Φαυλοκρατία

Ομολογώ ότι ακόμη και σήμερα βρίσκω αφορμές να εντυπωσιαστώ με το μέγεθος της φαυλότητας που κυβερνούσε τη χώρα.

Τελευταία αφορμή, το περίφημο σχέδιο «Αθηνά» για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

Το ίδιο το σχέδιο δεν μπορώ να το κρίνω, ας το κρίνουν οι ειδικοί. Χάρη στο σχέδιο όμως πληροφορηθήκαμε την κατάσταση που καλείται να αντιμετωπίσει.

Εχουμε και λέμε. Η Ελλάδα των έντεκα εκατομμυρίων κατοίκων συντηρεί σήμερα σαράντα δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα, 26 ΑΕΙ και 14 ΤΕΙ.

Τα ιδρύματα αυτά διαθέτουν 533 τμήματα, το καθένα με πρόεδρο και διοικητική συγκρότηση –κάτι που σημαίνει ότι ένα τμήμα αντιστοιχεί σε 20.000 κατοίκους!..

Τα τμήματα είναι διάσπαρτα σε 63 διαφορετικές πόλεις –παρ’ όλο που μόνο 27 ελληνικές πόλεις έχουν πληθυσμό πάνω από 25.000 κατοίκους.

Ολα αυτά είναι προφανώς προϊόντα μιας διαχρονικής και διακομματικής φαυλοκρατίας, όπου ο κάθε υπουργός έφτιαχνε ένα πανεπιστήμιο και ο κάθε βουλευτής διεκδικούσε ένα τμήμα για την εκλογική του περιφέρεια.

Είναι δυνατόν να συντηρηθεί ποτέ ένα τέτοιο σύστημα; Ασφαλώς όχι.

Το ιδρύματα τώρα περιορίζονται σε 32 και τα τμήματα σε 386.

Μεταξύ άλλων, ας πούμε, καταργούνται το «Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας», το «Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας», γνωστό ως «Πανεπιστήμιο Ρούμελης», και το «Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας».

Μεταξύ άλλων, συγχωνεύονται τα τμήματα Αγγλικής Φιλολογίας, Γαλλικής Φιλολογίας, Γερμανικής Φιλολογίας, Ιταλικής Φιλολογίας και Ισπανικής Φιλολογίας του Καποδιστριακού σε ένα ενιαίο τμήμα.

Πράγματα στοιχειώδη και αυτονόητα. Δεν χρειαζόταν καν η κρίση για να τα καταλάβουμε.

Αλλά τώρα που η Πολιτεία επιχειρεί το αυτονόητο και το στοιχειώδες γίνεται θύμα της λογικής που η ίδια εξέθρεψε τόσα χρόνια.

Διότι ακόμη και ο απλός περιορισμός ενός φαύλου κατασκευάσματος τροφοδοτεί τις αντιδράσεις εκείνων για τους οποίους δημιουργήθηκε.

Ακουγα προχθές τον δήμαρχο του Αγίου Νικολάου Λασιθίου να διαμαρτύρεται επειδή δεν είναι δυνατόν να μείνει ο Αγιος Νικόλαος χωρίς ΤΕΙ όταν οι άλλες πρωτεύουσες νομών της Κρήτης διατηρούν την πανεπιστημιακή υποδομή τους.

«Δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνο από τον τουρισμό» έλεγε.

Ο άνθρωπος έχει δίκιο. Ενα εκπαιδευτικό σύστημα που οικοδομήθηκε πρωτίστως με κοινωνικά, χωροταξικά ή κομματικά κριτήρια δεν μπορεί ξαφνικά να υπαχθεί σε κάποιον ορθολογισμό.

Διότι το ζητούμενο της δημιουργίας του δεν ήταν τι γράμματα θα μάθουν τα παιδιά, αλλά πώς θα ζήσουν (και τι θα ψηφίσουν…) οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου, των Γρεβενών, της Νεάπολης ή της Φλώρινας.

Ετσι το έφτιαξαν λοιπόν. Κι άντε τώρα να δούμε πώς θα το ξηλώσουν…