ΑΥΡΙΟ νωρίς το πρωί, προτού ακόμη προλάβουν να επικυρωθούν τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών,ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου θα έχει απέναντί του τούς καχύποπτους
της τρόικας Πολ Τόμσεν και
Σερβάς Ντερούζ, οι οποίοι θα απαιτούν πρόσθετα μέτρα, ώστε να καλυφθούν οι υπερβάσεις των ελλειμμάτων και η υπεραύξηση των χρεών, που προκύπτει από τη νέα αναθεώρηση των δημοσιονομικών στοιχείων.
Η επιπλέον ζητούμενη προσαρμογή
θα είναι σύμφωνα με πληροφορίες της τάξεως του 1% του ΑΕΠ, κοντά στα 2,5 δισ. ευρώ.
Και επειδή δεν μπορούν να μειωθούν άλλο οι μισθοί, ούτε να αυξηθούν οι φόροι, οι ξένοι ελεγκτές και επιτηρητές προκρίνουν ως λύση τον δραστικό περιορισμό του κράτους,
μέσω ενός συνδυασμένου επιθετικού προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και κατάργησης κρατικών οργανισμών. Με σκοπό, όπως υποστηρίζουν, να απαλλαγεί από το κόστος αναποτελεσματικών κρατικών φορέων και να γλιτώσει τη μισθοδοσία δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων!
Υπουργοί και τραπεζίτες εκτιμούν ότι οι διαθέσεις της τρόικας είναι άγριες και οι προτάσεις τους βαριές, πολύ μακριά από τις ελληνικές επιφυλάξεις και τους εγχώριους δισταγμούς. Δεν το έχουν σε τίποτε να ζητήσουν, π.χ., την πώληση με διαδικασίες εξπρές του 50% του παλαιού αεροδρομίου στο Ελληνικό, την απόλυση του πλεονάζοντος προσωπικού στον ΟΣΕ, τη δραστική μείωση των διοικητικών υπαλλήλων της ΕΘΕΛ, το κλείσιμο του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων και δύο θυγατρικών της ΕΡΤ ή ακόμη την κατάργηση κρατικών οργανισμών όπως το Εθνικό Ιδρυμα Νεότητας και ινστιτούτων όπως αυτό τής Καινοτομίας και άλλων.
Με άλλα λόγια, από αύριο η κυβέρνηση θα βρεθεί απέναντι σε ένα σκληρό δίλημμα: Ή κινείστε δυναμικά και αλλάζετε την εικόνα ή διακόπτεται το πρόγραμμα βοήθειας. Αυτό είναι το δίλημμα που αναμένεται να τεθεί και μπορεί στην παρούσα φάση να μην τίθεται ζήτημα μη καταβολής της τρίτης δόσης, αλλά τον Φεβρουάριο που θα ακολουθήσει νέος κύκλος αξιολόγησης και θα εμφανισθούν ενδείξεις εκτέλεσης του νέου προϋπολογισμού για το 2011 η απειλή θα είναι ευθεία.
Περιττό να πούμε ότι το επαπειλούμενο ιρλανδικό κραχ και η διολίσθηση της Πορτογαλίας σε παρόμοια τροχιά, δηλαδή ο νέος κύκλος αμφισβήτησης του ευρώ, επηρεάζουν τις συνθήκες και πολλαπλασιάζουν τις πιέσεις προς την Αθήνα. Οσο η κρίση χρέους επεκτείνεται στην περιφέρεια της ευρωζώνης τόσο η διαχείριση του ελληνικού προβλήματος θα δυσκολεύει, παρά τα αντιθέτως διαδιδόμενα ότι δήθεν η εμπλοκή και άλλων χωρών διευκολύνει την Ελλάδα.
Στη βάση λοιπόν αυτού του σκληρού διλήμματος αρχίζει να αναπτύσσεται πολιτική σεναριολογία, η οποία διαπερνά οριζόντια και κάθετα ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Στην κυβέρνηση ομάδα υπουργών έχει ήδη προσχωρήσει στη δυναμική γραμμή αντιμετώπισης του προβλήματος καθώς θεωρεί ότι οι ενδιάμεσες επιλογές κοστίζουν πολιτικά και δεν αποδίδουν οικονομικά, έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές, δεν δημιουργούν συνθήκες εξόδου από την κρίση. Οι κκ. Μ.Χρυσοχοΐδης, Α. Λοβέρδος και άλλοι υποστηρίζουν ότι η χώρα οφείλει να αναμετρηθεί ευθέως μετά τα μακροχρόνια προβλήματά της, να επιχειρήσει τομές, να αλλάξει συνολικά το κράτος και τη λειτουργία του και μαζί να αλλάξει το μοντέλο της οικονομικής πολιτικής, να δημιουργήσει έξω από το κουτί του μνημονίου ελευθερωμένες, από τα μεταπολιτευτικά βάρη και ήθη, αναπτυξιακές ζώνες, ικανές να δημιουργήσουν ανά πτυξη, χωρίς την οποία κανένα πρόγραμμα δεν μπορεί να λειτουργήσει και να αποδώσει.
