Οι ταινίες της εβδομάδας : Χρυσή μετριότητα, αλλά και χρυσές επανεκδόσεις

H Πτώση της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας

(The Fall of the American Empire, Καναδάς, 2018)
Ενας διανοούμενος με διδακτορικό στη φιλοσοφία (Aλεξάντρ Λαντρί), αναγκασμένος να εργάζεται ως κούριερ για τα προς το ζην, αποφασίζει να κρατήσει ο ίδιος τα πολλά χρήματα μιας ληστείας που έγινε μπροστά του αλλά πήγε στραβά. Η απόφασή του θα έχει άσχημες συνέπειες για τον ίδιο, όμως εκείνος, παρότι ο κλοιός σφίγγει, διατηρεί την ψυχραιμία του δείχνοντας αποφασισμένος να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο. Ο καναδός σκηνοθέτης Ντενί Αρκάν, του οποίου η «Επέλαση των βαρβάρων» (μια «συνέχεια» της δικής του «Παρακμής της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας») απέσπασε το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας 2003, μας προσφέρει μια εύστροφη ηθικοπλαστική σάτιρα της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας, όπου ενώ το χρήμα φαίνεται να είναι η «πηγή του Κακού», εν τέλει μπορεί να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο. Χωρίς να χάσει τη ματιά του από αυτή καθαυτή την πλοκή (η οποία ενίοτε φλερτάρει αμυδρά με το θρίλερ), ο Αρκάν ενδιαφέρεται πάνω απ’ όλα για τις συμπεριφορές των χαρακτήρων του στους οποίους χαρίζει σπαρταριστούς, πανέξυπνους διαλόγους, πολύ κοντά στο ύφος του Γούντι Αλεν (ένα παράδειγμα είναι η μανία του κεντρικού ήρωα να χρησιμοποιεί διαρκώς τσιτάτα φιλοσόφων και συγγραφέων). Αναμφισβήτητα μια από τις πολύ ευπρόσδεκτες εκπλήξεις του κινηματογραφικού καλοκαιριού που παρά την πληθώρα των ταινιών Α’ προβολής, δεν μας έχει ενθουσιάσει ιδιαίτερα.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: CINE ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ – ΑΕΛΛΩ – ΑΙΓΛΗ ΣΑΡΩΝΙΔΑ – ΑΙΓΛΗ – ΑΛΕΞ ΠΟΡΤΟ ΡΑΦΤΗ – ΑΛΣΟΣ Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ – ΑΝΕΣΙΣ – ΑΡΙΑΝ – ΑΡΚΑΔΙΑ – ΑΡΤΕΜΙΣ – ΔΙΟΝΥΣΙΑ – ΗΛΕΚΤΡΑ – ΜΑΡΙΛΕΝΑ (ΕΚΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ) – ΟΝΑΡ – ΡΙΑ – ΣΙΝΕ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ – ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ – ΣΙΝΕ ΠΕΡΑΝ -ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΧΛΟΗ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΕΛΛΗΝΙΣ

Δεσμοί αίματος

(La misma sangue, Αργεντινή/ΗΠΑ, 2019).
Κοινωνικό δράμα του Μιγκέλ Κοχάν.
Το ότι αρκετές ταινίες από την Αργεντινή παίζονται εδώ και λίγο καιρό στις αίθουσες («Το ένστικτο της ζωής», «Κόκκινη έκλειψη», «Το αριστούργημά μου») δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι σε αυτό το νέο κινηματογραφικό κύμα αξίζουν όλα. Ζωντανό παράδειγμα οι «Δεσμοί αίματος», ένα εκνευριστικά ειπωμένο οικογενειακό θρίλερ που για κάποιους λόγους (τους οποίους δεν μπόρεσα να καταλάβω) θέλει να δείχνει περισσότερο περίπλοκο απ’ όσο στην ουσία είναι: η ταινία πραγματεύεται το μυστήριο που κρύβεται πίσω από τον θάνατο μιας γυναίκας (Παουλίνα Γκαρσία) που βρέθηκε νεκρή στο υπόγειο του σπιτιού ενός τυροκόμου, ο οποίος έχει οδηγήσει σε οικονομικό αδιέξοδο τη ζωή του (Οσκαρ Μαρτίνεζ). Είναι τόσο προφανής η λύση του μυστηρίου που το μόνο που μένει είναι η μέθοδος που ο σκηνοθέτης Μιγκέλ Κοχάν έχει επιλέξει να παρουσιάζει την ιστορία που καταλήγει πληκτική. Οι εκπλήξεις που ξεπετιούνται στη διάρκεια της ταινίας υποτίθεται ότι θα πρέπει να σε τινάξουν από το κάθισμά σου, όμως τελικά αν θέλεις να σηκωθείς είναι για να φύγεις από αυτή τη δυσκίνητη ταινία που το μόνο που καταφέρνει είναι να βάλει η ίδια τρικλοποδιά στον εαυτό της.Bαθμολογία: 1 ½
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE ΜΑΡΟΥΣΙ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ – VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ – TOWN CINEMAS – ΑΙΓΛΗ ΖΑΠΠΕΙΟΥ – ΕΚΡΑΝ – ΑΕΛΛΩ –  ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ – ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΑΤΤΙΚΟΝ ΑΛΣΟΣ ΓΑΛΑΤΣΙ – ΦΛΟΙΣΒΟΣ – ΑΡΚΑΔΙΑ – ΜΑΣΚΩΤ – ΜΑΡΙΛΕΝΑ – ΡΙΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE COSMOS – ΠΥΛΑΙΑ – ΕΛΛΗΝΙΣ  

