Τι θα την κάνω τόση σκορδαλιά που περίσσεψε; Να την πετάξω; Αποκλείεται. Φαγιά δεν πετάμε. Ο Θάνος επιχειρεί την cost/benefit ανάλυση. Οοοχι. Εκκινώ από διαφορετική συλλογιστική. Δεν εξετάζω το χρηματικό κόστος αλλά την πραγματική αξία των υλικών μαγειρικής. Διότι πράγματι, μισό μπολ αλιάδας ίσως στοίχισε 3 ευρώ, μα πίσω από κάθε σκελίδα σκόρδου, κάθε πατάτα ή το λάδι κρύβεται ένα μικρό έπος. Ο επενδυμένος μόχθος του αγρότη. Που σέβομαι. Σέβομαι επίσης τον δικό μου χρόνο και κόπο στο γουδί και στο μπλέντερ επί μία ώρα. Α! νάτο, εύρηκα: σκορδαλιά με παντζάρια.
Και βγήκα. Τρίτη με τον σκύλο, ψάχνω για τεύτλα στη βιολογική λαϊκή της γειτονιάς. Παρ’ ότι σήμερα ήρθαν λίγοι παραγωγοί, αμέσως νιώθετε πως εδώ πρόκειται για έναν αλλιώτικο κόσμο. «Happy farm» ονόμασε το κτήμα της στην Κατερίνη η Αφροδίτη Κωνσταντινίδου. Παράγει μανιτάρια πλευρώτους και τα διαθέτει στις αντίστοιχες αγορές Ηλιούπολης και Βούλας.
Πρώτη διαφορά συγκρίνοντας με τις λαϊκές συμβατικών προϊόντων στο απογευματινό ωράριο. Οι organic αγορές λειτουργούν από 14.00-18.00. Η αγαθή τους πρόθεση καθρεφτίζεται στα γεωργικά αγαθά. Πλην, βρισκόμαστε στην Ελλάδα και μάλιστα σε εποχή ύφεσης. Ελλείψει θεσμών ψάχνουμε για τίμιους ανθρώπους. Χρειάζεται ψάξιμο. Θα δοκιμάσετε για να βρείτε τι σας αρέσει.
Ξεχώρισα τα όσπρια του Σπύρου Γκορίτσα, από την Κορινθία. Θαυμάσιοι γίγαντες και φακή. Υπάρχει μεγάλη ποικιλία χόρτων και μυριστικών για πίτες. Καβουράκι του βουνού προς 4 ευρώ το κιλό, ζοχοί, αντίδια για 2 ευρώ και πελώρια καρότα. Αυτά τα ‘χουμε 7 μήνες στο χωράφι και είναι μέλι! μου εξηγούν δυο ζωγραφιστά παιδιά, αδέλφια από τον Ορχομενό.
Οχι, μέλι δεν ήταν τα καρότα μα είχαν εκείνη τη βαθιά γήινη γεύση. Στο «Κτήμα της Αγγελικής» το trendy σταμναγκάθι στοιχίζει 7 ευρώ. Οχι για το δικό μου βαλάντιο. Θα πάρω όμως τα οβάλ ντοματίνια θερμοκηπίου που φτιάχνουν ωραία κόκκινη σάλτσα. Η τιμή τους, 4 ευρώ ήρθε σκαμπίλι στο ήδη ξαναμμένο μαγουλάκι μου. Αλλά ντράπηκα την Αγγελική και πλήρωσα. Βρήκα εξαιρετικά καρύδια και κάστανα, παράξενες σχεδόν γλυκοπατάτες, άφθονα, ωραία μπρόκολα.
Το ε.π. ελαιόλαδο του Μιχάλη Κοντογιάννη από την Κόρινθο, μέτριο και άτονο και 2 ευρώ παρακαλώ για 250 ml παραπάει. Το «Αληθινό ψωμί» του κυρίου Μαμάκου στο Μενίδι φτιάχνει μια ενδιαφέρουσα ποικιλία αρτοσκευασμάτων. Προτίμησα το ψωμί από ντίνκελ με λιγότερη γλουτένη που στοιχίζει 3,5 ευρώ τα 500 γραμμ. Πανάκριβο δηλαδή και δεν το ξαναγοράζω.
Παντζάρια; Βεβαίως. Στον πρώτο πάγκο μπαίνοντας βλέπω κάτι λιμπιστερά και τροφαντά, ενώ στον τελευταίο πάγκο στην έξοδο πουλάνε κάτι κακομούτσουνα. Αυτά τα ασχημούλια προτίμησα για 1,5 ευρώ. Τα διάλεξα για το μικρό τους μέγεθος. Κομμένα στα δυο και διπλωμένα σε αλουμινόχαρτο ψήθηκαν στον φούρνο στους 180° C σε μια ώρα. Βράσαμε τα φύλλα τους και η σαλάτα με την αλιάδα μου έγινε τρέλα.
