Πόσο σημαντικό είναι να γνωρίζουμε την ιστορία του τόπου μας; Αξίζει να θυμάται κανείς γεγονότα και συνήθειες του κοντινού ή μακρινού παρελθόντος; Αλήθεια, «γνωρίζουμε» τον τόπο μας, τη γλώσσα μας, το βαθύτερο νόημα των τραγουδιών μας, των χορών, των ηθών και εθίμων μας; Ανάμεσα στους νέους, παρατηρείται μια «έκρηξη» στην αναβίωση της παράδοσης, η οποία, αν και συχνά αποτελεί πλέον ένα είδος σύγχρονου «χόμπι», οδηγεί σε μια γνωριμία με πρόσωπα και πράγματα, με τα οποία ίσως αλλιώς να μην έρχονταν ποτέ σε επαφή, μια και πολλά από αυτά ήδη έχουν χαθεί.

Σήμερα η κρητική παράδοση μοιάζει με ένα δέντρο, που ακόμη «ποτίζεται» και αντέχει στον χρόνο. Εξάλλου, ο κρητικός λόγος έχει με πολλή ακρίβεια και λογοτεχνική ματιά αποτυπώσει την εικόνα αυτή, αλλά και τον κίνδυνο απώλειας της πολιτισμικής μνήμης. «Η κρητική παράδοση είναι δέντρο στη φύση και θέλει απ’ όλους πότισμα μη μαραθεί να σβήσει» λέει ο Αντώνης Μαρτσάκης, ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους της παραδοσιακής κρητικής μουσικής σήμερα, αρκετά δημοφιλής και μάλιστα με μεγάλη απήχηση σε νεότερες ηλικίες. Συζητήσαμε μαζί του και ιδού τι μας είπε: