«Σε άλλες εποχές έπεφταν «καρεκλιές»»

«Η Νεολαία του ΠαΣοΚ μοιάζει σαν τα στρατεύματα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εχουν νέα όπλα στα χέρια τους αλλά εξακολουθούν να εφαρμόζουν τις παλαιές τακτικές». Η εκτίμηση αυτή προέρχεται από στενό συνεργάτη του κ. Γ. Παπανδρέου και φανερώνει τους λόγους για τους οποίους ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ δεν επιθυμούσε να αναμειχθεί στο συνέδριο επανίδρυσης της Νεολαίας. Ενα επεισοδιακό συνέδριο, το οποίο λίγο έλειψε να τιναχτεί στον αέρα εξαιτίας του άρθρου 16. Πολλά από τα κορυφαία στελέχη του ΠαΣοΚ θεωρούν ατυχή την εικόνα που βγήκε προς τα έξω και πιστεύουν ότι πλήττεται το κύρος του κ. Παπανδρέου από τη δημιουργία μιας Νεολαίας που στάθηκε από την πρώτη στιγμή απέναντί του στο άρθρο 16 και της οποίας σημαντικό τμήμα αντιμετωπίζει με καχυποψία προτάσεις και θέσεις της ηγεσίας του κόμματος.

Ορισμένοι θεωρούν λάθος την καθυστέρηση των περίπου 2,5 ετών για την επανασύσταση της Νεολαίας τη στιγμή που παράλληλα αναπτυσσόταν δυναμικά το φοιτητικό κίνημα. Οι προβληματισμοί τους δεν είναι ανυπόστατοι με δεδομένο ότι περίπου το 70% των συνέδρων ήταν φοιτητές! Αυτό εξηγεί και πολλά από όσα συνέβησαν στο συνέδριο, ιδίως το προπερασμένο Σάββατο το βράδυ. Η σύνθεση του συνεδρίου, με τη συγκεκριμένη διαδικασία ανάδειξης των συνέδρων (ο καθένας χρειαζόταν 15 ψήφους), οδήγησε μεν στις κάλπες 90.000 άτομα, γεγονός που χρησιμοποιήθηκε επικοινωνιακά από το ΠαΣοΚ, από την άλλη όμως ευνόησε οργανωμένες ομάδες, όπως ήταν οι φοιτητικές.

Τα βέλη δεν άφησαν αλώβητο ούτε τον κ. Κ. Σκανδαλίδη, στον οποίο ανετέθη η ευθύνη για τη διεξαγωγή του συνεδρίου επανίδρυσης της Νεολαίας του ΠαΣοΚ. Κάποια κεντρικά στελέχη αναφέρονταν σε ερασιτεχνικούς χειρισμούς, άλλοι μιλούσαν για προσπάθεια δημιουργίας δικής του στρατιάς, ενώ οι πιο… προχωρημένοι εκτιμούσαν ότι έβαλε «τους δικούς του» να τινάξουν το συνέδριο στον αέρα για να στείλει μήνυμα στον κ. Παπανδρέου! Υπήρξαν όμως και φωνές υποστήριξης: «Την «πέφτουν» στον Σκανδαλίδη επειδή κατάφερε και έκανε το συνέδριο» έλεγαν.

Από την άλλη πλευρά ένα κομμάτι της Νεολαίας τον κατηγόρησε την επομένη του συνεδρίου για πρόθεση «καπελώματος» των διαδικασιών. Πέραν των θεωριών συνωμοσίας, τα γεγονότα δείχνουν τα εξής:

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας δεν αμφισβητήθηκε από κανέναν, η εκλογική διαδικασία ήταν καθαρή. Στελέχη της Νεολαίας, από προηγούμενα χρόνια, υπενθύμιζαν ότι τα τελευταία χρόνια οι ψηφοφορίες ήταν «σικέ». «Ξέραμε τα αποτελέσματα τρεις ημέρες πριν επειδή τα είχαμε συμφωνήσει» ομολογούν ανωνύμως, για ευνόητους λόγους.

