Η τελευταία μέχρι σήμερα κωμωδία-φαινόμενο στη Γαλλία βασίζεται σε μια πανέξυπνη (και πολύ επίκαιρη) ιδέα, η οποία υλοποιήθηκε μέσα από το προσεκτικά δομημένο σενάριο των Φιλίπ ντε Σοβερόν (είναι ο σκηνοθέτης) και Γκι Λοράν. Γιατί φαινόμενο; Ανοιξε με 1.400.000 εισιτήρια την πρώτη εβδομάδα. Εκοψε άλλα 1.500.000 τη δεύτερη (και μάλιστα στις ίδιες αίθουσες) και – απίστευτο! – άλλα 1.600.000 την τρίτη εβδομάδα, και πάλι στις ίδιες αίθουσες.
Μα πού μπορεί να οφείλεται αυτή η ενθουσιώδης ανταπόκριση του κοινού; Το ερώτημα που κινεί την πλοκή της ταινίας (η οποία, συν τοις άλλοις, έχει εύστοχους διαλόγους, πιασάρικες ατάκες και συμπαθέστατες ερμηνείες) είναι το εξής: ποια θα μπορούσε να είναι η αντίδραση ενός κλασικού ζευγαριού γάλλων καθολικών αστών στην απόφαση των τεσσάρων θυγατέρων τους να παντρευτούν οποιονδήποτε εκτός από… βέρο, καθολικό Γάλλο;
Για την ακρίβεια, η μία παντρεύεται έναν οξύθυμο άραβα δικηγόρο, η άλλη έναν εβραίο επιχειρηματία, η τρίτη έναν κινέζο τραπεζικό, και η τελευταία, η μικρότερη, πρόκειται να παντρευτεί έναν Αφρικανό από την Ακτή Ελεφαντοστού που ακολουθεί καριέρα ηθοποιού στη Γαλλία. Ευτυχώς, αυτός είναι τουλάχιστον καθολικός…
Οσα προκύπτουν μέσα από την αμηχανία (ή τα ξεσπάσματα οργής) στις συναντήσεις των γαμπρών με τα πεθερικά φτιάχνουν το κλίμα της ταινίας, προσφέροντας γέλιο επιπέδου. Γιατί, βέβαια, δεν είναι μόνον ο πεθερός (Κριστιάν Κλαβιέ), ένας κλασικός κεντροδεξιός και φανατικός οπαδός του Σαρλ ντε Γκωλ, ο «εχθρός». Προβλήματα προκύπτουν και μεταξύ των γαμπρών. Για τους ευνόητους θρησκευτικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους.
Ολως περιέργως, το φαγητό είναι τελικά εκείνο που θα παίξει τον ρόλο του ως γέφυρα εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ των γαμπρών, κι αυτό θα γίνει όταν η πεθερά (Σαντάλ Λομπί), στην πιο γκουρμέ σκηνή της ταινίας, αποφασίσει να ετοιμάσει ένα δείπνο για τον Εβραίο, τον Αραβα και τον Κινέζο (ο Αφρικανός δεν έχει εμφανιστεί ακόμη).
Η ιδέα της είναι να μαγειρέψει τρεις γαλοπούλες, με τρεις διαφορετικές συνταγές: την εβραϊκή kosher, τη μουσουλμανική halal και την κινεζική laquée (η οποία στα ελληνικά μεταφράζεται απλώς ως «τραγανή»). Οταν βλέπεις τον Αραβα με τον Εβραίο να ανταλλάσσουν μπουκιές από τα πιάτα τους, ε τότε σκέφτεσαι ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
*Δημοσιεύθηκε στο BΗΜΑ GOURMET την Κυριακή 15 Ιουνίου 2014.