Τα παράπονά σας στον έφορο

(Jusqui’ici tout va bien, Γαλλία, 2018).
Κωμωδία του Μοαμέντ Αμιντί.
Ακόμα μια κωμωδία ρουτίνας από τη Γαλλία για εφέτος το καλοκαίρι. Εδώ, ο Ζιλ Λελούς προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του με την Εφορία και η μόνη λύση είναι να μεταφέρει την επιχείρησή του (κάτι σχετικό με εμπόριο Τέχνης) από το κέντρο του Παρισιού σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές των περιχώρων της γαλλικής πρωτεύουσας. Σαν να λέμε φεύγεις από το Κολωνάκι και πηγαίνεις στο Μενίδι. Φυσικά, με αυτόν τον τρόπο μια υποβαθμισμένη συνοικία μπορεί να αναβαθμιστεί, και αυτό φαίνεται να είναι το «μήνυμα» που προσπαθεί να περάσει η ταινία, που όμως κάτι παραπάνω από συχνά γίνεται κουραστική και προβλέψιμη, με τον Λελούς μονίμως αγχωμένο, εκνευρισμένο και στα όρια του εμφράγματος.
Βαθμολογία: 1 ½
ΑΘΗΝΑ: ΦΙΛΟΘΕΗ – ΔΕΞΑΜΕΝΗ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ – ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ – ΑΚΤΗ – ΑΛΟΜΑ – ΛΑΟΥΡΑ – ΑΕΛΛΩ – ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ – ΑΛΕΚΑ – ΜΑΪΑΜΙ – ΑΜΥΝΤΑΣ κ.α.

Ο χορός της ζωής μου

(Yuli). Βιογραφική της Ιθιάρ Μπολάιν.
Καλοφτιαγμένο, προβλέψιμο στην εξέλιξή του βιογραφικό δράμα πάνω στη ζωή του διάσημου κουβανού χορευτή Κάρλος Ακόστα, ο οποίος μάλιστα παίζει στην ταινία (τον εαυτό του, όπως είναι σήμερα). Το κέντρο βάρους της ιστορίας πέφτει πάνω στον Ακόστα ως παιδί (Εντισον Μανοέλ Ολβέρα) και τη σχέση του με έναν σκληρό, αγράμματο πατέρα, ο οποίος ωστόσο αντιλαμβανόταν την αξία του γιου του και ήθελε να τον δει να διαπρέπει. Δεν εκπλαγήκαμε, ούτε απογοητευτήκαμε, αλλά και να μην την είχαμε δει, δεν θα είχαμε χάσει κάτι φοβερό. Σίγουρα πάντως μια ταινία πολύ κατώτερης δυναμικής  των προηγούμενων της Μπολάιν («Η ελιά», «Ακόμα και η βροχή»). Η Μπολέιν είναι σύζυγος του σκωτσέζου σεναριογράφου Πολ Λάβερτι (μόνιμης πένας του Κεν Λόουτς) που υπογράφει το σενάριο.Βαθμολογία: 2
ΑΘΗΝΑ: ΘΗΣΕΙΟΝ – ΕΛΛΗΝΙΣ – ΑΒΑΝΑ – ΦΙΛΙΠ – ΓΑΛΑΖΙΑ ΑΚΤΗ

 Οταν λείπει η μαμά

(Ιταλία, 2019). Kωμωδία του Αλεσάντρο Τζενοβέζι.
Ο Φάμπιο Ντε Λουίτζι θα βρεθεί προ εκπλήξεως όταν η γυναίκα του (Βαλεντίνα Λοντοβίνι) του ανακοινώνει ότι αφήνει σπίτι και παιδιά για διακοπές στην Κούβα με την αδελφή της. Το χρονοδιάγραμμα των υποχρεώσεων για το κάθε παιδί (η έφηβη, ο μεσαίος και το νήπιο) είναι πολύ πιο περίπλοκο από τη δουλειά του υπεύθυνου Ανθρώπινων Πόρων αλυσίδας σουπερμάρκετ. Με διάφορες παραλλαγές την έχουμε δει την ταινία πολλές φορές στο αμερικανικό σινεμά, οπότε δεν περνάμε άσχημα βλέποντάς την ξανά σε αυτή την ευχάριστη ιταλική κωμωδία για να περνάει η ώρα.Βαθμολογία: 2
AΘΗΝΑ: ΚΑΡΜΕΝ – ΣΤΕΛΛΑ – ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ – ΦΙΛΙΠ – ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ – ΚΑΤΕΡΙΝΑ – ΦΛΩΡΙΔΑ ΖΟΥΜΠΕΡΙ κ.α.

