«Τόσες μέρες βομβαρδίζουν οι Ισραηλινοί τη Γάζα.Εχουν σκοτώσει 400 άτομα.Από αυτά τα 200 είναι μέλη της Χαμάς και ένα ανήκει στην ηγεσία της.Σιγά τα ωά!Η Χαμάς δεν είναι καμιά μυστική οργάνωση με λίγες εκατοντάδες μέλη που μπορεί να εξαρθρωθεί εύκολα.Εχει χιλιάδες οπαδούς που θα αντισταθούν και μαζί τους θα αντισταθούν και άλλοι.Αν μπουν οι Ισραηλινοί στη Γάζα,θα γίνει σφαγή». Τα λόγια αυτά, ενός Παλαιστινίου με τον οποίο επικοινώνησε «Το Βήμα», δείχνουν καθαρά πόσο έχει επιδεινωθεί η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και πόσο μεγάλο είναι το αδιέξοδο που θα επακολουθήσει. Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί το Ισραήλ επέλεξε αυτή τη χρονική συγκυρία για να εξαπολύσει μια τέτοια επίθεση. Εκπρόσωποι των Ισραηλινών ανά τον κόσμο δίνουν την ίδια στερεότυπη απάντηση: ότι το Ισραήλ υπερασπίζεται τους πολίτες του από τις ρουκέτες που εκτοξεύει η Χαμάς από τη Λωρίδα της Γάζας και ότι κάθε κράτος θα έκανε το ίδιο στη θέση του. Οι λόγοι όμως είναι περισσότεροι και πιο περίπλοκοι από την πάταξη απλώς της Χαμάς.
Πρώτα απ΄ όλα υπάρχει ένα σκέλος πολιτικό. Οι εκλογές που θα πραγματοποιηθούν στο Ισραήλ στις 10 Φεβρουαρίου ωθούν κάθε κόμμα να σκληραίνει τη στάση του έναντι των Παλαιστινίων για να τις κερδίσει, όπως γράφει και ο Griff Witte στη Washington Ρost. Το Ισραήλ γνωρίζει ότι μπορεί να βασίζεται στον Τζορτζ Μπους για πλήρη υποστήριξη των ενεργειών του, ενώ είναι λιγότερο βέβαιο για το πώς θα αντιδρούσε σε μια τέτοια επιχείρηση ο Μπαράκ Ομπάμα που θα εγκατασταθεί στον Λευκό Οίκο στις 20 Ιανουαρίου. Υπάρχει επίσης ένα στρατιωτικό σκέλος: ο ισραηλινός στρατός επιθυμεί να απαλλαγεί από την κηλίδα που τον ακολουθεί από το καλοκαίρι του 2006, όταν εξαπέλυσε παρόμοια επιχείρηση εναντίον της Χεζμπολάχ στον Νότιο Λίβανο, κάνοντας μια τρύπα στο νερό. Οι εκθέσεις που έστελνε ο ισραηλινός στρατός προς την πολιτική ηγεσία (μερικές από τις οποίες διαθέτει «Το Βήμα») κινούνταν όλες στο μοτίβο ότι η Χαμάς είχε εκμεταλλευτεί την εκεχειρία των έξι τελευταίων μηνών για να εξοπλιστεί εκ νέου και έπρεπε ως εκ τούτου να γίνει κάτι σύντομα ώστε να αντιμετωπιστεί η απειλή της.
Επειτα υπάρχει και το ψυχολογικό σκέλος. Σύμφωνα με αναλυτές από το Ισραήλ οι Ισραηλινοί τελευταίως αισθάνονται τα πάντα να καταρρέουν γύρω τους. Θεωρούν ότι οι Αραβες γενικότερα δεν δέχθηκαν ποτέ τη νομιμότητα του κράτους του Ισραήλ, ότι η κοινή γνώμη στη Δύση στρέφεται όλο και περισσότερο εναντίον τους- φοβούνται ότι θα ακολουθήσουν και οι κυβερνήσεις- και ότι το Ολοκαύτωμα γίνεται όλο και πιο μακρινή ανάμνηση. Επιπλέον βλέπουν στρατιωτικούς εχθρούς παντού: στα ανατολικά το Ιράν που προσπαθεί να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, στον βορρά τη λιβανέζικη Χεζμπολάχ, στον νότο την ισλαμική Χαμάς που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας ενώ στο εσωτερικό του Ισραήλ βλέπουν 1,3 εκατ. άραβες ισραηλινούς να γίνονται όλο και πιο ακραίοι και να πολλαπλασιάζονται με γρήγορους ρυθμούς. Οι Παλαιστίνοι- και όχι μόνο- απαντούν σε αυτές τις ανησυχίες του Ισραήλ ότι η λύση είναι πολιτική και όχι στρατιωτική. «Οι Ισραηλινοί δοκίμασαν την τακτική των μαζικών βομβαρδισμών στον Λίβανο το 2006.Δεν πήραν όμως το μάθημά τους» αναφέρει, μιλώντας προς «Το Βήμα» ο παλαιστίνιος πρέσβης στην Αθήνα Σαμίρ Αμπού Γκαζάλε. «Αυτά τα ζητήματα δεν λύνονται με στρατιωτικά μέσα,μάταια προσπαθεί το Ισραήλ εδώ και 60 χρόνια.Λύνονται μόνο με πολιτικά μέσα,με διαπραγματεύσεις». Αποψη που δεν φαίνεται να συμμερίζονται οι Ισραηλινοί. «Το Βήμα» επικοινώνησε με τον Μαρσέλο Μπούρντμαν, κάτοικο της πόλης Ασκελόν η οποία βρίσκεται εντός της εμβέλειας των ρουκετών της Χαμάς. «Η καθημερινή μας ζωή είναι τουλάχιστον περίεργη τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.