Στη Βόρεια Ελλάδα, από το Παγγαίο ξεκινώντας και στον Εχέδωρο (σημερινό Γαλλικό ποταμό) πηγαίνοντας, στη Χαλκιδική, στη Θάσο και αλλού, τα κοιτάσματα χρυσού είχαν συντελέσει πολύ κατά την αρχαιότητα στην ανάπτυξη της Μακεδονίας, με τον Φίλιππο να ρίχνει όλο το βάρος του εκεί.

Και ορθώς, όπως αποδείχθηκε. Η διαδρομή του χρυσού στην αρχαία Μακεδονία είχε αρχίσει άλλωστε πολύ πριν από αυτόν, περί την 4η π.Χ. χιλιετία.

Τι μπορεί να αποδώσουν σήμερα τα χρυσωρυχεία της Θράκης αγνοώ, γνωρίζω όμως τον πλούτο της περιοχής σε αρχαιολογικά κατάλοιπα, κάτι που λογικά είναι απαγορευτικό στη λειτουργία μονάδων εκμετάλλευσης χρυσού.

Οπως θα γίνει τώρα – και με την άδεια του ΚΑΣ – για την εγκατάσταση σχετικής μεταλλευτικής βιομηχανίας στο Πέραμα της Θράκης.

Από την άλλη, όμως, τι είναι καλύτερο για την ακριτική αυτή περιοχή; Εξετάζει κανείς ότι μπορεί η συνύπαρξη να είναι το ζητούμενο – αλλά και εφικτό – στις ημέρες μας; Η διάσωση του πολιτισμού προηγείται, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο χρυσός υπήρξε ανέκαθεν η πηγή πλούτου των περιοχών αυτών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