Το «Μέσα από τις φλόγες» («Incendies», Καναδάς, 2010) του καναδού σκηνοθέτη Ζαν Βιλενέβ είναι η ταινία που όπως ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου έχασε το ξενόγλωσσο Οσκαρ από «In a better world» της Σουζάνε Μπίερ. Εδώ, όλα ξεκινούν από την ανορθόδοξη διαθήκη μιας γυναίκας από την Μέση Ανατολή που πεθαίνει στον Καναδά όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Η Ναουάλ (Λούμπνα Αζαμπάλ) ζητά από τα δυο δίδυμα παιδιά της (Μελίσα Ντεμορσό Πουλέν και Μαξίμ Γκοντέτ) να παραδώσουν έναν φάκελο στον πατέρα τους τον οποίο δεν συνάντησαν ποτέ και έναν στον αδελφό τους, του οποίου ούτε καν την ύπαρξη δεν γνώριζαν όσο η μητέρα τους ζούσε.
Μέσα από το ταξίδι στην χώρα της καταγωγής των δυο παιδιών (αλλά και της μητέρας σε φλας μπακ), ένα απίστευτο παζλ θηριωδιών και απανθρωπιάς θα αρχίσει σιγά –σιγά να συντίθεται και αυτό το παζλ, εν τέλει μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Χάνει στην κυριολεξία η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα. Αιμομιξίες, βασανιστήρια, θρησκευτικός φανατισμός, ο ατελείωτος κύκλος αίματος με τους άδικους θανάτους αντρών, γυναικών και παιδιών. Ολη η αποθέωση της απαξίας της ανθρώπινης ζωής συμπεριλαμβάνεται μέσα στην περίπλοκη, τραγική αλλά και συναρπαστική ιστορία αυτής της ταινίας που συνιστούμε ανεπιφύλακτα για την άρτια δομή της.
Βαθμολογία: 4
Σινεφίλ καρτούν
Η πρωτοτυπία των κινουμένων σχεδίων «Rango» (ΗΠΑ, 2011) που σκηνοθέτησε ο Γκορ Βερμπίνσκι («Οι πειρατές της Καραϊβικής») βρίσκεται στην τρελή κινηματογραφοφιλία τους. Το φιλμ περιέχει διαρκείς αναφορές σε ταινίες, από τα σπαγγέτι γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε, ως το «Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας» του Τέρι Γκίλιαμ με τον Τζόνι Ντεπ στον ρόλο του δημοσιογράφου – συγγραφέα Χάντερ Τόμσον.
Ο κεντρικός ήρωας του «Rango» άλλωστε, ένας κατοικίδιος μικροσκοπικός χαμαιλέοντας, έχει την φωνή του Τζόνι Ντεπ και φορά το χαβανέζικου στιλ μπλουζάκι που ο Ντεπ φορούσε ως Τόμσον. Χαμένος στην έρημο, βρίσκει καταφύγιο στην Σκόνη, μια πόλη με ιδιόρρυθμους κατοίκους, στην οποία άθελά του επιβάλλεται σαν ένας άλλος Ρίνγκο (Τζουλιάνο Τζέμα) ή ένας άλλος Τζάνγκο (Φράνκο Νέρο).
Το όνομά τους άλλωστε, Rango είναι ένας συνδυασμός αυτών των δυο. Εξοχο!
Βαθμολογία: 4
Η μεγάλη ανατριχίλα α-λα γαλλικά
Αν τα «Μικρά αθώα ψέματα» («Les petits mouchoirs», Γαλλία, 2010) του ηθοποιού και σκηνοθέτη Γκιγιόμ Κανέ ήταν κάπως μικρότερα σε διάρκεια, αναπόφευκτα θα ήταν και μια λιγότερο φλύαρη ταινία. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τα 150′ μειώνουν την αξία μιας ταινίας που εξερευνά τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή μιας παρέας το ατύχημα ενός από τα μέλη της (Ζαν Ντιζαρντέν). Το ατύχημα έγινε λίγο πριν από τις προγραμματισμένες διακοπές τις οποίες εδώ και χρόνια τα μέλη της παρέας περνούν στο ίδιο μέρος, το σπίτι του πλουσιότερου (Φρανσουά Κλουζέ).
