Η παρακάτω ιστορία είναι ενδεικτική της νέας κατάστασης που δημιουργείται στις γειτονιές της Αθήνας. Δείχνει τις επώδυνες αλλαγές που σημειώνονται στον κοινωνικό ιστό μιας πόλης που αρχίζει να χάνει σημαντικά κομμάτια του εαυτού της.

Στο Παγκράτι, σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους, υπήρχε ένα κουρείο. Ιδιοκτήτης του, ένας νέος άνθρωπος, πατέρας ενός μικρού κοριτσιού. Αν και οι τιμές του ήταν λίγο υψηλότερες από τα άλλα κουρεία της γειτονιάς, είχε περισσότερους πελάτες, εκτιμούσαν την ποιότητα των υπηρεσιών που προσέφερε.

Πριν από μερικές εβδομάδες, όσοι περνούσαν από εκεί είδαν το «ενοικιάζεται». «Θα πρέπει να φύγω μέσα στο επόμενο δίμηνο» εξήγησε. Γιατί; Γιατί ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, ούτε λίγο ούτε πολύ, ζήτησε διπλασιασμό του ενοικίου. Τρόποι να το παλέψει, μετά από 15 χρόνια παρουσίας εκεί, δεν υπήρχε.

«Γιατί δεν το παλεύεις νομικά;» ήταν το εύλογο ερώτημα που δέχθηκε. «Γιατί με σκότωσε ο Τσίπρας που ψήφισα. Δεν θα κερδίσω. Και αν ο ιδιοκτήτης παρουσιάσει συμφωνητικό ενοικίασης από την καταληκτική ημερομηνία που μου έχει δώσει να αδειάσω το μαγαζί, τότε μπορεί να τον πληρώσω και από πάνω».

Υπήρχε, όμως ακόμα ένας σοβαρός λόγος, που τον οδήγησε στην απόφαση να φύγει. Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η σύνθεση της γειτονιάς. «Έχω χάσει το 30% του πελατολογίου μου» εξήγησε.

Πως έγινε αυτό; Πως μπορεί ένας καλός επαγγελματίας να χάσει το 30% του πελατολογίου του μέσα σε 3-4 χρόνια;

Η εξήγηση παραπέμπει σε μια άλλη ανοιχτή πληγή της πόλης της Αθήνας και όχι μόνο αυτής. Οι πελάτες αυτοί έμεναν χρόνια στην περιοχή, δεν έμεναν σε δικό τους σπίτι, ενοικίαζαν. Βρέθηκαν κάποια στιγμή αντιμέτωποι με τις υπερβολικές απαιτήσεις των ιδιοκτητών, οι αυξήσεις που ζητούσαν ήταν απίστευτες. Βλέπετε, οι βραχυχρόνιες μισθώσεις είναι πιο προσοδοφόρες.

Γιατί να ενοικιάζω το σπίτι μου σε μια οικογένεια όταν μπορώ να βγάλω διπλάσια και τριπλάσια; Το κέρδος είναι η υπέρτατη αξία της εποχής.

Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν, έψαξαν να βρουν να ενοικιάσουν σπίτι στην ίδια περιοχή. Στάθηκε αδύνατο. Για να ενοικιάσεις σήμερα ακόμα και μια γκαρσονιέρα στο Παγκράτι θα πρέπει να διαθέσεις χρήματα περισσότερα από τα μισά ενός μισθού που κινείται στη σφαίρα των 1000 ευρώ. Υπήρχε, έτσι, μόνο μια διέξοδος. Να αλλάξουν γειτονιά. Να αναζητήσουν περιοχές με φθηνότερα ενοίκια.

Κάπως έτσι και οι γείτονες άλλαξαν γειτονιά και η σύνθεση της γειτονιάς άλλαξε και το κουρείο έκλεισε. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.