Η πραγματική οικονομία στενάζει εδώ και καιρό. Η πιστωτική ασφυξία, αυτό το διαρκές και εμφανές πια διά γυμνού οφθαλμού έλλειμμα χρηματοδότησης, δημιουργεί τη δική του αλυσίδα κρίσης, επιδρώντας καταλυτικά στο σώμα της οικονομίας. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ιδιωτική επιχείρηση – ούτε καν οι εξαγωγικές – χωρίς προβλήματα ρευστότητας.
Και έτσι το πρόβλημα μεταφέρεται εντονότερο στο ήδη εξασθενημένο και ανήμπορο να αντιδράσει πιστωτικό σύστημα, το οποίο μετράει ολοένα και περισσότερες επισφάλειες, εγγράφει μεγαλύτερες ζημιές και χρειάζεται ακόμη περισσότερα κεφάλαια προκειμένου να εξυγιανθεί. Κάπως έτσι τα 50 δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης δεν επαρκούν, η εξάρτηση από τους δανειστές και τους εταίρους πολλαπλασιάζεται και το πολιτικό σύστημα αιχμαλωτίζεται, αναγκάζεται σε συμβιβασμούς σε ακόμη χαμηλότερο σημείο, χάνοντας τα όποια ερείσματα διατηρεί στην κοινωνία.