Ο Φρέντερικ Κάρλτον Λούις στο μυαλό όσων μεγάλωσαν τη δεκαετία του 1980 είναι ο υπεραθλητής. Το τέλειο κορμί σε συνδυασμό με τις φοβερές επιδόσεις και την ταυτόχρονη άνθηση της τηλεοπτικής «παγκοσμιοποίησης» έφερε σε κάθε σπίτι, ακόμη και στην πιο απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη, την εικόνα του Καρλ Λούις, του κορυφαίου αθλητή στίβου του αιώνα μας. Στην ακμή του προσέδωσε στον κόσμο των σπριντ και των αλμάτων δείγματα μιας χάρης και μιας ανάλογης αθλητικής συνέπειας που όμοιές τους ο κόσμος δεν είχε ποτέ στο παρελθόν γνωρίσει. Ο «Μάικλ Τζάκσον» των κουλουάρ, μια και απετέλεσε την «πριμαντόνα» των ΜΜΕ, πότε με το μυστήριο που κάλυπτε την προσωπική ζωή του (οι κατηγορίες για ομοφυλοφιλικές προτιμήσεις είναι κάτι με το οποίο ο αθλητής του Σάντα Μόνικα Τρακ Κλαμπ έμαθε να ζει), πότε με τον ντόρο που προκαλούσαν οι εμφανίσεις του σε μίτινγκ και διοργανώσεις. Για περισσότερο από μία δεκαετία ο Καρλ Λούις χόρευε την αθλητική κοινότητα στους δικούς του ρυθμούς.
Απέκτησε το προσωνύμιο «γιος του ανέμου» όταν το 1984 κατέκτησε τέσσερα χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες ισοφαρίζοντας το ρεκόρ που κατείχε ο Τζέσε Οουενς από το 1936. Στην καριέρα του ο Λούις κατέκτησε συνολικά εννέα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, ισοφαρίζοντας τα ρεκόρ του Πάαβο Νούρμι, του Μαρκ Σπιτς και της Λαρίσα Λατίνινα, ενώ ισοφάρισε και το ρεκόρ του Αλ Ορτερ κατακτώντας τέσσερα χρυσά μετάλλια στο ίδιο αγώνισμα (άλμα εις μήκος). Ο ίδιος όμως ήθελε το μοναδικό ρεκόρ των δέκα χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων. Αν τον άφηναν να συμμετάσχει στη ομάδα 4Χ100 στους Ολυμπιακούς της Ατλάντας το 1996, ίσως να το είχε πετύχει. Εσπασε όμως επτά φορές παγκόσμια ρεκόρ σε κανονικές υψομετρικές συνθήκες.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1997 στο Χιούστον, ο κορυφαίος αθλητής του αιώνα έτρεξε την τελευταία του κούρσα και έκανε τον τελευταίο γύρο θριάμβου στο στάδιο της πόλης που τον ανέδειξε. Ετσι, στο Χιούστον του Τέξας ο Καρλ Λούις έγραψε τον επίλογο μιας αθλητικής σταδιοδρομίας που διήρκεσε 18 χρόνια. Δεν γεννήθηκε βεβαίως στο Χιούστον αλλά στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμας, από γονείς μεσαίας κοινωνικής τάξης, την 1η Ιουλίου 1961.
Η πορεία του στον χρόνο απέδειξε ότι και οι υπεραθλητές παραμένουν άνθρωποι. Την άνοιξη του 1999 μιλώντας στους «Sunday Times» αποκάλυψε ότι δυσκολεύεται να περπατήσει εξαιτίας της οστεοαρθρίτιδας που προκλήθηκε από την υπερεντατική προπόνηση και τη χρόνια χρήση παυσίπονων. Αργότερα δήλωσε ότι χαίρει άκρας υγείας, καθώς έχει μια ολόκληρη εταιρεία αθλητικών ειδών να προβάλλει κατ’ επάγγελμα, τη Nike, χάριν της οποίας περιοδεύει σε όλον τον κόσμο και μοιράζει χαμόγελα και συνεντεύξεις. Τώρα διαφημίζει ποδήλατα σε εκπομπές telemarketing.
