«Το τραγούδι δεν είναι μόνο οι στίχοι, ή μόνο η μουσική, είναι το αποτέλεσμα τού έρωτα αυτών των δύο κόσμων από τον οποίο γεννιέται μια τρίτη κατάσταση» λέει ο Αλκίννος Ιωαννίδης. «Γι’ αυτό και όταν μελοποιηθεί ένα ποίημα ή ένας στίχος από δυο διαφορετικούς συνθέτες, έχουμε δύο τραγούδια, δεν έχουμε ενάμισι επειδή ο στίχος είναι κοινός». Aυτή την εποχή ο αγαπητός τραγουδοποιός μοιράζεται και πάλι την δουλειά του με το κοινό κάνοντας περιορισμένες εμφανίσεις στον Σταυρό του Νότου. Το ρεπερτόριο των παραστάσεών του αποτελείται από τραγούδια του καινούργιου δίσκου του, «Μικρή Βαλίτσα» αλλά και με τα περισσότερα από τα παλιά του, πολλά από τα οποία είναι κάπως διασκευασμένα.
———————————
Μέτριοι στίχοι και μουσική μπορούν να βγάλουν ένα καλό τραγούδι;
«Υπάρχουν τραγούδια που έχουν μέτριο στίχο και μέτρια μουσική αλλά σαν αποτέλεσμα μ’ αρέσουν πολύ».
Πώς νιώθεις που πολλά νέα παιδιά μετά από όλη αυτή την κρίση που ζούμε πλησιάζουν τα τραγούδια καλλιτεχνών όπως είσαι εσύ και έχουν ανάγκη να στρέψουν το βλέμμα τους και πάλι προς εσάς …
«Εγώ νιώθω απελπισμένος μ’ αυτό».
Απελπισμένος για ποιόν λόγο;
«Γιατί ζούμε σε μια εποχή που έπρεπε να έχουμε ήδη βρεί τους καινούριους ήρωές μας. Κι εμείς πρέπει επιτέλους να παλιώσουμε και δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα γιατί δε βγαίνει μαζικά μια φουρνιά νέων καλλιτεχνών, και δε μιλάω μόνο για τραγουδοποιούς, οι οποίοι να δημιουργήσουν ένα νέο τρόπο έκφρασης ένα νέο κίνημα. Κι εγώ με αγωνία ψάχνω τι καινούριο μπορεί να έχει βγει από κάποιον και αν μπορεί να δημιουργηθεί ένα ρεύμα μέσα από αυτό, όχι για να το ακολουθήσω, αλλά γιατί σαν ακροατής πάσχω και μου λείπουν πράγματα».
Ισχύει στην τέχνη ότι _όπως και στην πολιτική_ οι νέοι αυτοί δημιουργοί θα εμφανιστούν όταν το κοινό θα έχει πραγματική ανάγκη ;
«Ισχύει. Και το λέω με την έννοια ότι αν ως κοινό παραμείνουμε στη σύγχυση και τη μετριότητα που ζούμε όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, τότε δε θα βρεθούν οι νέοι άνθρωποι να το εκφράσουν, για την ακρίβεια δε θα μάθουν ποτέ ούτε και οι ίδιοι ότι ήταν γεννημένοι για κάτι τέτοιο. Έχει καιρό ν’αλλάξει αυτή η κατάσταση γι αυτό παραμένουμε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιοι.»
Υπάρχει πιθανότητα να εξαντλείται η επαναστατικότητα των ανθρώπων, κυρίως των νέων, στο να χρησιμοποιούν συνέχεια τις λέξεις ‘επανάσταση’ και ‘επαναστατικός’; «Εννοείται. Η λέξη επαναστατικός χρησιμοποιείται εύκολα παντού και σε όλα. Γράφουν με κεφαλαία γράμματα ακόμα και επαναστατικό χαρτί υγείας».
Παρόλα αυτά τα νέα παιδιά χωρίς να δημιουργούν ιδιαίτερα πολύ έχουν όλο το χρόνο τους δεσμευμένο.
«Ναι. Είναι φοβερό ότι δεν έχουν χρόνο να βαρεθούν. Ούτε κι εμείς οι μεγαλύτεροι έχουμε τέτοιο χρόνο, και οι δημιουργοί αν δεν έχουν χρόνο να βαρεθούν, δε μπορούν να δημιουργήσουν. Εγώ για να γράψω πρέπει να έχει πάει πέντε το πρωί, να κοιμούνται όλοι, να μη με ψάχνει κανείς και εκείνη την ώρα που η πρακτική ζωή απουσιάζει αναγκάζομαι να την επινοήσω και να γράψω τραγούδια».
Έχεις προσαρμόσει τη δημιουργία σου στην καθημερινότητα σου; Αυτό κάνει ακόμα πιο σπουδαίο το ότι γράφεις τόσο ωραία τραγούδια.
«Έτσι κι αλλιώς όταν γράφεις ένα τραγούδι, λες αυτό που θέλεις να πεις χωρίς να ξέρεις αν είναι σπουδαίο ή χαζό. Το αποτέλεσμα θα στο δείξει αυτό».
Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης εμφανίζεται για περιορισμένες παραστάσεις κάθε Παρασκευή και Σάββατο στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου (Θαρύπου 37, τηλ. 21 0922 6975).