Την Τετάρτη 08 Ιουνίου, ο πρώην υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, μιλά στους Νότη Παπαδόπουλο και Δημήτρη Καμπουράκη για την κατάρρευση των παραδοσιακών κομμάτων και για τον τρόπο που ψηφίζονται νομοσχέδια και Μνημόνια. Έδωσε ακόμη, απαντήσεις σε όσους τον είχαν κατηγορήσει ότι δεν είχε διαβάσει τότε, το Μνημόνιο που ψήφισε. {{{ audio1 }}}
Γιατί καταρρέουν τα παραδοσιακά κόμματα
«Καταρρέουν τα παραδοσιακά κόμματα. Γιατί; Γιατί, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί προσδοκία ευημερίας και ότι η νέα γενιά θα ζήσει καλύτερα από την προηγούμενη. Εδώ, είμαστε λοιπόν και αυτό δεν μπορεί να το απαντήσει η ΚεντροΑριστερά. ΚεντροΑριστερά, εμένα δεν μου αρέσει αυτός ο όρος, δεν υπάρχει όρος στην Ελλάδα, ΚεντροΑριστερά, ας το αφήσουμε αυτό, είναι κακό και δίνει και κακό μήνυμα. Είναι η προοδευτική παράταξη, το προοδευτικό Κέντρο».
Ερώτηση: «Οι ΠΑΣΟΚοι, θα πάνε είτε στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε στη Ν.Δ.;»
«Είναι και αυτό μία κουβέντα. Από την μια μεριά, πάρα πολλοί συμπολίτες μας, πάρα πολύς κόσμος, λεει, «τι ξανά με τους παλιούς θα πάμε;» Δηλαδή αυτοί θέλουν μεν να γυρίσουμε πίσω στην οικονομική ευημερία, που είχαμε πριν το 09’, αλλά χωρίς τους παλιούς, δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει, χωρίς τις απόψεις των παλιών, από την άλλη πλευρά, κάποιοι σήμερα λένε για την ΚεντροΑριστερά, παλεύουν για την ΚεντροΑριστερά, ενώ μπορεί να έχουν το μάτι τους και να πάνε στην Ν.Δ.. Ε, δεν είναι σοβαρά πράγματα, αυτά. Πρέπει να προσδιορίσουμε, τί θέλουμε να κάνουμε.
Όχι ότι μπορεί να το κάνει η Ν.Δ., απλώς η Ν.Δ., έχει ένα καινούριο αρχηγό, ένα καινούριο ηγέτη, οποίος έχει συγκεκριμένες απόψεις, θα έλεγα θετικότερες, για την Ελλάδα του μέλλοντος, έχει μια συνοχή διότι, είναι ένα κόμμα που χτυπάει την εξουσία, χτυπάει την πόρτα της εξουσίας, άρα λοιπόν, υπάρχει μια ύλη εκεί».
Για τον τρόπο που ψηφίζονται νομοσχέδια και Μνημόνια
«Είδατε ότι προχθές, ψηφίστηκαν 7.000 σελίδες, πλήρως διαβασμένες, από όλους και τους 300 και μετά από 2 μέρες ανακάλυψαν ότι υπήρχε ένας νόμος, ολόκληρος, μέσα στο νόμο, που αφορούσε τις offshore εταιρείες, όπως επίσης διαβάστηκαν πλήρως και οι 990 σελίδες το καλοκαίρι του 15’, όταν ψηφίστηκαν στα αγγλικά. Τα λεω αυτά, γιατί εγώ χτυπήθηκα προσωπικά. Πέρασαν μια εντύπωση διάφοροι υποκριτές στον κόσμο ότι εγώ είμαι ένας ανεύθυνος, ότι δηλαδή υπέγραφα, χωρίς να διαβάζω, δηλαδή ότι έκανα πράγματα τα οποία δεν έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου».
