Ο πόλεμος για το «όνομα» του φαρμάκου

Οι γιατροί τονίζουν ότι η επιλογή της θεραπείας του ασθενούς είναι σημαντικό κομμάτι της δικής τους δουλειάς. Οι φαρμακοποιοί, πάλι, θεωρούν ότι αυτοί πρέπει να επιλέγουν το φαρμακευτικό σκεύασμα με τη σύνθεση που έχει καθορίσει ο γιατρός. Η ηγεσία του υπουργείου Υγείας δεν έχει ακόμη τοποθετηθεί σαφώς επί του θέματος, ενώ οι εκπρόσωποι της τρόικας επιμένουν στην αναγραφή μόνο της δραστικής ουσίας του φαρμάκου στην ιατρική συνταγή αφού συνδέουν τη συνταγογράφηση με την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης.

Στοιχεία για τη φαρμακευτική δαπάνη έδωσε ο νέος πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) κ. Δημήτρης Λιντζέρης κατά τη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, στις 25 Σεπτεμβρίου 2013, υπό την προεδρία του κ. Δημήτρη Κρεμαστινού. Σύμφωνα με αυτά, η κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα το 2011 ήταν 810 ευρώ. Την ίδια χρονιά στην Πολωνία ήταν 120 ευρώ και στη Σουηδία 380 ευρώ.

«Λαμβάνοντας υπόψη και τις διαφορές στον πληθυσμό», είπε, «η χώρα μας δαπάνησε 4,1 δισ. ευρώ περισσότερα από τη Σουηδία και 4,2 δισ. ευρώ περισσότερα από την Πορτογαλία. Η διαφορά αυτή των 4,2 δισ. ευρώ ισοδυναμεί με μια από τις πολυπόθητες, ζητούμενες δόσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου».

Ο κ. Λιντζέρης αναφέρθηκε και στα γενόσημα φάρμακα για τα οποία γίνεται πολύς λόγος την τελευταία διετία. «Το ζητούμενο συνταγογράφησης των γενοσήμων είναι η μείωση της δαπάνης, χωρίς καμία μείωση της ποιότητας του φαρμακευτικού προϊόντος» είπε ο κ. Λιντζέρης, τονίζοντας: «Εδώ, πραγματικά, έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε, ώστε η διαφορά της τιμής ενός πρωτοτύπου με ένα γενόσημο να φθάσει στα ποσοστά της υπόλοιπης Ευρώπης, δηλαδή σε ένα ποσοστό μείωσης από 30% ως 80%. Σήμερα στη χώρα μας η διαφορά ενός πρωτοτύπου από το γενόσημο φθάνει μόλις το 10%».