Σχέδιο απόδρασης: Προσωπική υπόθεση

(Escape Plan: The Extractors, HΠΑ, 2019).
Περιπέτεια του Τζον Χέρτζφελντ.
Προσωπικά έχω βαρεθεί να βλέπω και να ξαναβλέπω τον Σιλβέστερ Σταλόνε να ρίχνει σφαλιάρες και γροθιές, πόσω μάλλον επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά διάφορους ήρωες της κινηματογραφικής καριέρας του που λόγω της επιτυχίας που συνάντησαν επανέρχονται ξανά και ξανά σε περιπετειούλες ρουτίνας. Και αυτό ακριβώς κάνει στο «Σχέδιο απόδρασης 3» και ενώ είναι πια 73, με καλογυμνασμένο σώμα φυσικά και όπως πάντα με ύφος 100 Παπών. Καλοφτιαγμένη ως παραγωγή αλλά εντελώς άδεια και προβλέψιμη. Ξεχωρίζει ο Κινέζος Ζιν Ζανγκ, στις σκηνές πολεμικών τεχνών φυσικά. End of story.Bαθμολογία: 1 ½
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΑΕΛΛΩ – ODEON ΙΛΙΟΝ – ODEON STARCITY κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ  – ODEON ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – VILLAGE COSMOS – CINEMA ONE

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ

Οκτώμισι

(8 1/2, 1963, Ιταλία). Κοινωνική του Φεντερίκο Φελίνι.Ηθοποιοί: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Κλάουντια Καρντινάλε, Ανούκ Εμέ.
Μέσα από την περιπλάνηση ενός επιτυχημένου σκηνοθέτη σε κάποια λουτρόπολη της Ιταλίας, όπου αγωνίζεται να ξεκουραστεί αλλά δεν τον αφήνουν, ο maestro Φεντερίκο Φελίνι αναρωτιέται για την ίδια του την ύπαρξη και παράλληλα μας ξεναγεί στον κόσμο του κινηματογράφου. Εναν κόσμο γοητευτικό, παράξενο, μυστηριώδη, πολυτελή αλλά συγχρόνως φτηνό και ακαθόριστο. Στο πρόσωπο του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι (το απόλυτο alter ego του Φελίνι), ο σκηνοθέτης δεν διστάζει να μεταφέρει στην οθόνη βιώματα, φοβίες,  χαρές, λύπες και σχέσεις του (ιδίως με τις γυναίκες) με έναν τρόπο ονειρικό και ταυτοχρόνως εφιαλτικό. Το φιλμ κέρδισε το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας 1963 και είναι το αριστούργημα του δημιουργού του.
Βαθμολογία: 5
ΑΘΗΝΑ:  ΡΙΒΙΕΡΑ – ΟΑΣΙΣ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΠΟΛΛΩΝ

Η έβδομη σφραγίδα

(Det sjunde inseglet, Σουηδία, 1957). Ιστορικό δράμα του Ινγκμαρ Μπέργκμαν.
Μια παρτίδα σκάκι με αντιπάλους τον Χάροντα (Μπενγκτ Εκεροτ) και έναν ιππότη του Μεσαίωνα (Μαξ Φον Σίντοφ) δίνει την ευκαιρία στον Ινγκμαρ Μπέργκμαν να ξετυλίξει ένα γλαφυρό όσο και χιουμοριστικό παραμύθι, αλλά και μια από τις πιο υποβλητικές αλληγορίες που μας έχει δώσει το σινεμά. Ο Χάροντας ταυτίζεται με την αθλιότητα και τη βαρβαρότητα (μάγισσες που οδηγούνται στην πυρά, μαστιγώματα, πανούκλα) ενώ ο ιππότης με τη χαρά και την ευδαιμονία (τραγούδια, χοροί, αγνοί χωρικοί). Ανεξάρτητα από την τολμηρότητα του θέματός της, η «Εβδομη σφραγίδα» είναι μια βαθύτατα θρησκευτική δημιουργία (ο Μπέργκμαν εμπνεύστηκε μελετώντας θρησκευτικές εικόνες της εποχής), η πιο πλούσια σε ιδέες ταινία του και εκείνη που τον έκανε πλατύτερα γνωστό τοποθετώντας τον στους κορυφαίους του παγκόσμιου κινηματογράφου.
Βαθμολογία: 5
ΑΘΗΝΑ: ΑΘΗΝΑΙΑ – ΑΒΑΝΑ – ΦΛΩΡΙΔΑ ΖΟΥΜΠΕΡΙ ΘΕΣ/ΚΗ: ΑΛΕΞ