Το ατύχημα δεν θα σημάνει τη διακοπή των διακοπών αλλά ο εκνευρισμός θα βγάλει στη φόρα κρυφές και δυσάρεστες πτυχές του καθενός. Μυστικά και ψέματα ξεδιπλώνονται μπροστά σε ανθρώπους που υποτίθεται ότι γνωρίζονταν χρόνια αλλά στην ουσία είναι άγνωστοι μεταξύ τους. Με ηγετική μορφή την σύντροφό του, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κανέ κάνει ρεαλιστικό σινεμά «ντύνοντας» την ταινία με ποικίλλα επεισόδια κωμικού και δραματικού χαρακτήρα. Κάπου βλέπεις ότι οι προθέσεις του είναι να κάνει τη δική του «Μεγάλη ανατριχίλα».
Βαθμολογία: 2
Get Farell
Δεν περίμενα ότι ο Κόλιν Φάρελ θα είχε χημεία με την Κίρα Νάιτλι αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει στο θρίλερ της παλιάς βρετανικής κοπής, «London Boulevard» (Αγγλία, 2010) του Γουίλιαμ Μόναχαν: ένας πρώην κατάδικος (Φάρελ) γίνεται το «παιδί για όλες τις δουλειές» μιας σταρ (Νάιτλι), την οποία και ερωτεύεται. Ο κακοποιός βάλλεται από παντού, κυρίως από το παρελθόν του και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ξεφύγει από το περιβάλλον που τον έστειλε στη φυλακή. Ομως εκείνο δεν τον αφήνει.
Ο Μόναχαν σκιαγραφεί με ζωντάνια ήρωες του βρετανικού υποκόσμου, από τον Ρέι Γουίνστοουν (ο κρυφο-ομοφυλόφιλος νονός που σκοτώνει εν ψυχρώ) μέχρι τον Μπεν Τσάπλιν που κρατά τον ρόλο του αφερέγγυου, μονίμως κάθιδρου μικροαπατεώνα που αναζητεί τη χρυσή ευκαιρία εκμεταλλευόμενος τη φιλία του με τον Φάρελ. Το μόνο πρόβλημα με την ταινία είναι ότι φιλμ θέλει να αποκτήσει τον αέρα του «Συλλάβετε τον Κάρτερ» (με τον Μάικλ Κέιν) σε συνδυασμό με τον «Σωματοφύλακα» (Γουίτνεϊ Χιούστον – Κέβινν Κόστνερ).
Βαθμολογία: 3
Απλώς καλές προθέσεις
Εμφανείς και σεβαστές οι προθέσεις του ηθοποιού Νίκου Καλογερόπουλου στην πρώτη σκηνοθετική δουλειά του, «Οι ιππείς της Πύλου» (2011). Νιώθεις το λαχάνιασμα της απόγνωσης ενός δημιουργού που με όπλο του την κωμωδία θέλει να φωνάξει για τις αμαρτίες και τα λάθη που έχουν κλονίσει την Ελλάδα των τελευταίων χρόνων. Ο ίδιος υποδύεται τον Τηλέμαχο, έναν πρώην διάσημο νυν καταχρεωμένο ηθοποιό, ο οποίος αποφασίζει να εγκαταλείψει τα πάντα και να βρει καταφύγιο κάπου στο ύπαιθρο για να ηρεμήσει. Η ηρεμία είναι το μόνον που δεν θα βρει στο κάστρο δυο αδελφών που δεν μιλιούνται (Ηλίας Λογοθέτης- Δημήτρης Καμπερίδης). Κι από εκεί, το ένα σουρεαλιστικό περιστατικό ακολουθεί το άλλο, το ένα αλλόκοτο πρόσωπο δίνει την θέση του στο άλλο σε μια ταινία χυμένη από εδώ και από εκεί.
Ο τρελός του χωριού που κουβαλά τον σταυρό, ένας γύφτος (Αντώνης Καφετζόπουλος), μια σεξομανής χωριάτισσα (Βάνα Μπάρμπα) ένας «τρελαμένος» τύπος που έχει «κολλήσει» στην Επίδαυρο (ο Γιώργος Κιμούλης σε μια αξέχαστη σκηνή) και πάει λέγοντας. Κάπου μέσα σε όλα’ αυτά, η Δημοκρατία, ένα κουτσό κορίτσι (Ιουλία Καλογρίδη) που τον ερωτεύεται. Η σημειολογική αναφορά είναι εμφανέστατη: η κουτσή δημοκρατία είναι το μόνο πρόσωπο που αξίζει μέσα σε όλη αυτή την παραζάλη, το μόνο πρόσωπο που έχει την ανάγκη αγάπης και θεραπείας. Όλα αυτά όμως που ακούγονται αγνά και ενάρετα στο χαρτί (και που θα πρέπει να είναι στην σκέψη και την ψυχή του δημιουργού) δύσκολα μπορούν να αποδώσουν στο πανί.
