Προφανώς τα κατά το παρελθόν αποκαλούμενα «κόμματα εξουσίας» έχουν αποφασίσει να αυτοκτονήσουν. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι μέσα σε ένα νομοσχέδιο για γιδοπρόβατα πάνε να περάσουν στη ζούλα απομείωση των χρεών τους, που πιθανότατα έχουν δημιουργηθεί στα όρια της νομιμότητας ή και πέρα από αυτά και ασφαλώς έξω από κάθε λογική που δεσμεύει κάθε πολίτη και επιχείρηση σε αυτή τη χειμαζόμενη χώρα. Η χθεσινή αυτή απόπειρα ήταν καθοριστικής σημασίας πλήγμα στην αξιοπιστία τόσο του ΠαΣοΚ όσο και της Νέας Δημοκρατίας, ενόψει των επερχόμενων εκλογών, σε τρία τουλάχιστον επίπεδα:
Πρώτον, επειδή προκαλούν κατά τον πλέον απαράδεκτο τρόπο το κοινό αίσθημα – κι αυτό είναι κάτι που το αντιλαμβάνεται αμέσως ο καθένας. Δεν χρειάζεται ανάλυση.
Δεύτερον, επειδή, σε ένα βαθύτερο επίπεδο, δεν μπορεί παρά να προκαλούν στους πολίτες το αγωνιώδες ερώτημα πώς είναι δυνατόν αυτά τα κόμματα που φέρονται με αυτό τον τρόπο αυτή την ώρα, να θέλουν να θεωρούνται αξιόπιστοι χειριστές μιας τόσο μεγάλης κρίσης. Είναι δυνατόν οι άνθρωποι που με τέτοιες κουτοπονηριές της κακιάς ώρας αποφασίζουν τέτοια κόλπα, να πιστεύουν ότι μπορούν να εκλαμβάνονται ως ελπίδα του τόπου για το τραγικά δύσκολο αύριο;… Αν το πιστεύουν, δεν ξέρουν τι τους γίνεται…
Και, τρίτον, επειδή, τελικά, το μόνο που πέτυχαν, είναι να πείσουν ακόμα και τους πιο δύσπιστους, ότι η ταύτισή τους είναι πλέον πλήρης. Ποιον θεωρούν ότι μπορούν να κοροϊδέψουν πλέον; Συμφωνούν απολύτως στην κεντρική πολιτική γραμμή, συγκυβερνούν αγαστά, αλληλοστηρίζονται ουσιαστικά, παρά τα διάφορα μελό θεατρικά που ανεβάζουν στη Βουλή και, σα να μην έφταναν όλα αυτά, «καθαρίζουν» τώρα μαζί και τα άπλυτα των οίκων τους, ενώ, την ίδια στιγμή, επίσης μαζί, έχουν μόλις δώσει το απόλυτο «συγχωροχάρτι» στη Siemens, για την οποία, τώρα, ούτε γάτα ούτε ζημιά στην Ελλάδα αλλά και συνεπώς και στην Ευρώπη: μπορεί πια, να κοιμάται απολύτως ήσυχη…
Λοιπόν. Επειδή φτάνει πια με τα ψέματα: το ΠαΣοΚ και η Νέα Δημοκρατία, αν θέλουν να κάνουν κάτι αληθινό, αν θέλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να πουν για μια φορά την αλήθεια στις φοβερές ώρες που περνά η Ελλάδα, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να κατέβουν και μαζί στις εκλογές. Να διακηρύξουν τη μεγάλη αλήθεια, ότι στο εξής, όπως έλεγε και ο Χαρίλαος Φλωράκης, «ένα ειν’ το κόμμα»… Τίποτα άλλο.
Ας το πουν στους πολίτες κι ας τελειώνουμε. Ας καταλάβουν τα επιτελεία τους ότι είναι το μόνο που τους μένει να κάνουν αν θέλουν να ανακτήσουν κάποιο ελάχιστο τμήμα από τη βομβαρδισμένη πλέον αξιοπιστία τους. Και ότι οφείλουν να το κάνουν: έτσι κι αλλιώς, με χίλιους τρόπους διαμηνύουν ότι ο μοναδικός δρόμος που έχουν μπροστά τους είναι να κυβερνήσουν μαζί μετά τις εκλογές. Ας πουν λοιπόν στον κόσμο ότι αυτό θα πράξουν γιατί έτσι πιστεύουν ότι θα σωθεί η πατρίδα. Αυτή, θα είναι μια τίμια στάση. Και θα εκτιμηθεί.
Αλλά, προς Θεού. Ας μην αρχίσουν το γελοίο θέατρο στο δρόμο για τις κάλπες. Ουδείς το αντέχει και μόνον κακό θα τους κάνει. Δεν μπορούν άλλο να κοροϊδέψουν. Δεν τους πιστεύει κανείς. Ούτε καν τα ίδια τα στελέχη τους, ούτε κι οι πιο φανατικοί οπαδοί τους…
