Ταιριάζει ο υδάτινος κόσμος μιας πισίνας με τα νερά μιας ήσυχης λίμνης; Το μπετόν είναι «φιλικά » διακείμενο προς τη χλωρίδα της Ανατολικής Αττικής;
Οι καταφατικές απαντήσεις που ακολουθούν στις παραπάνω ερωτήσεις αποτελούν την κεντρική ιδέα του σπιτιού στον Αγιο Στέφανο, το οποίο στεγάζει ένα μοντέρνο ζευγάρι που αγαπά τη φύση και οραματίστηκε την αρμονική συνύπαρξη κτιρίου και περιβάλλοντος χώρου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ενός κτήματος 70 στρεμμάτων με δύο λίμνες και ένα «ολοζώντανο» ρυάκι, εκατοντάδες αυτοφυή δέντρα αλλά και δεκάδες ελιές, των οποίων η φύτευση αποτελεί τη μόνη ανθρώπινη παρέμβαση στο έργο της φύσης.
Μέσα σε αυτό το «αδούλευτο» από ειδικούς (αρχιτέκτονες τοπίου) σκηνικό, ένα εξαιρετικά μελετημένο αλλά όχι εξεζητημένο σπίτι βρίσκει τον προσανατολισμό του και ανοίγει παράθυρα και πόρτες στην εξοχή. Εργο του αρχιτεκτονικού γραφείου Λένα Μουλοπούλου – Εφη Μάντζαρη MOMaRCH, το βιοκλιματικά σχεδιασμένο κτίριο είναι μία μεταλλική κατασκευή 500 τ.μ. Η βόρεια όψη είναι από εμφανές μπετόν και διακόπτεται μόνο από μικρές σχισμές που «ανοίγουν» τη θέα προς τη φύση, ενώ η νότια πλευρά της κατοικίας είναι εξωστρεφής, με μεγάλες γυάλινες επιφάνειες που επιτρέπουν την άμεση επαφή των ενοίκων με τον υπαίθριο χώρο.

Τα ενεργειακά κρύσταλλα δεν αντανακλούν τη θερμότητα, κρατώντας το σπίτι δροσερό αλλά και το μικροκλίμα του περιβάλλοντος χώρου ανεπηρέαστο. Το δάπεδο είναι ως επί το πλείστον βιομηχανικό, με εξαίρεση το master bedroom με το δρύινο πάτωμα και τα μπάνια στα οποία τοποθετήθηκε φυσική πέτρα με απολιθώματα κοχυλιών. Ειδικός σχεδιασμός έχει γίνει και με την ενδοδαπέδια θέρμανση ώστε να λειτουργεί και με ηλιακή ενέργεια.Η κατοικία χωρίζεται σε τρία επίπεδα, με κυρίαρχο εκείνο του ισογείου, όπου ο ενιαίος χώρος περιλαμβάνει το καθιστικό, την τραπεζαρία και την κουζίνα και διατρέχεται από το πατάρι, το οποίο φιλοξενεί το γραφείο-βιβλιοθήκη του ιδιοκτήτη.

Στο ψηλότερο σημείο του σπιτιού βρίσκεται το master bedroom, ενώ στο υπόγειο σχεδιάστηκαν οι δύο ξενώνες και οι χώροι υπηρεσίας. Κυρίαρχα στοιχεία εδώ είναι ένα τραπέζι μπιλιάρδου και η θερμαινόμενη με ηλιακή ενέργεια πισίνα, η οποία «εισχωρεί» στο εσωτερικό του σπιτιού και προσκαλεί για βουτιές από τον ντιζάιν βατήρα-ντουσιέρα.

Η αίσθηση που δίνει το σπίτι στον «πρωτάρη» επισκέπτη είναι παρόμοια με εκείνη που δημιουργεί ένας δημόσιος χώρος, μια γκαλερί. Το ιδιωτικό δεν είναι προφανές, αλλά αποκαλύπτεται μόλις καθήσει αναπαυτικά στους καναπέδες και αφήσει το βλέμμα του να περιπλανηθεί στον χώρο ώσπου να εντοπίσει τα «προσωπικά» σημεία, εκεί όπου φαίνεται η αγάπη των ιδιοκτητών για την τέχνη και το ντιζάιν: έπιπλα που έχουν αναζητηθεί με κόπο από την ιδιοκτήτρια σε καταστήματα-ναούς του ντιζάιν στο εξωτερικό, αντικείμενα που έχουν «ψαρευτεί» από βουτιές σε παλαιοπωλεία του Λονδίνου και ιδιοκατασκευές.

Η προσωπική φροντίδα βρίσκεται παντού μέσα σε αυτό το ιδιαίτερα ανοιχτό σπίτι, όπου οι αγαπημένοι φίλοι όταν βραδιάσει βρίσκουν καταφύγιο στους ξενώνες για να περάσουν τη νύχτα στη σιωπή της εξοχής και να ξυπνήσουν σε έναν παράδεισο, μία ώρα μακριά από το κέντρο της πόλης.