Ο κ. Παπανδρέου δεν αναμείχθηκε καθόλου στα του συνεδρίου «αποδεικνύοντας ότι δεν είναι στη λογική διαχωρισμού φίλων και εχθρών», όπως σχολίαζαν διάφοροι σύνεδροι. Μάλιστα όταν πληροφορήθηκε τι γινόταν στο ΣΕΦ με αφορμή το άρθρο 16, φέρεται να είπε: «Να αποφασίσει ό,τι θέλει η Νεολαία». Ο κ. Παπανδρέου σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε την προηγούμενη εβδομάδα με τον κ. Σκανδαλίδη, τον ευχαρίστησε για την άψογη, όπως τη χαρακτήρισε, διαδικασία και συμφώνησαν να τα πουν σύντομα από κοντά. «Η κριτική που γίνεται αυτή τη στιγμή έχει αναφορές στο παρελθόν ή σε προσωπικές αντιπαλότητες. Ηταν επιλογή του προέδρου να είναι ανοιχτό το παιχνίδι στο συνέδριο της Νεολαίας. Ακούσαμε διάφορα παράπονα και πολλές αναλύσεις για τη διαδικασία, ακόμη και για πράγματα που ξέραμε ότι απλώς έγιναν κατά λάθος» λέει άνθρωπος που είναι σε θέση να γνωρίζει τι σκέπτεται ο κ. Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ απέτρεψε κάθε απόπειρα προσέγγισής του από ομαδάρχες της Νεολαίας, οι οποίοι έψαχναν προεδρικό χρίσμα. Μια συγκεκριμένη ομάδα απορούσε πώς είναι δυνατόν να μην έχει τη στήριξη του προέδρου τη στιγμή που συντάχθηκε μαζί του υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 16. Οταν οι υπόλοιποι νεολαίοι έμαθαν για αυτόν τον (ισχνό) δίαυλο επικοινωνίας διεμήνυσαν σε ανθρώπους του προέδρου του ΠαΣοΚ ότι δεν θα ανεχθούν να διχαστεί το συνέδριο σε οπαδούς και σε αντιπάλους του προέδρου.

Ο κ. Παπανδρέου έβαλε μόνο έναν όρο: Να συμμετέχουν στο Εθνικό Συμβούλιο Νεολαίας εκπρόσωποι Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, ΑΜΕΑ, κοινοτήτων μεταναστών και διαφόρων δικτύων πέραν των μελών του κόμματος (εκπρόσωποι ΠΑΣΠ, εκλεγμένοι δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι κ.ά.). Κάποιες αριστερίζουσες ομάδες δεν είδαν με καλό μάτι αυτή τη διεύρυνση ενός ήδη χαοτικού οργάνου στα πρότυπα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠαΣοΚ και τη θεώρησαν απόπειρα «διορισμού» μελών από τον κ. Παπανδρέου με σκοπό να ελέγξει την εκλογή του γραμματέα της Νεολαίας.


Οι «εκσυγχρονιστές», οι «Ταλιμπάν» και η «Τόνια με τα παντελόνια»

Πώς εξηγείται τόση καχυποψία για τις προθέσεις της ηγεσίας του κόμματος από μια νεοσυσταθείσα Νεολαία; Είναι απλό. Κανένας από τους ομαδάρχες δεν είναι καινούργιο πρόσωπο. Πρόκειται για τις διάδοχες καταστάσεις των ομάδων που δραστηριοποιούνταν προτού διαλυθεί η Νεολαία ΠαΣοΚ.

Κατ’ αρχάς ο κ. Ν. Ανδρουλάκης, επικεφαλής των λεγομένων «εκσυγχρονιστών» οι οποίοι αναδείχθηκαν πρώτη δύναμη (εξέλεξαν 49 μέλη). Αποτελούν συνέχεια της ομάδας που αποχώρησε από το τελευταίο συνέδριο της Νεολαίας, λίγο προτού τη διαλύσει ο κ. Παπανδρέου, το 2004. Τότε επικεφαλής ήταν ο κ. Μιχ. Κατρίνης, που σήμερα είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠαΣοΚ ενώ ο κ. Ανδρουλάκης συμμετείχε ως απλό μέλος. Η ομάδα Ανδρουλάκη ήταν η πιο συγκροτημένη και είχε αποφασίσει ότι δεν θα δημιουργήσει επεισόδια. Οταν άναψαν τα αίματα για το άρθρο 16 (ο κ. Ανδρουλάκης έχει υπογράψει κατά της αναθεώρησης του άρθρου) δεν σηκώθηκαν από τις καρέκλες τους για να μη γενικευθεί η κρίση και εισέπραξαν αμέσως την μήνιν των υπολοίπων: «ΔΑΠίτες είστε!» τους φώναζαν ρυθμικά.

