Πρωτοκαλλιεργήθηκε στην Κίνα και ήρθε στην Ευρώπη μετά το 1000 μ.Χ.από τους Αραβες. Στην αρχή την χρησιμοποιούσαν για διακοσμητικούς και θεραπευτικούς λόγους καθώς η πίκρα της έκανε τη μαγειρική να της γυρίσει την πλάτη. Η Ανατολή τη λάτρεψε και τη μαγείρεψε με χίλιους τρόπους και, αν κατηγορείται ως «βαριά», δεν φταίει αυτή με τις λιγοστές θερμίδες της, αλλά το λάδι της συνταγής.
Η νοστιμότερη μελιτζανοσαλάτα
Ψήνουμε 3 μελιτζάνες ολόκληρες στα κάρβουνα, στο γκριλ ή στο γκαζάκι του καφέ. Αφαιρούμε τη σάρκα και την αφήνουμε να στραγγίσει στο σουρωτήρι. Την ανακατεύουμε με μπόλικο ψιλοκομμένο μαϊντανό, 1 σφηνάκι ξίδι, 5 κ.σ. ελαιόλαδο, θρυμματισμένη φέτα, μπόλικο αλάτι και πιπέρι.
Μελιτζανοκεφτέδες
Σοτάρουμε με 3 κ.σ. ελαιόλαδο 4 μελιτζάνες σε κυβάκια μέχρι να μαλακώσουν. Τις ανακατεύουμε με 1 αβγό, 1 ματσάκι ψιλοκομμένο μαϊντανό, 2 κ.γ. ρίγανη, 2 μεγάλες φέτες ψωμί μουλιασμένο, 1 ψιλοκομμένο κρεμμύδι, 1 ψιλοκομμένη σκελίδα σκόρδου, ½ φλ. τριμμένο κεφαλοτύρι, μερικά κλωναράκια ψιλοκομμένου δυόσμου, αλάτι και πιπέρι. Αλευρώνουμε και τηγανίζουμε σε καυτό καλαμποκέλαιο.
Γρήγορα στην κατσαρόλα
Σοτάρουμε σε ¾ φλ. ελαιόλαδο 3 μελιτζάνες σε χοντρά κομμάτια μαζί με 1 κρεμμύδι σε φέτες. Μόλις ροδίσουν, προσθέτουμε 3 σκελίδες σκόρδου σε φετάκια, 2 ντομάτες ψιλοκομμένες, αλατοπίπερο και 1 κ.γ. ζάχαρη. Σκεπάζουμε και μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά. Μόλις μαλακώσουν, προσθέτουμε ψιλοκομμένο μαϊντανό και 200 γρ. θρυμματισμένη φέτα.