Βαθμολογία: 2
Παρολίγο Ράσελ Κρόου
Η χλαμύδα και το σανδάλι επιστρέφουν μέσα από την ταινία «Ο αετός της αυτοκρατορίας» («The eagle», ΗΠΑ, 2011) του Κέβιν Μακ Ντόναλντ, της οποίας το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι η σχέση του ρωμαίου εκατόνταρχου Μάρκους Ακίλα (Τσάνινγκ Τέιτουμ) με τον βρετανό σκλάβο του Εσκ (Τζέιμι Μπελ). Η σχέση τους αναπτύσσεται κατά την διάρκεια του ταξιδιού που κάνουν για να ανακαλύψουν τα ίχνη ενός χρυσού λαβάρου όταν ο πατέρας του πρώτου είχε οδηγήσει την λεγεώνα του στην Σκωτία όπου και χάθηκε. Εντυπωισακή ταινία ,χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες αλλά χωρίς επίσης το βάρος των ηθοποιών που θα την έκαναν αξέχαστη. Μικρό το εκτόπισμα του νεαρού ηθοποιού Τσάνινγκ Τέιτουμ ,που δεν είναι Ράσελ Κρόου παρότι του «φέρνει».
Βαθμολογία: 2
Πιο κάτω δεν γίνεται
Προβάλλεται επίσης η κακόγουστη κωμωδία «Σύζυγος για ενοικίαση» («Just get to it», ΗΠΑ, 2011) του Ντένις Ντάγκαν με τον Ανταμ Σάντλερ σε ρόλο πλαστικού χειρουργού που για να ρίξει γκόμενα χρησιμοποιεί την βοηθό του (Τζένιφερ Ανιστον) ως σύζυγο. Δεν είναι μόνον κακό το χιούμορ (οι πλάκες με τα παραμορφωμένα πρόσωπα των ασθενών σου φέρνει την χολή στο στόμα) αλλά και ο κακός ρυθμός σε μια ταινία που βρήκα χειρότερη ακόμα και από το «American pie»! Και όμως είναι εμπνευσμένη από την κλασική κομεντί «Το λουλούδι του κάκτου» με την Ινγκριντ Μπέργκμαν, την Γκόλντι Χον και τον Γουόλτερ Ματάου! Μα δεν ντράπηκαν;
Βαθμολογία: 0
Επανέκδοση: Metropolis Αξιολόγηση
Η «Metropolis» (1927, 115′), το κλασικό αριστούργημα του βωβού κινηματογράφου αλλά και του γερμανικού εξπρεσιονισμού, τοποθετείται σε μια κοινωνία του μέλλοντος όπου η άρχουσα, εύπορη τάξη ζει σε πολυτελείς ουρανοξύστες, την ώρα που οι σκλάβοι εργάτες δουλεύουν στα κατώτερα επίπεδα. Βασισμένος στο μυθιστόρημα της συζύγου του Θέα Φον Χάρμποου Γερμανός σκηνοθέτης Φριτς Λανγκ ασκεί κριτική στην διαρκώς αυξανόμενη τεχνολογίας και κάνει μια εφιαλτική πρόγνωση για την εποχή που οι μηχανές θα αντικαταστήσουν τους ανθρώπους.
Βαθμολογία: 5
«Μέσα από τις φλόγες»: 4
«Rango»: 4
«Μικρά αθώα ψέματα»: 2
«Οι ιππείς της Πύλου»: 2
«London Boulevard»: 3
«Ο αετός της αυτοκρατορίας» :2
«Σύζυγος για ενοικίαση»: 0
«Metropolis»: 5
Βαθμολογία:
5 (εξαιρετική) – 4 (πολύ καλή) – 3 (καλή) – 2 (ενδιαφέρουσα) – 1 (μέτρια) – 0 (απαράδεκτη)