Ενας άλλος κύκλος υπουργών, στον οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να ενταχθεί ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χ.Καστανίδης, θεωρεί επίσης ότι η υπόθεση δεν βγαίνει, αλλά ως λύση προκρίνει την επιμήκυνση του προγράμματος σταθεροποίησης ως το 2014 ή το 2015. Ο κύκλος αυτός, που διεκδικεί ρόλο αυθεντικού ερμηνευτή του κ. Παπανδρέου, αξιώνει δικαίωμα μερικής διαπραγμάτευσης του μνημονίου κυρίως στις θεωρούμενες επαχθείς ζώνες του, οι οποίες, εκτιμούν, δυσχεραίνουν και αυτήν ακόμη την εφαρμογή του μνημονίου. Στη μέση αυτών των δύο κύκλων κινείται ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος διεκδικεί αντοχές και εμμονή στο υπάρχον σχήμα οικονομικής πολιτικής, θεωρώντας ότι μπορεί να διεκδικήσει την ανοχή της τρόικας ή καλύτερα να απορροφήσει τον όποιο κύκλο νέων πιέσεων που μπορεί να αναπτυχθεί. Πέραν αυτών, υπάρχουν άλλοι, κυρίως βουλευτές και στελέχη του ΠαΣοΚ, που θεωρούν ότι τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, ότι η πολιτική θα έλθει αντιμέτωπη το 2011 με τον «παγετώνα της οικονομίας», με μια ύφεση που δεν έχει ξαναζήσει ο τόπος. Και επιμένουν ότι το κλίμα αμφισβήτησης, όπως αυτό εκφράστηκε στις αυτοδιοικητικές εκλογές, θα ενταθεί προσεχώς και θα δημιουργήσει συνθήκες αναταραχής στη χώρα. Ο κύκλος αυτός των αντιπολιτευομένων τον Παπανδρέου βουλευτών πιστεύει πως υπάρχει μέγας κίνδυνος από την επέτειο του Πολυτεχνείου και ως την την επέτειο των Δεκεμβριανών του 2008 να διαμορφωθεί περιβάλλον μεγάλης έντασης και συγκρούσεων στην Αθήνα. Αν, μάλιστα, υπό την πίεση της τρόικας ληφθούν μέτρα όπως αυτά που περιγράφονται τις τελευταίες ημέρες, οι ταραχές θα γενικευθούν, θα εμπλακούν σε αυτές συνδικαλιστές και εργαζόμενοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα και η Αθήνα μπορεί να ζήσει σκηνές ανάλογες εκείνων του 1992, όταν οι εργαζόμενοι των συγκοινωνιών έσκιζαν τα ρούχα των λεωφορειούχων του Μητσοτάκη που διεκδικούσαν τις αστικές συγκοινωνίες.
Οι πιο ανήσυχοι μάλιστα προειδοποιούν ότι μπορεί να λάβουν χώρα ακόμη σοβαρότερα γεγονότα, αν επιβεβαιωθεί η θρυλούμενη συνάντηση στην περιθωριακή ζώνη του τρομοκρατικού κύκλου με εκείνον του οργανωμένου εγκλήματος. Στην περίπτωση αυτή η Αθήνα θα καεί, τα συντηρητικά ανακλαστικά θα ευαισθητοποιηθούν και με δεδομένη την εκλογική ενίσχυση της «Χρυσής Αυγής» δεν είναι απίθανο να δούμε οδομαχίες και συγκρούσεις των άκρων στο κέντρο της πρωτεύουσας. Θα επέλθει τότε το απόλυτο χάος, μια κατάσταση ανεξέλεγκτη, που δεν μπορεί παρά να αποδομήσει πλήρως το πολιτικό σύστημα.
Σαρωτικές ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό
Oσο και αν το σενάριο της απόλυτης αποδόμησης του συστήματος είναι απωθητικό, δεν είναι λίγοι εκείνοι που το αξιολογούν και επιμένουν σε αυτό. Υπάρχουν νεότερα και παλαιότερα πρόσωπα της πολιτικής που θεωρούν και εκτιμούν ότι το πολιτικό αδιέξοδο είναι μεγάλο, σημειώνοντας ότι οι χθεσινοί παραγωγοί της κρίσης δεν μπορούν να είναι χειριστές, ούτε διασώστες.
Στη βάση αυτού του αξιώματος υπολογίζουν ότι προσεχώς θα προκύψουν καταιγιστικά γεγονότα τα οποία θα ανατρέψουν τη σημερινή κατάσταση. Οι ίδιοι εκτιμούν ότι στον χώρο της Κεντροδεξιάς έχουν ξεκινήσει σχετικές διεργασίες και εντάσσουν σε αυτές την πρωτοβουλία της Ντόρας Μπακογιάννη για ίδρυση κόμματος, αλλά αξιολογούν ως σημαντικότερες τις πρωτοβουλίες που έχει αρχίσει να αναλαμβάνει ο Μάκης Βορίδης. Ο τελευταίος θεωρείται άφθαρτος, πείσμων, με διαχειριστική ικανότητα και είναι ιδεολογικοπολιτικά γαλουχημένος στης Δεξιάς τα βάθη, πράγμα που θα χρειαστεί, όπως αναφέρουν, σε τούτη την περίοδο της επερχόμενης σύγκρουσης.
Στον χώρο της Κεντροαριστεράς, αφανείς και αδιαμόρφωτες παραμένουν για την ώρα οι διεργασίες. Ωστόσο όλοι θεωρούν ότι εξελίσσονται στο παρασκήνιο προπαρασκευαστικές κινήσεις, ώστε αν οι συνθήκες το επιτρέψουν να εκδηλωθούν.
Οπως και αν έχει η Δευτέρα θα είναι μια διαφορετική ημέρα και ίσως αποδειχθεί αφετηρία μεγάλων γεγονότων.
