Ένας τύπος ψάχνει να παρκάρει στο Παγκράτι εδώ και 3 τέταρτα.
Ξενερωμένος εντελώς πια κι αφού έχει πει όσα μπινελίκια ξέρει από τα νεύρα του, αρχίζει:
– Θεέ μου… σε παρακαλώ… βοήθησε με να βρω πάρκινγκ. Δεν αντέχω άλλο. Κι εγώ, παρόλο που ήμουν τόσα χρόνια άπιστος θα κάνω τα πάντα για σένα. Θα αλλάξω, θα πηγαίνω κάθε μέρα στην εκκλησία. Σε παρακαλώ κάνε μόλις στρίψω στην γωνία να έχει μια θεσούλα. Σε παρακαλώ…
Μόλις στρίβει λοιπόν στην γωνία, να σου η θεσούλα ελεύθερη. Κοιτάζει ο τυπάς τον ουρανό:
– Αστο Θεέ… Βρήκα.
