Η απλή αλλαγή του τρόπου χορήγησης της χημειοθεραπείας σε γυναίκες με καρκίνο των ωοθηκών μπορεί να τους προσφέρει χρόνια ζωής, σύμφωνα με μια νέα, άκρως υποσχόμενη μελέτη.
Αύξηση της επιβίωσης κατά τρία χρόνια
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ στις ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι η χορήγηση της χημειοθεραπείας με ενέσιμο τρόπο στην περιοχή της κοιλιάς όπου βρίσκονται οι όγκοι αντί για ενδοφλεβίως, αυξάνει τον χρόνο επιβίωσης από τέσσερα σε επτά έτη στο 50% των ασθενών.
Η νέα μέθοδος αφορά μόνο τις γυναίκες που φέρουν μια συγκεκριμένη «εκδοχή» ενός γονιδίου που τις κάνει πιο ευάλωτες στον καρκίνο των ωοθηκών σε σύγκριση με το φυσιολογικό. Σε κάθε περίπτωση πάντως, εάν αυτά τα αποτελέσματα τα οποία δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό «British Journal of Cancer» επιβεβαιωθούν από άλλες μεγαλύτερου εύρους μελέτες, εκτιμάται ότι θα αποτελέσουν ένα σημαντικό βήμα προόδου για την αντιμετώπιση του καρκίνου των ωοθηκών, που θεωρείται μια άκρως «δύσκολη» μορφή καρκίνου.
Εικοσι και πλέον χρόνια χωρίς νέες αποτελεσματικές θεραπείες
Και αυτό διότι η νόσος δεν δίνει συνήθως συμπτώματα σε αρχικό στάδιο με αποτέλεσμα να διαγιγνώσκεται όταν η κατάσταση είναι πλέον προχωρημένη. Εδώ και περισσότερα από 20 χρόνια δεν έχουν εμφανιστεί νέες θεραπείες οι οποίες να αυξάνουν την επιβίωση των γυναικών με τον συγκεκριμένο καρκίνο, σύμφωνα με τη φιλανθρωπική οργάνωση Target Ovarian Cancer.
Οι ερευνητές μελέτησαν τα ποσοστά επιβίωσης 400 ασθενών, οι μισές εκ των οποίων έλαβαν χημειοθεραπεία με τον «παραδοσιακό» τρόπο χορήγησης – ενδοφλεβίως – ενώ οι υπόλοιπες με μορφή ένεσης στην περιοχή της κοιλιάς.
Όπως προέκυψε από τις ασθενείς των οποίων οι όγκοι εμφάνιζαν φυσιολογικά ή υψηλά επίπεδα της πρωτεΐνης BRCA1 (τα οποία προκαλούνταν από την ύπαρξη του ομώνυμου γονιδίου), όσες έλαβαν τη χημειοθεραπεία τους σε ενέσιμη μορφή στην κοιλιά επιβίωσαν λίγο περισσότερο σε σύγκριση με εκείνες που έλαβαν τη θεραπεία ενδοφλεβίως (58 μήνες έναντι 50 – διαφορά που δεν θεωρείται στατιστικώς σημαντική).
Σε γυναίκες με χαμηλά επίπεδα BRCA1
Στις γυναίκες ωστόσο των οποίων οι όγκοι εμφάνιζαν χαμηλά επίπεδα της πρωτεΐνης BRCA1 (γεγονός που μαρτυρεί ότι δεν έφεραν φυσιολογική εκδοχή του ομώνυμου γονιδίου), παρουσιάστηκε μεγάλη και στατιστικώς σημαντική διαφορά στον χρόνο επιβίωσης.
Συγκεκριμένα οι γυναίκες που έλαβαν ενδοφλεβίως τη θεραπεία έζησαν επί τέσσερα χρόνια κατά μέσο όρο από τη στιγμή της διάγνωσης ενώ εκείνες που την έλαβαν με ένεση στην κοιλιά έζησαν επτά χρόνια κατά μέσο όρο.
Σημειώνεται ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες στις περισσότερες χώρες οι ασθενείς με καρκίνο των ωοθηκών δεν ελέγχονται για το γονίδιο BRCA1 και οι συγγραφείς της μελέτης αναφέρουν πως τα ευρήματά τους ενισχύουν την άποψη ότι είναι απαραίτητο να γίνεται ο συγκεκριμένος έλεγχος στις γυναίκες.
Αποτελεσματικότερη η μέθοδος της… κοιλιάς
Ο επικεφαλής της μελέτης, ειδικός στη Γυναικολογική Ογκολογία, δρ Τόμας Κρίβακ ανέφερε πως τα καινούργια αποτελέσματα δείχνουν πώς μια απλή αλλαγή στη χορήγηση της χημειοθεραπείας μπορεί να αλλάξει τις προοπτικές για πολλές ασθενείς. Σύμφωνα με τον ειδικό η μέθοδος της… κοιλιάς είναι πιο αποτελεσματική σε σύγκριση με την ενδοφλέβια χορήγηση «επειδή με τον τρόπο αυτό τα φάρμακα φθάνουν σε μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στα καρκινικά κύτταρα σε σύγκριση με τη χορήγησή τους μέσω φλέβας. Ετσι είναι πιο αποτελεσματικά». Ο ερευνητής συμπλήρωσε πως η ενέσιμη χορήγηση της χημειοθεραπείας στην κοιλιά των ασθενών με καρκίνο των ωοθηκών φαίνεται ότι μπορεί να προσφέρει τη μεγαλύτερη βελτίωση του χρόνου επιβίωσης γυναικών με χαμηλά επίπεδα της BRCA1 πρωτεΐνης.
