Την περασμένη εβδομάδα το ΔΝΤ σε έκθεσή του για τις οικονομικές προοπτικές της Ευρώπης ανέφερε ότι τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, αν και αναπόφευκτα, θα πρέπει να ληφθούν με τέτοιον τρόπο ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι δυσάρεστες συνέπειες στην ανάπτυξη και στην απασχόληση. Κάλεσε δε τις χώρες που έχουν περιθώρια να αναβάλουν κάποια από τα προγραμματισμένα μέτρα στην περίπτωση που ο ρυθμός ανάπτυξης κινδυνεύσει να επιβραδυνθεί περισσότερο του αναμενομένου.
Οταν το ΔΝΤ κάνει τέτοιες συστάσεις είναι κάτι παραπάνω από βέβαιον ότι το 2011 το παιχνίδι για την Ελλάδα θα παιχτεί κατά κύριο λόγο στο θέμα της ανάπτυξης. Διότι καλή η μείωση των δαπανών, η πάταξη της φοροδιαφυγής και το δημοσιονομικό νοικοκύρεμα, αλλά τι νόημα έχουν όλα αυτά αν σκοτώσουν την οικονομία; Βεβαίως, το ΔΝΤ δεν λέει κάτι καινούργιο. Ολοι μιλούν για την ανάγκη να στηριχθεί η πραγματική οικονομία και να επιστρέψει η χώρα σε αναπτυξιακούς ρυθμούς. Δεν εννοούν όμως όλοι το ίδιο πράγμα. Διαφορετικά αντιλαμβάνεται την ανάκαμψη ο έμπορος που βλέπει τον τζίρο του να μειώνεται, ο επιχειρηματίας που δεν μπορεί να βρει τραπεζική χρηματοδότηση, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που κάνει λόγο για αύξηση των δημοσίων επενδύσεων όταν η χώρα δεν μπορεί να δανειστεί για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις ή η κυβέρνηση όταν μιλάει για fast track.
Θα πρέπει λοιπόν πρωτίστως να συμφωνήσουμε για ποιο μοντέλο ανάπτυξης μιλάμε. Διότι το προηγούμενο που στηριζόταν στην κατανάλωση με δανεικά, είτε αυτή προερχόταν από το Δημόσιο είτε από τους ιδιώτες, χρεοκόπησε. Πολλοί από τους εμπόρους και τους επιχειρηματίες που διαμαρτύρονται ότι δεν τα βγάζουν πέρα στην ουσία ζητούν την επιστροφή στο παλαιό μοντέλο. Σε αυτό έχουν μάθει να λειτουργούν και σε αυτό θέλουν να ξαναγυρίσουν. Αυτό όμως έχει τελειώσει.
Εκτός από μερικές αποσπασματικές πρωτοβουλίες τραπεζών όπως της Εurobank και οργανισμών ή του ΙΟΒΕ που έχουν διατυπώσει τις προτάσεις τους, δεν έχει γίνει ουσιαστική συζήτηση για το μοντέλο αναπτυξης που πρέπει να εφαρμοστεί. Και όσο δεν γίνεται αυτή η συζήτηση, όσοι αναπτυξιακοί νόμοι και fast track και αν ψηφιστούν, το αποτέλεσμα θα παραμένει αβέβαιο.
