Κάθε ημέρα που περνά νομίζω ότι θα επιβεβαιώνεται ο υπέρτιτλος του κεντρικού θέματος του «Βήματος» της περασμένης Κυριακής «Καταλύτης πολιτικών εξελίξεων το παζάρι με τα Σκόπια». Το περίφημο θέμα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, που επί 25 χρόνια αναμένει μια συναινετική λύση, η οποία θα απαλλάξει τα Βαλκάνια από έναν ακόμη διπλωματικό βραχνά, δεν αντιμετωπίζεται από την πολιτική τάξη ως ένα θέμα γεωπολιτικής και εθνικού συμφέροντος. Από τον τρόπο που ετέθη στην επικαιρότητα από την κυβέρνηση, χωρίς προηγουμένως να ενημερώσει τους ηγέτες των άλλων κομμάτων, έως τις αντιδράσεις όλων των υπολοίπων, παίζεται ένα πολιτικό κρυφτούλι, όπου το κυρίως μέλημα είναι να εκθέσει ο ένας τον άλλον.
Η κυβέρνηση έχει δύο γραμμές, ισχυρίζεται και δικαίως η αξιωματική αντιπολίτευση, επισημαίνοντας ότι ο υπουργός Αμυνας Π. Καμμένος δεν δέχεται ως λύση σύνθετη ονομασία με τον όρο «Μακεδονία». Κάποια στιγμή ο κ. υπουργός επιχείρησε να κρυφτεί πίσω από μια πρόταση για δημοψήφισμα αλλά η κυβέρνηση το απέρριψε. Γράφτηκε ακόμη ότι, κατ’ ερμηνεία του υπουργού Εξωτερικών, ο αρχηγός των ΑΝΕΛ εννοεί να μην υπάρχει ο όρος «Μακεδονία» στα ελληνικά, το διέψευσαν κύκλοι του υπουργού Αμυνας και αργότερα ο ίδιος. Τραγέλαφος.
Η κυβέρνηση, με τη σειρά της, κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση ότι δεν έχει θέση, για να λάβει την ιδιότυπη απάντηση ότι πρώτα πρέπει να μιλήσει η κυβέρνηση με ενιαία γραμμή και μετά θα τοποθετηθεί η αντιπολίτευση. Τροφοδοτείται εν τω μεταξύ διαρκώς το πολιτικό παρασκήνιο με πληροφορίες που φέρουν τη Νέα Δημοκρατία να μην έχει επίσης θέση αρραγή για το θέμα, καθώς οι Μακεδόνες της ζορίζονται. Βαβέλ ψιθύρων και κραυγών, εθνικοί λεονταρισμοί και νιαουρίσματα, αυτό το κλίμα επικρατεί στη δημόσια συζήτηση.
Ούτε μια στέρεη κουβέντα δεν έχει ακουστεί ακόμη, ψύχραιμη και αναλυτική, με επιχειρήματα, γιατί τέλος πάντων πρέπει ή δεν πρέπει, συμφέρει ή όχι να τελειώσει η εκκρεμότητα με τα Σκόπια. Κανείς δεν τολμά να μας εξηγήσει ποια θα είναι τα κέρδη μας αν λήξει η διαμάχη και ποια τα ρίσκα που παίρνουμε αν δοθεί ένα τέλος. Κανείς πολιτικός αρχηγός δεν πήρε μέχρι στιγμής την πρωτοβουλία να ξεκινήσει, να επιβάλει έναν νηφάλιο εθνικό διάλογο, κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται για το τι συμφέρει την πατρίδα, αλλά μόνο τι δεν θα ζημιώσει κόμμα του. Ολοι παραγγέλνουν και μελετούν δημοσκοπήσεις με μανία, αφήνοντας τους ερωτώμενους πολίτες στο έλεος των παρορμήσεων των μύθων και των συναισθημάτων. Ετσι συντελείται ο φαύλος κύκλος. Πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων ακολουθούν αντί να ηγούνται. Διαμορφώνουν πολιτική γραμμή αγόμενοι από εικαζόμενες πλειοψηφίες, αντί να εμπνέουν το κυρίαρχο ρεύμα. Και τότε βεβαίως αναλαμβάνουν οι δημαγωγοί, οι ποδοσφαιρικές ομάδες, οι θρησκευτικοί ηγέτες και διάφοροι άλλοι. Το 2008 η Ελλάδα έθεσε βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, αλλά δέχτηκε σύνθετο όνομα που μπορεί να περιλαμβάνει και τον όρο «Μακεδονία». Ολοι είχαν συμφωνήσει τότε. Τώρα;