«Τον Ιανουάριο, όταν, μισοκοιμισμένη, άκουγα την ατέρμονη συζήτηση για το ευρώ, ένας άνδρας για τον οποίο τα αγγλικά είναι δεύτερη γλώσσα άρχισε να απαγγέλλει ποίηση. Μιλούσε για τους συμπατριώτες του, τους Έλληνες, οι οποίοι επέλεξαν, όπως είπε επικαλούμενος τον ποιητή Ντίλαν Τόμας, «να σταματήσουν να πορεύονται απλά μέσα στη νύχτα / και να εναντιωθούν στο θάνατο του φωτός». Ζωντάνεψα και δεν ήμουν η μοναδική. Ο άνδρας αυτός ήταν ο Γιάννης Βαρουφάκης ένας οικονομολόγος, μπλόγκερ και ακαδημαϊκός, ο οποίος σύντομα επρόκειτο να γίνει ο υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ».
Αυτά αναφέρει η αρθρογράφος του Guardian Σούζαν Μούρ, πλέκοντας το εγκώμιο του έλληνα πρώην υπουργού Οικονομικών, ελάχιστες ώρες, μάλιστα, μετά την ανακοίνωση της παραίτησής του. Ακολουθεί το κείμενό της Βρετανίδας δημοσιογράφου.
«(Ο Γιάννης Βαρουφάκης) παρουσίαζε με ευφράδεια τα δεινά και τις αντοχές των Ελλήνων συμπατριωτών του αλλά τα Μέσα δεν γοητεύτηκαν από αυτό αλλά από την ‘εκκεντρικότητα’ του. Είναι ξεκάθαρο πως στον κόσμο της Ευρωκρατίας, το να μη φοράει κάποιος γραβάτα θεωρείται ριζοσπαστικό. Ή αγενές. Ή και τα δύο. Απλά επισήμανε ότι ο ίδιος δεν ήταν ακόμη ένα ‘κοστούμι’, κάνοντας όλους τους άλλους να φαίνονται σχολαστικοί, τεταμένοι και πανομοιότυποι. Συνέχισε να οδηγεί τη μοτοσικλέτα του αντί να δεχτεί να τον μεταφέρει οδηγός. Σ’ αυτόν τον ανάποδο κόσμο, το γεγονός ότι είναι τόσο φυσιολογικός είχε ως αποτέλεσμα να χαρακτηρισθεί ποικιλοτρόπως, από ροκ σταρ έως θεός του έρωτα.
Μία λάθος κίνησή του ήταν το γεύμα που παρέθεσε με τη σύζυγό του στο Paris Match. Όλα όσα έκανε, όμως, ο Βαρουφάκης, όπως και τα υπόλοιπα στελέχη του κόμματός του, ήταν ιδιαίτερα συγκεχυμένα. Τι ακριβώς είναι αυτή η πολύπλοκη θεωρία των παιγνίων που διακηρύσσει;
Θα σας πω εγώ τι είναι. Είναι μια απόπειρα να τηρηθούν οι υποσχέσεις που έδωσε κάποιος όταν εκλέχτηκε, όσον αφορά την προσπάθειά του για την επίτευξη της καλύτερης δυνατής συμφωνίας για τη χώρα του. Αφορά την άρνησή του να πτοηθεί από αντιδημοκρατικές δυνάμεις και την προάσπιση των όποιων προσωπικών αρχών του.
Ο Βαρουφάκης τέθηκε στο περιθώριο πριν από μία, περίπου, εβδομάδα όχι εξαιτίας του ‘προσβλητικού’ του στιλ αλλά εξαιτίας της αμεσότητας του μηνύματός του. Επέμενε πάντα ότι την ευθύνη για την ανάκαμψη της Ελλάδας δεν τη φέρουν μόνο οι Έλληνες, ότι ήταν απαραίτητος ο ρεαλισμός όσον αφορά τις απαιτήσεις των πιστωτών της χώρας, καθώς το τεράστιο ανθρώπινο κόστος ήταν δυσβάσταχτο. Παρουσίασε τον τρόπο με τον οποίο είχαν πολιτικοποιηθεί τα χρηματοοικονομικά ζητήματα και διαρραγεί τα παραδείγματα του παρελθόντος. Το χειρότερο, μιλούσε στους Ευρωκράτες ως ίσος προς ίσους.
Σε όλους εμάς τους υπόλοιπους μιλούσε ανθρώπινα, περιγράφοντας το ευρωπαϊκό βάρος στις πλάτες της Ελλάδας ως «δημοσιονομικό εικονικό πνιγμό». Καταφέρθηκε κατά της μετατροπής του τόπου όπου γεννήθηκε η δημοκρατία σε κάτι το οποίο ο ίδιος αποκαλούσε ‘αποικία χρέους’.
Καθώς ο ηρωικός λαός του ξεσηκώθηκε (την Κυριακή) κατά της «δουλείας του χρέους», εκείνος την επομένη ανακοίνωσε την παραίτησή του, εξηγώντας ότι κάποιοι από τους συμμετέχοντες στο Eurogroup δεν επιθυμούν την παρουσία του στη συζήτηση. Δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρεται για τα προνόμια του αξιώματός του αλλά για τη συλλογική στήριξη του Τσίπρα.
(Ο Βαρουφάκης) είναι ένας άνδρας ο οποίος περπατάει όπως ακριβώς μιλάει και τα χαρτιά του είναι πάντα ανοιχτά, σε αντίθεση με τις μυστικές συμφωνίες που συνήθως κλείνονται σε αποπνικτικές αίθουσες των Βρυξελλών. Πρόκειται για έναν πολιτικό ο οποίος ενεργεί με βάση τα πιστεύω του. Θα θυμόμαστε τον Βαρουφάκη όχι για το στιλ του αλλά για την ουσία του. Αντιμετώπισε τα αυτόματα επιμένοντας ότι δεν πρέπει να συνεχιστεί η τιμωρία του ελληνικού λαού. Και ο λαός του τασσόταν μαζί του. Αρνήθηκε τις παραμέτρους και τη μυστικότητα των Ευροκρατών. Μιλούσε με αξιοπρέπεια και όχι κωδικοποιημένα. Δεν φοβάται την έννοια της συλλογικότητας, όπως δεν τη φοβάται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας έχει δηλώσει ότι «η διαπραγμάτευση δεν ανήκει σε ένα άτομο, ποτέ δεν ανήκε σε έναν».
Ενδέχεται ο Βαρουφάκης να παραγκωνίστηκε με στόχο την ομαλοποίηση των διαδικασιών για την επίτευξη συμφωνίας, αλλά όποια και να είναι η πραγματικότητα, (ο Βαρουφάκης)δεν πρόκειται να εξαφανιστεί. Γνωρίζει ότι το πραγματικό στιλ είναι η ουσία. Και κράτησε την καλύτερη εμφάνισή του για το τέλος όταν δήλωσε ότι «θα φέρω την απέχθεια των πιστωτών με περηφάνια’».
