Η αλλαγή δεν γίνεται με φθαρμένα υλικά, ούτε με ανακυκλωμένους πρωτομάστορες, χρειάζονται νέα πρόσωπα, με κοινό νου, ακεραιότητα και θέληση προσφοράς». Η διαπίστωση ήταν του Σταύρου Τσακυράκη – πόσο δικαιωμένος θα ένιωθε σήμερα – αλλά ήταν και μια από τις φράσεις του που επέλεξε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου στην εισαγωγή της στο βιβλίο του «Δικαιοσύνη, η ουσία της πολιτικής». Αντικατοπτρίζει όμως με σαφήνεια και την ουσία της επιλογής της ως υποψήφιας για το ύπατο αξίωμα της χώρας, χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε κανέναν ή καμία από όσους και όσες είχαν ακουστεί.
Η επιλογή τής μέχρι τώρα προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας, μια άλλη δική της κατάκτηση, πέρα από μια κίνηση υψηλού συμβολισμού (η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος) αποτελεί και μια αλλαγή παραδείγματος για τη λειτουργία του πολιτικού μας συστήματος. Μια επιλογή που υπερβαίνει διχασμούς και παθογένειες του παρελθόντος και δείχνει τον δρόμο για ευρύτερες συναινέσεις, ενώ παράλληλα στέλνει και ένα παιδευτικό μήνυμα για τις νεότερες γενιές, και ιδιαίτερα τις γυναίκες, ότι η αξιοκρατία και η ηθική ακεραιότητα μπορούν επιτέλους να αποτελέσουν πυξίδα για το μέλλον τους.
Η ευρεία πολιτική συναίνεση που διαμορφώθηκε γύρω από το πρόσωπό της, αποδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο και τις αναμφισβήτητες ικανότητές της αλλά και τις δυνατότητές της, ως Πρόεδρος πλέον, να συμβάλει σε ευρύτερες πολιτικές συγκλίσεις σε μια δύσκολη, γεωπολιτικά κυρίως, περίοδο για τη χώρα. Είναι όμως και μια έμμεση απάντηση σε όσους, ελάχιστους, προσπάθησαν να αμφισβητήσουν την επιλογή της επικαλούμενοι ένα έλλειμμα πολιτικής εμπειρίας.
Μπορεί τυπικά η Κατερίνα Σακελλαροπούλου να μην προέρχεται από τους κόλπους της ενεργού πολιτικής ζωής, αλλά όλες οι δημόσιες – και ιδιωτικές – παρεμβάσεις της ήταν βαθύτατα πολιτικές, αν και ποτέ κομματικές. Το αποδεικνύουν οι τοποθετήσεις της στη μακρά δικαστική διαδρομή της, που πάντα με σεβασμό στο κράτος δικαίου δεν δίστασε να πάει κόντρα στο ρεύμα και απέναντι σε κάθε λογής λαϊκίστικες ευκολίες. Δεν υποτάχθηκε στα κελεύσματα της εξουσίας, αδιαφορώντας για όποιες συνέπειες και προσωπικές διευθετήσεις.
Από την ιστορία των ταυτοτήτων μέχρι τις διατάξεις για την ιθαγένεια, από την ιστορία του Αχελώου μέχρι την πρόσφατη για τις τηλεοπτικές άδειες, βρέθηκε πάντα στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Εχοντας πλήρη επίγνωση των περιορισμών του ρόλου της ως δικαστικής λειτουργού δεν δίστασε ούτε στιγμή να παραμένει ταυτόχρονα ενεργός πολίτης παρεμβαίνοντας σε κρίσιμα θέματα της δημόσιας ζωής. Αλλωστε και ως πρόεδρος του ΣτΕ προσπάθησε με τις ποικίλες παρεμβάσεις της να το επαναφέρει στις διαχρονικές αξίες του αλλά και να εμπεδώσει στην κοινή γνώμη τον σημαίνοντα ρόλο μιας ανεξάρτητης Δικαιοσύνης.
Αν θέλουμε να ξεφύγουμε από τον στενό ορίζοντά μας, σε μια εποχή που τα μείζονα πολιτικά διακυβεύματα παγκοσμίως είναι η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, του περιβάλλοντος και του κράτους δικαίου, η επιλογή της Κ. Σακελλαροπούλου αποτελεί την καλύτερη δυνατή εγγύηση ότι η Ελλάδα στρέφει επιτέλους το βλέμμα της στο μέλλον. Είναι μια αχτίδα φωτός και προόδου, απέναντι στο κύμα βαθιάς συντήρησης και στείρου εθνοκεντρισμού που μας περιβάλλει…
