Σε φθινοπωρινό, από όλες τις απόψεις, mood θελήσαµε να κάνουµε κάτι πιο εποικοδοµητικό από το να πιούµε απλώς ένα ποτό – λένε ότι η πνευµατική τροφή ανεβάζει το πνεύµα και τη διάθεση, γι’ αυτό και βγήκαµε σε αναζήτησή της. Ετσι αποφασίσαµε να επισκεφθούµε το µπαρ του taf (The Art Foundation), ενός πολυχώρου που στεγάζει εκθέσεις και δρώµενα στο κέντρο της Αθήνας, στο Μοναστηράκι (Νορµανού 5).
Η απόφασή µας µάς αποζηµίωσε. Από τη στιγµή που ανοίξαµε την παλιά ξύλινη πόρτα στο στενάκι που «δεν το πιάνει το µάτι σου», βρεθήκαµε µπροστά σε διαδοχικές ευχάριστες εκπλήξεις. Τρία σκαλάκια µάς κατέβασαν στον παλιό προθάλαµο ενός πέτρινου σπιτιού όπου µας υποδέχθηκε ένα installation της φιλοξενούµενης έκθεσης – πετύχαµε την «A (new) Athens state of mind, Χαρτογραφώντας την πόλη / Μέσα από τη δηµιουργική µατιά των πολιτών», η οποία ολοκληρώνεται σήμερα. Ακολουθώντας τους ήχους της τζαζ µουσικής (η ακουστική ήταν τόσο καλή, που προς στιγµήν νοµίσαµε ότι έχει live) βγήκαµε στην αυλή του 19ου αιώνα, η οποία, αν της αφαιρέσεις τις καλόγουστες µοντέρνες παρεµβάσεις, θα µπορούσε να είναι βγαλµένη από µυθιστόρηµα ή ελληνική ταινία: γύρω γύρω, χαµηλά και δίπατα κτίσµατα που στεγάζουν διάφορες εκθέσεις και στη µέση ένα ελληνικού τύπου patio µε πάγκους και τραπεζάκια κάτω από τον ανοιχτό ουρανό. Ανάλογα µε τον καιρό το «ουράνιο» άνοιγµα κλείνει (εν µέρει ή και εντελώς) µε µια τέντα-αλεξίπτωτο, η οποία δεν σου στερεί την αίσθηση ότι κάθεσαι έξω ακόµη και µέσα στο καταχείµωνο.
Ο χώρος ήταν κατάµεστος, αλλά ένας ευγενικός νεαρός µάς υπέδειξε ένα σκαµπό στο µπαρ. Προτού προλάβουµε να καθήσουµε, το άγρυπνο µάτι της παρέας µας εντόπισε ένα τραπέζι, το οποίο και καταλάβαµε κατόπιν εφόδου. Ετσι µπορέσαµε να µελετήσουµε τον µακροσκελή κατάλογο µε όλη µας την άνεση. Η Τόνικ (λάτρις της παράδοσης και του τζίντζερ) δεν µπόρεσε να αντισταθεί στον πειρασµό της κερκυραϊκής τζιτζιµπίρας (€3). Στη συνέχεια, ωστόσο, ακολούθησε την Τζιν στο εξαιρετικά καλό για τα δεδοµένα των αθηναϊκών µπαρ ροζέ κρασί που είχε επιλέξει (€4,50). Γενικά δίνεται έµφαση στα κρασιά, µε πολλές προτάσεις τόσο στα λευκά όσο και στα κόκκινα, σε ποτήρι, οι οποίες, καθ’ ότι όχι συνηθισµένες, µας απέσπασαν από τα πιο σκληρά ποτά (από €7) και τα κοκτέιλ (€8,50). Η παρέα µας προσανατολίστηκε προς τη σανγκρία (€4,50), τη ρακή και την παλαιωµένη ρακή (€2 και €4 το διπλό σφηνάκι αντιστοίχως) και την µπίρα (€4,5 – €7). Απολαύσαµε όλοι τα ποτά µας υπό τους ήχους των πολύ καλών τζαζ/λάτιν τζαζ και µαύρων µουσικών επιλογών του dj µέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Συµπέρασµα:
Θα ξαναπάµε ευχαρίστως στο taf – ακόµη και όταν δεν έχουµε καλλιτεχνικές ανησυχίες, αλλά απλώς θέλουµε να πιούµε ένα ποτό. Η Τόνικ θα το προτιµούσε ίσως την ηµέρα.
