Οταν μια κυβέρνηση απαγορεύει –παρανόμως με βάση το ευρωπαϊκό δίκαιο –στους έλληνες βουλευτές και στους πρώτου βαθμού συγγενείς τους να έχουν εταιρείες αλλά ακόμη και μετοχές επιχειρήσεων του εξωτερικού, και το παρουσιάζει, μάλιστα, ως θρίαμβο της δημοκρατίας και της διαφάνειας, γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι η κυβέρνηση αυτή είναι φοβική, με επαρχιώτικη αντίληψη και αδυναμία κατανόησης του διεθνούς περίγυρου.
Οταν η εκπρόσωπος της κυβέρνησης χρησιμοποιεί αναχρονιστικά τσιτάτα όπως «για κάθε θέση που χάνεται στο Δημόσιο χάνονται τρεις θέσεις στον ιδιωτικό τομέα», σε μια προσπάθεια να υποστηρίξει την ανάγκη παραμονής στο Δημόσιο όλων των κρατικών υπαλλήλων, γίνεται σαφές ότι η χώρα θα μείνει για πάντα δεμένη στο άρμα του κρατισμού.
Θα πληρώνει τα μισά σχεδόν φορολογικά της έσοδα σε δημοσίους υπαλλήλους, δεν πρόκειται ποτέ να απαλλαγεί από τους 20.000 οργανισμούς-σφραγίδες «ημετέρων» που δεν προσφέρουν κανένα έργο, αλλά έχουν εργαζομένους που πληρώνονται. Θα ανέχεται τους εφοριακούς να φρενάρουν τη μετεγκατάσταση του υπουργείου Οικονομικών σε φθηνότερα κτίρια και θα συνεχίσει να επιδοτεί αχρείαστες ζημιογόνες βιομηχανίες του Δημοσίου –παράγουν ζάχαρη κι όχι μικροτσίπ!
Ομως μια κλειστοφοβική και κρατικιστική κυβέρνηση εγκλωβίζεται στο να βλέπει με καχυποψία τους διεθνούς φήμης ξένους καθηγητές που προσφέρθηκαν να μετάσχουν στα συμβούλια διοίκησης των ελληνικών πανεπιστημίων για να βοηθήσουν στην προσαρμογή τους στη διεθνή πραγματικότητα.
Δεν μπορεί να αντιληφθεί πως η επιβίωση της ελληνικής οικονομίας βασίζεται στη δυνατότητα των ελληνικών εταιρειών να είναι ανταγωνιστικές διεθνώς και να παράγουν υψηλής ποιότητας προϊόντα, ώστε να μπορούν να πουληθούν στο εξωτερικό.
Και φυσικά, δεν έχει το «know how» να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, αφού δεν αντιλαμβάνεται ότι για να φέρει τα εκατομμύριά του στην Ελλάδα ο ξένος επιθυμεί χαμηλή φορολογία (και όχι 29% και 100% προκαταβολή χρόνου για το επόμενο έτος), ζητάει σταθερότητα, και όχι ενάμιση χρόνο διαπραγματεύσεων για το κλείσιμο της αξιολόγησης της οικονομίας, θέλει ανοιχτούς ορίζοντες και ευρωπαϊκά στάνταρντ, και όχι συνδικαλιστές να απαγορεύουν την ολοκλήρωση της πώλησης του ΟΛΠ ή την προσέγγιση των πλοίων κρουαζιέρας στα λιμάνια.
Με άλλα λόγια, αν η κυβέρνηση Τσίπρα δεν εγκαταλείψει γρήγορα τις ιδεοληψίες της και δεν τραβήξει το κράτος μακριά από το «συμπιεσμένο ελατήριο» της οικονομίας, θα επαναληφθεί η συνταγή της καταστροφής.
Οχι μόνο άλμα στην ανάπτυξη δεν θα δούμε, αλλά η χώρα θα σέρνεται για χρόνια στην πλήρη στασιμότητα, με τους δημοσιονομικούς κόφτες να υπαγορεύουν νέα μέτρα λιτότητας και τις ουρές για μια σακούλα δωρεάν λαχανικά να πολλαπλασιάζονται.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
