Τον Ιανουάριο του 2011, καθισμένος ανάμεσα σε προέδρους και αξιωματούχους στο πολιτικό μνημόσυνο για τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο γιος του Ντέιβιντ μπόρεσε τελικά να δει τον πατέρα του ως μια ιστορική προσωπικότητα. Του πήρε πολύ περισσότερο χρόνο για να τον καταλάβει ως γονέα. Την προηγούμενη νύχτα συνεργάτες του Χόλμπρουκ –ειδικού εκπροσώπου της κυβέρνησης Ομπάμα για το Αφγανιστάν και το Πακιστάν –είχαν συγκεντρωθεί για να θυμηθούν και να τιμήσουν τον προϊστάμενό τους, διάσημο και στην Ελλάδα από τη δράση του στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990.
«Συνειδητοποίησα ότι είχαν όλες αυτές τις εμπειρίες που εγώ δεν είχα ποτέ μαζί του… το χιούμορ του, τη ζεστασιά του» είπε ο Ντέιβιντ Χόλμπρουκ. Ετσι ο πρώην παραγωγός τηλεοπτικών ειδήσεων, του οποίου οι γονείς χώρισαν όταν ήταν επτά ετών, έθεσε ως στόχο να ρίξει φως στον άνθρωπο που ποτέ δεν γνώρισε πραγματικά με μια ταινία.
Πρεσβευτής στα Ηνωμένα Εθνη, υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αξιωματούχος του Ειρηνευτικού Σώματος: από τους πολλούς επαγγελματικούς τίτλους του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο γιος του διάλεξε τον «Διπλωμάτη». Και έδωσε αυτόν τον τίτλο στο ντοκιμαντέρ που γύρισε για τον πατέρα του. Είναι μια ματιά στην καριέρα ενός λαμπρού, αν και συχνά εξοργιστικού δημόσιου λειτουργού των ΗΠΑ, ο οποίος εργάστηκε για όλους τους Δημοκρατικούς προέδρους από τον Λίντον Τζόνσον ως τον Μπαράκ Ομπάμα, σε συνδυασμό με την αναζήτηση ενός γιου για τον πατέρα ο οποίος ήταν απών ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί αυτή την εβδομάδα, 20 χρόνια μετά το σημαντικότερο επίτευγμα του διπλωμάτη Χόλμπρουκ: τις ειρηνευτικές συμφωνίες του Ντέιτον, οι οποίες τερμάτισαν τον πόλεμο στη Βοσνία.
«Διπλωμάτης των δαχτυλιδιών» σε Βοσνία, Βαλκάνια και Αφγανιστάν

«Γύρισα το ντοκιμαντέρ με αγάπη αλλά και ειλικρίνεια» είπε για τον άνθρωπο που ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζόζεφ Μπάιντεν χαρακτήρισε «το πιο εγωιστικό κάθαρμα που έχω γνωρίσει». Ο πατέρας του είχε ελαττώματα. «Θα έλεγα ψέματα αν δεν το αναγνώριζα αυτό» ομολογεί ο Ντέιβιντ Χόλμπρουκ.

Τέσσερα χρόνια, εννέα χώρες και δεκάδες πολιτικούς και δημοσιογράφους αργότερα, το αποτέλεσμα είναι ένα είδος «Διπλωμάτη των Δαχτυλιδιών», σε τρεις πράξεις: Βιετνάμ, όπου ο Χόλμπρουκ διέσχισε το δέλτα του Μεκόνγκ ως νεαρός διπλωμάτης, Βοσνία, όπου, υπό τον πρόεδρο Μπιλ Κλίντον, νίκησε τον σέρβο ηγέτη Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και έθεσε ένα τέλος στις κτηνωδίες στα Βαλκάνια, και Αφγανιστάν, όπου ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ήλπισε ότι ο Χόλμπρουκ θα μπορούσε να διευκολύνει την ειρήνη.

Ο Χόλμπρουκ είχε πάντα περισσότερες φιλοδοξίες από ό,τι οι περισσότεροι, έχοντας ήδη γράψει την «αυτοβιογραφία» του, όταν ήταν μόλις… 14 ετών ! Η αγαπημένη του στο κολέγιο, η Λαρίν Σάλιβαν, το ήξερε αυτό όταν τον παντρεύτηκε στη Σαϊγκόν το 1964. «Λίτι, Αγάπη μου» της έγραψε κατά τη διάρκεια μιας από τις απουσίες του. «Φοβάμαι ότι μπορεί να περάσεις μια ζωή με έναν τύπο που δεν θα μπορεί να είναι στο σπίτι στην ώρα του για το δείπνο κάθε βράδυ, που θα κάνει κάποια απροσδόκητα πράγματα, που μερικές φορές δεν θα σου δίνει προσοχή όταν πρέπει, και άλλες φορές θα είναι μπλεγμένος με πράγματα που δεν θα σε ενδιαφέρουν καθόλου. Και μερικές φορές θα είναι απλώς αδιάφορος».

Ηταν συναρπαστικός και διασκεδαστικός, αλλά απών

Οι Χόλμπρουκ χώρισαν το 1972 και οι επισκέψεις του Ρίτσαρντ στο σπίτι έγιναν ακανόνιστες. Μερικές φορές δεν είχε ιδέα για το πώς να ψυχαγωγήσει τους δύο γιους του και ζητούσε βοήθεια από τους φίλους του. Υπήρχαν επίσης «ταινίες, ταινίες, ταινίες» και ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη, όταν ο Ντέιβιντ ήταν 15 ετών.
Ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ καθόταν απέναντι από τη Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον, υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, με το άγχος της αποστολής στο Αφγανιστάν εμφανές στο πρόσωπό του, όταν η καρδιά του τον πρόδωσε στις 10 Δεκεμβρίου του 2010. Πέθανε τρεις ημέρες αργότερα.
Στο ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο νοσοκομείο ένας βοηθός σημείωσε τα τελευταία του λόγια: ότι αγαπούσε τα παιδιά του, ότι ήθελε να πεθάνει στο σπίτι του, ότι η καριέρα του στον δημόσιο βίο είχε τελειώσει –μια λίστα που ο Ντέιβιντ Χόλμπρουκ την αφηγείται με δάκρυα στα μάτια στην ταινία. «Τον αγαπούσα πολύ και με είχε απογοητεύσει πολλές φορές» έγραψε ο Ντέιβιντ Χόλμπρουκ σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου αργότερα, περιγράφοντας έναν άνθρωπο που ήταν ατέλειωτα συναρπαστικός και διασκεδαστικός, αλλά απών. «Είχε μεγάλους θριάμβους, και μεγάλα κουσούρια, και τα παρουσιάζω όλα αυτά στην ταινία. Είχε μια αξιόλογη ζωή. Θα ήθελα απλώς να είχε περάσει μεγαλύτερο μέρος της μαζί μας» λέει ο γιος του «Διπλωμάτη».