα. Επίσης έχει καταστεί ευρέως αποδεκτό ότι το άσυλο έχει αποτελέσει βασική παράμετρο της αποδυνάμωσης της ακαδημαϊκής ελευθερίας στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα η ασυλία στην παραβατικότητα έχει λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης στην άσκηση της διδασκαλίας – όσον αφορά τον όγκο και δυσκολία της διδακτέας ύλης και τη βαθμολογία των φοιτητών με βάση την αφομοίωση αυτής της ύλης – και ως παράμετρος παρεμπόδισης της έρευνας λόγω των καταστροφών των υποδομών και των καταλήψεων πανεπιστημιακών χώρων.
Για να εμπεδώσουμε όμως περαιτέρω την έννοια της ακαδημαϊκής ελευθερίας, και άρα το πώς μπορούμε και πρέπει να τη διαφυλάξουμε στη χώρα μας, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας το πώς περιορίζεται ή καταργείται και μάλιστα σε χώρες οι οποίες ακόμη χαρακτηρίζονται ως δημοκρατικές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
