Στις προγραμματικές του δηλώσεις ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε ιδιαιτέρως αυστηρός. Κατήργησε άμεσα 800 αυτοκίνητα από υπουργεία, πούλησε ένα από τα τρία κυβερνητικά αεροσκάφη, μείωσε το προσωπικό στο Μέγαρο Μαξίμου κατά 30% και τους αστυνομικούς κατά 40%, έδωσε εντολή στους βουλευτές του να αποποιηθούν το προνόμιο του βουλευτικού αυτοκινήτου. «Το παράδειγμα του λιτού βίου, πρέπει να ξεκινήσει από την ίδια τη κυβέρνηση. Είμαστε αποφασισμένοι να επιβάλουμε νέο ύφος και ήθος εξουσίας», δήλωσε.
Κατά τον Αριστοτέλη οι αρετές μοιράζονται σε δύο κατηγορίες, στις διανοητικές (σοφία, φρόνηση) που οφείλουν τη γένεση τους στη διδασκαλία και στις ηθικές (δικαιοσύνη, σωφροσύνη) που δημιουργούνται εξ΄ έθους. Οι αρετές δεν υπάρχουν μέσα μας από τη φύση μας αλλά ούτε και είναι αντίθετες προς τη φύση μας, έχουμε την ιδιότητα να τις δεχόμαστε και να τις τελειοποιούμε με τον εθισμό – σε αντίθεση π.χ. με την πέτρα που είναι αδύνατον να την μάθουμε να μη πέφτει κάτω.
Ο Πρωθυπουργός στις 8 Φεβρουαρίου επιχείρησε να δημιουργήσει έναν νέο εθισμό, μια κανούργια ηθική της εξουσίας συνώνυμη με το ήθος της Αριστεράς. Η πλειονότητα των βουλευτών του αλλά και ορισμένα μέλη της κυβέρνησης, βολεύτηκαν όχι απλώς με τα αυτοκίνητα που τους παρέχει δωρεάν η Βουλή αλλά κυρίως με την πολύ πιο οικεία ηθική των παλαιότερων και χειρότερων εκφράσεων της εξουσίας. Ο μιθριδατισμός αποδείχθηκε ισχυρότερος από την οργή του κ. Τσίπρα.
Στις 22 Μαρτίου, το νέο ήθος άρχισε να μοιάζει επικίνδυνα με το παλαιό ήθος. Το Μέγαρο Μαξίμου έσπευσε να καλύψει τον αναπληρωτή υπουργό Γιώργο Κατρούγκαλο με ένα δικολαβίστικο και έπειτα με ένα συνωμοσιολογικό non parer, τα οποία αποφεύγουν την ουσία της υπόθεσης του.
Είναι ηθικό ένας δικηγόρος που έβγαζε τα προς το ζην από υποθέσεις κατά του δημοσίου να αναλαμβάνει το υπουργείο Εσωτερικών έχοντας ακόμα εκκρεμότητες; Είναι ηθικό να αποφασίζει για υποθέσεις πρώην πελατών του που τις χειρίζονται πρώην συνεργάτες του ακόμα και αν ο ίδιος δεν έχει οικονομικές απολαβές; Δεν είναι λογικό να σκεφτεί ο κάθε κακόπιστος ότι στους πρώην συνεργάτες του θα κατευθυνθεί πελατεία που θα πιστέψει ότι αποκτά έτσι πρόσβαση στον υπουργό;
Και πως απαλλάσσεται ο υπουργός από τη σκιά που κηλιδώνει το πολιτικό μητρώο του; Με συναντήσεις σε αμφιθέατρα με όσους πρόκειται να επαναπροσληφθούν, με αγωγές κατά των εφημερίδων και ύβρεις; Γιατί αφού είχε αυτό το «κώλυμα» δεν ζήτησε να αναλάβει ένα άλλο υπουργείο που δεν θα τον έφερνε αντιμέτωπο με δεοντολογικά διλήμματα; Τα δημόσια πρόσωπα δεν πρέπει να ελέγχονται; Και ο πρωθυπουργός; Ηξερε; Δεν αξιολόγησε;
Ο κ. Τσίπρας έψεξε δημοσίως τους βουλευτές που δεν χαλάλισαν 400 ευρώ τον μήνα από την τσέπη τους για να μετακινούνται στις εκλογικές τους περιφέρειες. Αυτό είναι επικοινωνία. Για τους εκατοντάδες απολυμένους που γίνονται βορά δικηγορικών γραφείων τα οποία τους υπόσχονταν τον (αντιμνημονιακό) ουρανό με τα άστρα έναντι εύλογων εργολαβικών,τι έχει να πει;Γιατίαυτό είναι πραγματική ζωή.
Το Μέγαρο Μαξίμου εξήγγειλε μια ακόμα «μάχη ενάντια στη διαπλοκή» και ότι «το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο». Αλλά όταν το ρεπορτάζ αντιμετωπίζεται ως σκευωρία τι να σου κάνει η πραγματικότητα και τι να σου πει ο Αριστοτέλης όταν οι δικές σου πέτρες, μπορούν δεν μπορούν, θα πηγαίνουν μόνο προς τα πάνω.