Δεύτερη αναδείχθηκε η ομάδα του Κ. Τριαντάφυλλου. Ο ίδιος διαφήμιζε ότι είναι εκλεκτός του κ. Παπανδρέου και όταν αποδείχθηκε ότι αυτό δεν ισχύει έχασε μεγάλο μέρος της αίγλης του. Ο κ. Τριαντάφυλλος παλαιότερα είχε στηρίξει την υποψηφιότητα του κ. Β. Κίτσιου, ο οποίος διαδέχθηκε ως γραμματέας της Νεολαίας τον κ. Π. Καμά.

Σε αυτό το συνέδριο ο κ. Καμάς στήριξε τον κ. Κ. Πανταζή (τρίτος σε δύναμη μελών). Από τους άλλους υποψηφίους ο κ. Αντ. Ελευθεριάδης, ο οποίος στηριζόταν από το Αριστερό Ρεύμα του κ. Δ. Σακελλάρη που παλαιότερα είχε ταχθεί υπέρ του κ. Κίτσιου, εξέλεξε 15 μέλη. Η ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ (μαζί με την ΠΑΣΠ Πάτρας), η οποία επίσης είχε αποχωρήσει από το συνέδριο του 2004, εξέλεξε 10 μέλη. Πρόκειται για μια ιδιότυπη ομάδα, οργανωμένη από το 1974 με στρατιωτική πειθαρχία («τύφλα να ‘χει η ΚΝΕ» λένε στη Νεολαία) και σκληρές αριστερές απόψεις. Επίσης εξελέγησαν πέντε ανεξάρτητοι υποψήφιοι. Τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου αναδείχθηκαν με την κλασική και δοκιμασμένη συνταγή της λίστας.

Ψήφισμα για το άρθρο 16 ζήτησαν η ομάδα Πανταζή, το Νέο Αριστερό Ρεύμα και η ΠΑΣΠ ΑΣΟΕΕ. Για την ομάδα Ανδρουλάκη επρόκειτο περί «Ταλιμπάν, που ήρθαν «ζυμωμένοι» από τις σχολές τους ακόμη και για ξύλο. Δεν υπήρχε πεδίο συνεννόησης». Είχαν ανάψει «φωτοβολίδες», χοροπηδούσαν ρυθμικά και φώναζαν συνθήματα όπως «Ανδρέα ζεις και σπέρνεις εφιάλτες σε εκσυγχρονιστές και Νεοδημοκράτες», «Να τοι οι ΔΑΠίτες», «Εχεις ξεχάσει τι σημαίνει βάση» (απευθυνόμενοι στον κ. Σκανδαλίδη), «Εδώ είναι συνέδριο» κ.ά.

Η ομάδα Πανταζή φώναζε στον κ. Τριαντάφυλλο «Να τη η Τόνια με τα παντελόνια», επειδή κυκλοφορούσε η φήμη ότι εμμέσως είχε τη στήριξη της βουλευτού Φθιώτιδος και πρώην γραμματέως της Νεολαίας ΠαΣοΚ κυρίας Τόνιας Αντωνίου. Οι… εξεγερμένοι πήραν το μικρόφωνο από τον κ. Σκανδαλίδη, για λίγο χάθηκε ο έλεγχος και το συνέδριο διεκόπη για μισή ώρα. Υστερα υιοθετήθηκε σχεδόν ομόφωνα η πιο σκληρή από όλες τις διατυπώσεις που προτάθηκαν, για συνεχή αγώνα κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16 και ενάντια σε κάθε μορφή μη κρατικού πανεπιστημίου.

Ορισμένοι από τους συμμετέχοντες μιλούν για ένα σκληρό συνέδριο. Η κυρία Αντωνίου όμως, η οποία είχε την τιμητική της στο συνέδριο, έχει ζήσει και χειρότερες εποχές, π.χ. το συνέδριο του 1998 (εξελέγη ο κ. Ν. Μαδεμλής), όπου η «προεδρική» τάση αποχώρησε και ο κ. Κ. Σημίτης, όπως και κανένα μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου, δεν εμφανίστηκε στο συνέδριο. «»Σικάτο» ήταν το συνέδριο. Εγινε διάλογος. Ε, αν είπαν κι ένα σύνθημα παραπάνω τι πειράζει; Σε άλλες εποχές έπεφταν «καρεκλιές»» θυμάται η κυρία Αντωνίου. «Η Νεολαία ΠαΣοΚ» συνεχίζει η ίδια «έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από οποιαδήποτε άλλη κομματική Νεολαία και ιστορική παράδοση να βρίσκεται σε αντίθεση με τον εκάστοτε πρόεδρο του κόμματος».