Το πραξικόπημα του 2009 στη Μαδαγασκάρη, αυτόν τον παράδεισο του Ινδικού Ωκεανού, δεν επηρέασε μόνο τους ανθρώπους του νησιού, αλλά και τους στενούς συγγενείς τους, τα πρωτεύοντα θηλαστικά. Έπειτα από τις τελευταίες έρευνες σε όσο δάσος έχει απομείνει, η διεθνής οργάνωση που εκδίδει την Κόκκινη Λίστα των απειλούμενων ειδών προειδοποιεί για κίνδυνο εξαφάνισης των περισσότερων λεμούριων, οι οποίοι δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον πλανήτη.
Λεμούριοι στο «κόκκινο»
Από τα 103 είδη λεμούριου, το 90% πρέπει πλέον να συμπεριληφθεί στην Κόκκινη Λίστα, διαπιστώνει ομάδα ειδικών της IUCN, της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης.
Οι λεμούριοι που αντιμετωπίζουν «κρίσιμο κίνδυνο εξαφάνισης» αυξάνονται από τα 8 είδη το 2008 στα 23 είδη σήμερα, ενώ τα «απειλούμενα» πολλαπλασιάζονται από τα 18 στα 52 και τα «ευάλωτα» από 14 σε 19.
«Αυτό σημαίνει ότι το 91% όλων των λεμούριων εκτιμάται ότι ανήκουν σε μία από τις τρεις κατηγορίες της Κόκκινης Λίστας, ποσοστό που είναι υψηλότερο από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα θηλαστικών» επισημαίνει στο BBC ο Ρας Μίτμαγιερ, πρόεδρος της οργάνωσης Conservation International και επικεφαλής της αποστολής της IUCN που βρίσκεται στη Μαδαγασκάρη.
O λεμούριος Varecia rubra κατατάσσεται στα «απειλούμενα» είδη
Η ειρωνεία είναι ότι η ίδια έρευνα που αποκάλυψε την αυξανόμενη απειλή για τους λεμούριους διαπίστωσε ότι επιμέρους πληθυσμοί των πιθήκων που κατατάσσονταν όλοι στο ίδιο είδος ανήκουν στην πραγματικότητα σε περισσότερα είδη -οι ερευνητές αναγνώρισαν έτσι το 103ο είδος, το οποίο δεν έχει λάβει ακόμα επίσημη ονομασία.
Η κατάσταση φαίνεται ότι ξέφυγε από τον έλεγχο των αρχών μετά το πραξικόπημα του 2009 από τον Αντρί Ρατζοελίνα, ο οποίος μέχρι σήμερα δεν έχει υλοποιήσει την υπόσχεσή του για εκλογές «το ταχύτερο δυνατό».
Λαθροθηρία και αποψίλωση οι κύριοι εχθροί
Οι ειδικοί της IUCN διαπίστωσαν αύξηση στη λαθροθηρία και την αποψίλωση της ζούγκλας, η οποία φημίζεται για τη βιοποικιλότητά της. Αναφέρουν μάλιστα ότι οι λαθροθήρες έχουν πάψει πια να ενοχλούνται από την παρουσία των ερευνητών και συνεχίζουν απτόητοι το καταστροφικό τους έργο.
«Αρκετά εθνικά πάρκα έχουν υποστεί εισβολή, το πιο ανησυχητικό όμως είναι η κατάρρευση του ελέγχου και της αστυνόμευσης» επισημαίνει ο δρ Μίτμαγιερ.
Ακόμα και πριν επιδεινωθεί η κατάσταση στο μοναδικό νησί έξω από τις ανατολικές ακτές της Αφρικής, οι βιολόγοι θρηνούσαν για την τεράστια απώλεια βιοποικιλότητας: η Μαδαγασκάρη έχει ήδη χάσει το 90% του δάσους της.
Και τα περιβαλλοντικά προβλήματα επιδεινώνονται από το χαμηλό βιοτικό επίπεδο των κατοίκων, οι περισσότεροι από τους οποίους ζουν με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα.
