Ο κόσμος του θεάτρου μπλέκει συχνά στα χωράφια του κινηματογράφου, όμως σπανίως το αποτέλεσμα είναι τόσο φίνο και πρωτότυπο, όσο στο «Δεν έχετε δει τίποτε ακόμη» («Vous n’ avez encore rien vu»), τελευταία ταινία του ακούραστου Αλέν Ρενέ, οποίος στις 3 Ιουνίου κλείνει τα 90!

Η ταινία προβλήθηκε τη Δευτέρα 21 Μαΐου εντός επίσημου διαγωνιστικού τμήματος εκπλήσσοντας κατ’ αρχάς με τη φρεσκάδα που έχει η σκηνοθετική ματιά της.

Στην πραγματικότητα το «Δεν έχετε δει τίποτε ακόμη» είναι ένα παιχνίδι μέσω του οποίου ο σκηνοθέτης του κλασικού έργου «Χιροσίμα αγάπη μου» αλλά και τόσων άλλων ταινιών υποκλίνεται στη μαγεία και στο απρόβλεπτο του θεάτρου και πιο συγκεκριμένα σε έναν από τους αγαπημένους συγγραφείς του, τον Ζαν Ανούιγ (1910- 1987).

Για την ακρίβεια, το «Δεν έχετε δει τίποτε ακόμη» είναι ένας ευφάνταστος συνδυασμός δύο έργων του Ανούιγ, της «Ευρυδίκης» που γράφτηκε το 1941 και του «Αγαπημένε Αντουάν», γραμμένου το 1969.

Στην ταινία του Ρενέ, συγγραφέας της «Ευρυδίκης» είναι ο συγγραφέας Αντουάν Ντ’ Αντάκ (Ντενίς Πονταλιντές), δηλαδή ο κεντρικός ήρωας του «Αγαπημένε Αντουάν» του Ανούιγ.

Το φάντασμα του Αντουάν καλεί όλους τους ηθοποιούς που στην πάροδο των χρόνων έχουν παίξει στην «Ευριδίκη» να παρακολουθήσουν τις κινηματογραφημένες πρόβες πάνω στο ίδιο έργο ενός θιάσου νέων ονόματι La Companie de la Colombe. Και οι εκπλήξεις αρχίζουν…

Οι παλιοί ηθοποιοί (ανάμεσά τους οι Σαμπίν Αζεμά, Πιέρ Αρντιτί, Λαμπέρ Γουϊλσόν, Μισέλ Πικολί και Ματιέ Αμαλρίκ οι οποίοι παίζουν με τα πραγματικά ονόματά τους) παρασύρονται τόσο πολύ από τις αναμνήσεις που έχουν από την «Ευρυδίκη» που αρχίζουν να το ξαναπαίζουν, έστω και αν ηλικιακά δεν μπορούν πλέον να ταιριάξουν με τους ήρωές του.

Οι αναμνήσεις του Αλέν Ρενέ έπαιξαν μεγάλο ρόλο και στη δημιουργία του «Δεν έχετε δει τίποτε ακόμη».

Ο σκηνοθέτης παρακολούθησε για πρώτη φορά την «Ευρυδίκη» στο θέατρο πριν από 70 ολόκληρα χρόνια και η εμπειρία τον στοίχειωσε διά παντός.

«Ηταν τόσο έντονη η επιρροή που μου άσκησε το έργο, που αμέσως μετά την παράσταση άρχισα να κάνω βόλτες στο Παρίσι μέχρι το πρωί» θυμάται σήμερα ο Ρενέ. Είχε αγαπήσει τόσο πολύ το έργο που ήξερε ότι κάποια στιγμή θα γύριζε πάνω του μια ταινία.

Όπως έχει αποδείξει με το έργο του, ο Ρενέ παρά την προχωρημένη ηλικία του είναι ανοιχτός σε μοντέρνες ιδέες, στο καινούργιο. Ως καλλιτέχνης είναι παράδειγμα προς μίμηση για αυτούς που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα επειδή έχουν πετύχει κάποια πράγματα στην ζωή τους.

Φέρ’ ειπείν, δεν ήταν ο ίδιος ο Ρενέ που σκηνοθέτησε την κινηματογραφημένη παράσταση του νεανικού θιάσου. Προτίμησε να αφήσει τη δουλειά αυτή στον Μπρουνό Πονταλιντές, τον αδελφό του Ντενίς ο οποίος υποδύεται τον Αντουάν.

«Εφόσον όλο αυτό το πράγμα είναι ένα πείραμα, ένα παιχνίδι» λέει ο ίδιος ο Ρενέ «δεν θα ένιωθα εντάξει αν σκηνοθετούσα εγώ τους νέους – θα ήταν λιγάκι σαν να έκλεβα.

Αντιθέτως με το να δώσω απόλυτη ελευθερία στον Μπρουνό Πονταλιντές να κάνει εκείνος τη σκηνοθεσία του συγκεκριμένου τμήματος, η χαρά μου ήταν ακόμη πιο μεγάλη διότι μέχρι τη στιγμή του μοντάζ δεν ήξερα αν οι δικές μου σκηνές θα μπορούσαν να συνδυαστούν με τις δικές του. Και αυτό το βρήκα εξαιρετικά συναρπαστικό».