Σε μια πρόσφατη συζήτηση που είχε με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες ο Νίκος Ανδρουλάκης έκανε λόγο για «περιδίνηση» στο χώρο της Αριστεράς. Η «μπίλια εξακολουθεί να γυρίζει» και οι επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη παρακολουθούν με αμείωτο ενδιαφέρον την πορεία της. Λογικό. Οι εξελίξεις αφορούν άμεσα το ΠαΣοΚ και την προσπάθεια να κατοχυρώσει ένα νέο ηγεμονικό ρόλο στο χώρο που βρίσκεται στα αριστερά της ΝΔ.
Το ΠαΣοΚ και η «Νέα Αριστερά»
Στις συζητήσεις που γίνονταν ανάμεσα στα στελέχη και τους βουλευτές του ΠαΣοΚ υπήρχε ένα ερωτηματικό. Αυτό της δυναμικής του νέου σχήματος. Ποια θα ήταν τα ποσοστά που θα κατέγραφε στις δημοσκοπήσεις; Και, το κυριότερο, από πού θα τα αντλούσε; Θα οδηγούσε τον ΣΥΡΙΖΑ στη ζώνη των μονοψήφιων ποσοστών ή θα αποτελούσε ένα ακόμα εμπόδιο στην πολυπόθητη, εμφανή, δημοσκοπική άνοδο του ΠαΣοΚ που βλέπει τα ποσοστά του να ανεβαίνουν αλλά όχι στο βαθμό που θα ήθελε;
Η πρώτη καταγραφή της δυναμικής του νέου σχήματος, άφησε ικανοποιημένο το επιτελείο της Χαριλάου Τρικούπη. Η «Νέα Αριστερά» φαντάζει μεγαλύτερο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙZA και λιγότερο για το ΠαΣοΚ.
Το γεγονός αυτό, εκ των πραγμάτων, διευκολύνει την αρχική οπτική της Χαριλάου Τρικούπη απέναντι στο νέο σχήμα. Η φράση του Νίκου Ανδρουλάκη ότι είναι έτοιμος να απλώσει «χέρι συνεργασίας» σε οποιαδήποτε πολιτική δύναμη μπορεί να συζητήσει και να συμφωνήσει με την Χαριλάου Τρικούπη στα τεράστια ζητήματα της χώρας, από τις πολύ μεγάλες ανισότητες και την ανάγκη ισχυρής δημόσιας Υγείας και Παιδείας, ξεπέρασε τον σκόπελο του πολιτικού ανταγωνισμού.
Η «Νέα Αριστερά» φαίνεται να απευθύνεται σε ένα ακροατήριο το οποίο δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των ενδιαφερόντων του. Ένα περαιτέρω άνοιγμα του ΠαΣοΚ στο κόμμα που ξεπήδησε από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει με τη Χαριλάου Τρικούπη στο ρόλο του «ισχυρού εταίρου» κάτι που έχει την ιδιαίτερη σημασία του. Δεν ισχύει αυτό στη σχέση του ΠαΣοΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και όσο η «Νέα Αριστερά» αποτελεί ένα σταθμό που εμποδίζει τους απογοητευμένους από τον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρους να επαναπατριστούν στο κόμμα του κ. Κασσελάκη θέτοντας εμπόδιο στην δημοσκοπική ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ τόσο τα περιθώρια προσέγγισης θα εξακολουθούν να είναι μεγάλα.
Το ΠαΣοΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ
Υπάρχει μια παράμετρος που εμφανίζεται ως η «ουσιώδης διαφορά» που έχει να κάνει με τη σχέση του ΠαΣοΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά. Στελέχη, όπως για παράδειγμα ο Θόδωρος Μαργαρίτης, εκτιμούν, πέραν των εκλογικών συσχετισμών και των συσχετισμών ισχύος υπάρχει περιθώριο συνεννόησης με τη «Νέα Αριστερά».
Όπως τονίζουν το νέο σχήμα έχει στον πυρήνα της ιδεολογίας του απόψεις με τις οποίες διαφωνεί το ΠαΣοΚ αλλά δεν είναι απαγορευτικές στο να υπάρξει ένας διάλογος. Σε κάθε περίπτωση θεωρούν ότι είναι πιο εύκολο να ανοίξεις διάλογο με σχήματα με τα οποία διαφωνεί αλλά προσεγγίζουν τα ανοιχτά ζητήματα της κοινωνίας με τρόπο ορθολογικό και τα οποία αποφεύγουν την τοξικότητα. «Είναι άλλο να συνομιλείς με τον Ξανθό και άλλο με τον Πολάκη».
Η έλλειψη σαφούς πολιτικού στίγματος το οποίο καταλογίζουν τα στελέχη του ΠαΣοΚ στο κόμμα του κ. Κασσελάκη είναι ένα εμπόδιο στην προοπτική συνομιλίας μεταξύ των δύο κομμάτων. Ένας άλλος λόγος είναι η ανύπαρκτη χημεία στις σχέσεις του Νίκου Ανδρουλάκη με τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖA η οποία «φώναζε» όσες φορές το πρωτόκολλο των δημόσιων εκδηλώσεων στις οποίες παρευρέθηκαν τους έφερε δίπλα-δίπλα.
Ο σοβαρότερος, όμως λόγος, είναι ο πολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ των δύο κομμάτων, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠαΣοΚ. Όχι ο γενικότερος αλλά αυτός που προκύπτει από την στρατηγική του κ. Κασσελάκη να αντισταθμίσει τις απώλειες που έχει στα αριστερά του στοχεύοντας το ακροατήριο του κέντρου για το οποίο ανταγωνίζονται ήδη ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Σε κάθε περίπτωση, όπως μεταδίδουν υψηλόβαθμα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, «το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ένα στεγανοποιημένο κόμμα». Και διαβεβαιώνουν ότι το ΠαΣοΚ είναι έτοιμο να συζητήσει χωρίς προκαταλήψεις με όλες τις πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες έχει κοινά σημεία, κοινές αναφορές και τρόπους λειτουργίας. Και δείχνουν ως πεδίο δόξης λαμπρό, για τέτοιου είδους συνεργασίες, τη Βουλή. Εκεί θα φανεί κατά πόσον και ανάμεσα σε ποιες δυνάμεις μπορεί να υπάρξουν συνεργασίες.