Ολη μέρα περιμένουμε να ακούσουμε τις σειρήνες και έχουμε 30 δευτερόλεπτα για να πάμε σε κάποιο καταφύγιο» τονίζει. Στο ερώτημα γιατί δεν μετακομίζει αφού η ζωή εκεί είναι αφόρητη απαντά πως, αφενός, δεν θεωρεί ότι φταίει σε κάτι ώστε να τα μαζέψει και να φύγει και, αφετέρου, πως παρά την δύσκολη πραγματικότητα «αισθάνομαι κάποια σιγουριά.Εχουμε τις σειρήνες, τα καταφύγια,μια 24ωρη τηλεφωνική γραμμή που μας δίνει πληροφορίες και συμβουλές για την κατάσταση της ασφάλειας» σημειώνει- αντικρούοντας άθελά του το επιχείρημα του Ισραήλ ότι η επιχείρηση ήταν απολύτως αναγκαία για την υπεράσπιση της ζωής των πολιτών του που ζουν κοντά στα σύνορα με τη Γάζα. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι ο κ. Μπούρντμαν, όπως και πολλοί συμπατριώτες του, δεν συνδέει την πολιτική λύση του Παλαιστινιακού με όσα συμβαίνουν στη Γάζα: «Πρόκειται για δύο διαφορετικά προβλήματα:ένα είναι το Παλαιστινιακό,ενώ σχετικά με τη Χαμάς είναι πρόβλημα τρομοκρατίας».
Η ισραηλινή επιχείρηση έφερε στο φως τόσο το χάσμα ανάμεσα στους Αραβες (τις ηγεσίες τους, γιατί η κοινή γνώμη είναι σαφέστατα υπέρ του λαού της Γάζας) όσο και εκείνο ανάμεσα στους ίδιους τους Παλαιστινίους. Οπως και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, από τη μια πλευρά βρίσκονται οι κυβερνήσεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Σαουδικής Αραβίας, και από την άλλη η Συρία, η Χεζμπολάχ, το Ιράν και διάφοροι άραβες ισλαμιστές, αριστεροί και εθνικιστές. Οσο για το εσωτερικό χάσμα των Παλαιστινίων σοβούσε από το 2006 όταν η Χαμάς κέρδισε τη Φατάχ στις βουλευτικές εκλογές με 42% και ξέσπασε ενάμιση χρόνο αργότερα όταν πέταξε τη Φατάχ έξω από τη Λωρίδα της Γάζας.
Τους τελευταίους μήνες η κατάσταση έχει ως εξής: η Χαμάς ελέγχει τη Γάζα και ο πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς τη Δυτική Οχθη. Η μεταξύ τους συνεννόηση είναι σχεδόν ανύπαρκτη και το μέλλον διαγραφόταν ήδη ζοφερό προτού το Ισραήλ εξαπολύσει την επίθεσή του περί τα μέσα Δεκεμβρίου, καθώς η θητεία του κ. Αμπάς πρόκειται σύντομα να λήξει και κανείς δεν γνώριζε πώς θα εξελισσόταν η εσωτερική πολιτική κατάσταση των Παλαιστινίων από εκεί και πέρα. Τώρα το μακελειό που προκαλούν οι ισραηλινές βόμβες στους άμαχους Παλαιστινίους στη Γάζα συνιστά επιπρόσθετο αγκάθι: σπρώχνει και τους κατοίκους της εν πολλοίς ήσυχης Δυτικής Οχθης στη ριζοσπαστικοποίηση. «Μια τόσο μικρή περιοχή όπως η Δυτική Οχθη είναι κατακερματισμένη:έχει 517 ισραηλινά στρατιωτικά μπλόκα, 400.000
εβραίους εποίκους ενώ υπάρχει και το τείχος της ντροπής που κατατρώει μεγάλα κομμάτια γης καθώς και 12.000
παλαιστίνιους κρατουμένους» επισημαίνει στο «Βήμα» παλαιστινιακή πηγή. Ολα αυτά δείχνουν ότι η εξάπλωση της ανάφλεξης στην περιοχή βρίσκεται μόλις μια σπίθα μακριά. Το χρονικό της επίθεσης
* Στις 19 Ιουνίου τέθηκε σε ισχύ ασταθής εξάμηνη εκεχειρία μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ, την οποία διαπραγματεύτηκαν οι Αιγύπτιοι.
* Η ρίψη ρουκετών και οι ισραηλινές επιχειρήσεις στη Γάζα μειώθηκαν.
* Η βία επανέκαμψε στις 4 Νοεμβρίου, όταν το Ισραήλ εισέβαλε στη Γάζα με στόχο, όπως αναφέρει, ένα τούνελ προς την Αίγυπτο ανεφοδιασμού της Χαμάς. Οι Παλαιστίνιοι απάντησαν εκτοξεύοντας ρουκέτες.
* Οι εχθροπραξίες εντάθηκαν. Το Ισραήλ πολιόρκησε στενότερα τη Γάζα.
* Η εκεχειρία εξέπνευσε στις 19 Δεκεμβρίου. Η μια πλευρά κατηγορεί την άλλη για την παραβίασή της. Η ρίψη ρουκετών αυξήθηκε.
* Στις 27 Δεκεμβρίου το Ισραήλ εξαπέλυσε μεγάλης κλίμακας αεροπορική επίθεση στη Γάζα.
